KÖY İŞİ AŞK 1 (+18)

26.BÖLÜM🔥

Bölüm kaldığı yerden Mehmet'ten devam etsin dedim..
Keyifli okumalar

Mehmet

Yeşimin elinden düşürdüğü fincanların sesi ile dikkatimiz oraya doğru dönmüştü. Yüzündeki şaşkınlık dolu ifade bunu hiç beklemediğini gösteriyordu.

"Ne?"

Ağzından kısık bir sesle çıkan kelimeyle Ayşe Teyze de açmıştı ağzını.

"Bak Mehmet.. ben gözümün önündeki kızımdan habersiz değilim elbet.. Biliyorum olanı biteni.. O yüzden bana hikaye anlatma.."

Dedikleri ile bir an yutkunup Yeşime kaydırdım gözlerimi. Koca kadının karşısında utanmıştım kızıyla olan yakınlığımdan. Bir şey diyemeden boğazımı temizleyerek kaçırdım gözlerimi.

"Dediğine gelecek olursak.. ben bir başkasına söz vermiş bulundum. Yeşim onayladı, ben de evet dedim görücüye.. Sözden geri dönmek olmaz.. ama Yeşim derse ki, ben ille de Mehmeti seviyom, ona varıcam..  bana laf düşmez."

Başını hafifçe Yeşime doğru çevirip baktı.

"En uygununu kendisi bilir."

Söz vermiş bulundum.. Demek Yeşim'in laflarının altı boş değildi. Evet demişti o herife. Sinirle doğruldum yerimden.

"Ne sözü Ayşe teyze! Söz möz yok, Yeşim benim karım olucak, o söz meselesini de tez vakitte çözün.."

"Bana bak, kimin evinde kime efeleniyon sen! Sen kızımı istediğin gibi üzecen, oyalaycan, sonra ben de sana vercem, öyle mi? Bana kalsa hiç vermem! Sırf gönlü var sen de diye.. yoksa bu mevzuyu açmana müsaade bile etmezdim!"

Ayşe teyze yerinden kalkmış her an saldıracak gibi dikiliyordu karşımda. Gözlerim kısıldı sinirle. Aramızdaki olan bitene bu kadar müdahil olması beni huzursuz ederek özelime giriliyor gibi hissettirmişti.

"Ben anlamam!"

Bir an sinirle bağırışım ardından mahcup olarak daha ılımlı bir tonla yaklaşmıştım Ayşe Teyzeye.

"Bak.. Ayşe Teyze, evet bazı tatsız olaylar yaşadık Yeşim ile.. ama halledilmeyecek bir mevzu yok ortada. Müsaade et , Yeş-"

"Sen bana sordun mu?"

Sinirle duyduğum ses ile gözlerimi Ayşe teyzeden alıp hırçın cadıya çevirdim.

"Bana sordun mu aramızdaki problem halledilir mi değil mi diye! Ben istiyor muyum senin karın olmak sordun mu bana hiç!"

Sinirle yakınıma yaklaşmış öfkeyle bakıyordu suratıma.

"Hep istediğin bu değil miydi Yeşim? Ne diye tafra yapıyorsun? Geldim işte annenden rıza almaya.."

"Hah.. güleyim bari! Ya sen var ya!"

Sinirle göğsüme vurdu birkaç tane. Annesini unutmuş gibi bağırıp çağırıyordu.

"Sırf hırsından.. Sırf Hakan'a evet dedim diye yapıyorsun bunu. Ben Hakan'ın değil senin olayım diye! Di mi!"

Tuttum bileklerini durdurmak istercesine.

"Ne alakası var Yeşim! Saçma sapan konuşma.. konuşturma beni annenin yanında."

"Konuşursan nolur ya?"

Bileklerini sıkmaya devam ederken pek çok olayı beraberinde getirecek o cümleyi kurdum bilmeden.

"Sen zaten benimsin.. unuttun mu? Sen benim namusum sayılırsın, ben de senin.."

"Hiii!!! Ayşeee ne diyor bu oğlan!!"

Duyduğum tiz bir kadın sesi ile bahçenin tahta kapısına döndü bakışlarım. Bir kadın ve erkek , ikisinin de gözünü öfke bürümüştü. Hiddetle bakıyorlardı üçümüze birden. Dikkatli bakınca onun bakkalda gördüğüm Hakan olduğunu anladım. Yanındaki de annesiydi muhakkak. Gözlerim Yeşime kaydı telaşla. Korkudan dolan gözlerinden birkaç damla yaş akmıştı. Utanç duyduğu belli olan suratını hiç yerden kaldırmıyordu . Hay sikeyim ya.. bunlar da gelecek zamanı buldu. Bir de şimdi bunun tatavasını çek.

"Sevim abla.."

"Ne diyor kızım bu çocuk? Ne namusu diyor ? Madem elleştiğin adam var ne benim oğlumun başını yakmaya kalkıyonuz siz!!"

"Ağır ol teyze hanım.. ağzından çıkanı kulağın duysun."

Elinde olsa gözünden ateş fırlatacaktı üzerimize. Ne sevimsiz bir şeydi be.. cazgır karı. Hakan iti lafa girdi birden. Sanki Yeşim onun muhattabı olabilir gibi.

"Yeşim, ne oluyor burda? Sen anlatır mısın lütfen.."

"Ayşe! Soru sordum size!! Ne diyor bu oğlan, neyden bahsediyo!"

Sinirle yumdum gözlerimi. Tam kız isteyecek günü bulmuştum.. ortalık öyle bir karışmıştı ki içinden nasıl çıkacaktık bilmiyordum.

"Sevim abla.. geçin içerde konuşalım.. ortalık yerde ayıp olacak millete.."

"Ayıplık mı kalmış sizde hanım! Kızın evlenmeden başka oğlanlarla münasip olmayan şeyler yaşıyo belli ki!"

Ulan bu kadın iyice çıkmıştı rayından.

"Anne! Sus bi yandan yandan!"

"Ne diyosun sen Sevim abla! Anlamadan dinlemeden benim kızıma laf edemezsin! Çık git evinden. Böyle ağır sözler edene ben zaten kız mız vermem!"

Ayşe teyzenin ağzından çıkan laflar ile dudağımın bir kenarı yukarı doğru kıvrılacaktı ki gözlerimiz Hakan denen herifle gözlerimiz çakıştı. Yeniden sinirle kasıldı çenem.

"Senin kızına kalmadım! Yürü Hakan! Gidiyoz bu evden.."

Cazgır kadın oğlunu da kolundan tuttuğu gibi sürüklemişti kapıdan. Belli ki şaşkınlıktan ağzını açamamıştı o herif.. sessiz kalacağa benzemiyordu . Bu konuyu burda kapatmayacaktı anlamıştım o bakışlardaki hırstan. Gidişlerini izlerken ansızın yanağımda patlamıştı tokat.

"Senin yüzünden adım namussuza da çıktı! Mutlu musun pislik herif! Mutlu musun!!!"

Yeşim çığlık çığlığa bağırarak koşturmuştu içeri doğru. Ayşe teyze de peşinden içeri koştuğunda sinirle vurdum dibimdeki ağaca. Böyle tesadüfün... sinirden söylene söylene evden çıkıp binmiştim arabama. Eve doğru giderken aklımda Yeşim'in düştüğü küçük durum vardı sürekli.. bana şimdi bir kat daha gücenmişti.. Ah Yeşim.. biz nasıl , ne zama biz olacaktık..?