MARİS

RUHUMUN ACISI SENİNLE DİNECEK

İyi okumalar dilerim.🖤

Hayatımda olup biten tüm zaman boyunca mutlu olmayı diledim,biraz umut,biraz da sevgi diledim,ama sadece ondan diledim.Düşündüm,hep aklımda tuttum gerçek olabilir mi diye düşündüm defalarca her seferinde ne kadar ihtimal vermesem de arada bir kendime güvenmeye çalışıyordum ama insan kendine güvenmediğinde istediği şeyin gerçek olması çok düşük olurmuş.

Manas'ın o zarif hareketlerinden ne anlam çıkartacağımdan asla emin değildim,seviyor desem değil,sevmiyor desem değil,peki ne? Ben bunun cevabını kendimde bile bulamıyorken nasıl olur da ondan bir cevap bekleyebilirim ki? Ama istiyorum ben ondan bir şeyler duymak istiyorum,istemek değil aslında buna ihtiyacım var.Hayatımda hiç istemediğim kadar ondan sadece birkaç cümle ya da bir kelime duymak istiyorum.

Elinin yavaşça cebine gitmesi,siyah mendili çıkarması ve zarif,yavaş dokunuşlar ile yanağımdan akan yaşları silmesi.Eğer ben o an ağlamıyor olsaydım eminim ki bu hareketinden sonra fazlasıyla ağlardım.Ağladım da zaten ama o beni fark etmedi,şu ana kadar tam olarak beni nasıl fark etmediyse eğer onun bu hareketi için de döktüğüm gözyaşlarını fark etmedi,ama bu benim için hiç sorun değildi.

Ben şu ana kadar duymak istediğim,görmek istediğim şeyleri görememişken küçük bir şey için canımı sıkmazdım.Kendimi basit şeyler ile kandırıyordum,nasıl beceriyorum bilmiyorum ama birden bire hayali şeyleri kendime anlatmaya başladığımda buluyorum.Beni mutlu eden buyken de vazgeçemiyordum,zaten çoğumuz hayal ettiklerimiz için yaşamıyor muyuz?

Hayal,gerçek olamayacağını düşündüğümüz bir kavram,gerçekliğine inanmadığımız bir düş ve daha fazlası.Benim için hayal sadece onu düşünmek,ben onunla ilgili çok hayal kurmam ,istediğim sadece o,bir kere elini tutmak ve eğer mümkün olursa bir kere de öpmek.Ben onun kokusunu bilmeden yıllarca yaşadım,evet gereksiz duyar fakat öyle.

Ben senin hiç bilmediğim kokunu özledim Manas,seninle hiç sarılmamamıza rağmen sana sarılmayı özledim,doyasıya kokunu içime çekmeyi özledim.Elini tutmamama rağmen ellerinin sıcaklığını özledim,seni,seninle olan her şeyi özledim.Belki istediklerimin hiçbirini yapmadık ama ben yine de özledim,sadece özledim.

Seni sen yapan her şeyi seviyorum,özellikle narince bakan o masum gözlerin.Evet masum hem de fazlasıyla,kimsenin göremediklerini görüyorum ben.Belki ifade edemem ama duygularımızın arasında bir bağ olduğu için ne anlam ifade ettiğini kavrayabiliyorum ve bildiklerim sadece benle kalıyor,sadece ben bildiğim için ,benim hislerime özel.

En son şirketten eve geçmiştik,eve vardığımızda Manas hiç eve girmeden bir başka yere gitmişti.Ama ne Onur'a nede Aslı'ya bunun hakkında bir bilgi vermişti sadece gitmişti.Merak ediyordum,onun için meraklanıyordum çünkü üç gündür evin içinde onunla düzgün karşılaşamadık bile.Birbirimize denk mi gelmek istemiyorduk yoksa evren mi bizi arıyordu anlayamıyorum.

Ben her yolumun Manas'a çıkmasını beklerken o yolların her biri teker teker kapanıyordu,bense başka yollardan gitmek zorunda kalıyordum ve bu onu göremeyeceğim anlamına geliyordu.Yine de kendime moral vermeye çalışıyordum,ama ne için bu şekilde davrandığını anlamıyordum.Omu benden kaçıyordu yoksa biz mi bir araya gelemiyorduk?

Elleri dokunmasa bile,elinde tuttuğu mendil yüzüme temas etmişti.Burada önemli olan bana şefkatli ve cesaretli bir şekilde yakın davranmasıydı,bir şey anlamam gerekiyor muydu bu durumdan bilmiyordum.Bu olayı Aslı'ya dahi anlatmamıştım hala,malum aşağıya düzgün inmediğimden kendisi ile düzgün sohbet dahi edememiştik.

Karnımın guruldandığını hissettiğimde yavaşça yataktan doğruldum,Manas sayesinde yemek yemeyi bile unutmuştum.Düşündüm de eğer o beni istemezse benim bu hayatta yaşamam olanaksızdı,sırf onun yüzünden yemek dahi yemeyi unutuyorsam kim bilir o tamamen olmadığında ne yaparım.Bu düşünceme karşı kafamı salladım,çok kötüydü.