KÖY İŞİ AŞK 1 (+18)

37.BÖLÜM🔥

Çok küçükken kuzeniminki dışında hiçbir kız isteme merasimine katılmadım, konu hakkında bilgim sıfır. O yüzden o sahneler biraz üstün körü yazıldı 😂😂😂
Ayrıca Esma ve Civan biraz hızlı gittikleri için onlarda biraz tıkandım sanırım.. açıkça söylüyorum ki Esma başlığı atınca aklıma hiçbir şey gelmiyor :(((
Esma&Civan'dan neler okumak istersiniz, yorumlarda bahsederseniz elimden geldiğince yazmaya çalışırım ❤️❤️
Keyifli okumalar❤️

Esma

Derin bir nefes alarak aynadaki aksime baktım. Bu gece yıllardır sevdiğim adam ile sözlenicektim.. Hani derler Ya "Hayaldi gerçek oldu." Diye, sahiden de öyleydi.. Civanın beni bir gün fark edeceğini, onu sevdiğim gibi bir aşkla beni seveceğini hiç düşünmezdim. Çok uzak bir hayal gibi gelirdi hep. Ama şimdi.. Birazdan burada olacaklardı, bir isteme töreninin ardından çok kalabalık olmayan misafirlerimizin yanında sözlenicektik.

Kapım bir kere vurulduktan sonra onaylayan sesimin ardından abim gelmişti yanıma. Beğeni dolu gözleriyle kapıya omzunu yaslayıp izlemişti beni bir süre.

"Çok güzel olmuşsun fıstığım.."

"Abi ya.."

Diyerek utançla başımı eğmiştim. Her ne kadar birazdan sözlenicek de olsak abimden çekiniyordum yine de.. birkaç adımda yanıma gelip ellerini yanaklarıma yerleştirip yüzüne bakmamı sağladı.

"Bu işin başında seni üzdüğüm için özür dilerim.."

"Önemli değil abicim, senden saklamamıza sinirlendin, anlıyorum seni.."

Gülümseyerek saçıma her zamanki öpücüklerinden birini bırakmıştı.

"Hadi inelim artık, gelirler birazdan ayıp olmasın."

Abimi onaylamamın ardından birlikte aşağı inmiştik. Salonda abim, ben, annem, Gül ve annesi, dayım, Leyla ve birkaç akrabamız daha vardı. Bir de gelmeye zar zor ikna ettiğim Yeşim. Abimden en uzak köşeye çekilmişti. Abim de her ne kadar dik dursa da gözlerindeki yorgunluğu görüyordum . Onlar adına hem üzülüyordum , hem de elimden bir şey gelmemesinin çaresizliğini yaşıyordum.

Çalan kapı ile düşüncelerimden sıyrılıp kapıyı açmak için gittim. Titreyen ellerimle zar zor tuttuğum kulbu aşağı indirip kapıyı aralamıştım. Civanım.. Elindeki çiçek buketiyle tüm heybetiyle kapıdaydı. Önceleri sadece abimi çağırmak için çaldığı kapıyı bugün benim için çalıyordu.. İçimdeki mutluluğu yüzüme de yansıtarak tüm içtenliğim ile gülümsedim .

"Hoş geldiniz.."

"Hoşbulduk güzel kızım.."

On beş kişiye yakın bir kalabalık salonu doldurduğunda Civan kapıda beklemeye devam ederek çiçekleri bana uzatmıştı.

"Bunlar sana.. Çok güzel olmuşsun ... yine."

"Teşekkür ederim.."

Diye utangaç bir şekilde gülümsemiştim. Bakışmaya devam ederken yanımdan gelen Yeşim'in uyarıcı öksürüğü ile içeri ailelerin yanına geçmiştik. Heyecandan yerimde zor duruyordum.. Bana nasılsınızlar dışında fazla laf düşmemişti zaten. İki ailenin de büyükleri ilk başta havadan sudan, köyün sorunları hakkında vs. konuşmuşlardı. Nihayet beklenen soru gelince abim benden aldığı onay ile birlikte evliliği onayladığını söylemişti. Yüzükler takılmış, tebrikler edilmiş ve aile büyükleri öpülmüştü. Şimdiyse mutfakta kızlarla birlikte kahveleri hazırlıyorduk

"Ayyy tuz da atıyorsun di mi?"

Yeşim'in heyecanla sorduğu ile Leyla da başını sallamıştı.