KÖY İŞİ AŞK 1 (+18)

39. BÖLÜM🔥

Düşen yorum sayıları beni üzüyorrr, yorumlarınızı okumak düşüncelerinizi öğrenmek benim için çok keyiflii ❤️❤️

Yeşim

Of Mehmet ya.. Şimdiden başlamıştı beni yoldan çıkartmaya. Anneme Gülde kalacağımı söyleyip almıştım izin. Mehmet'le olan ilişkimizi tabii ki gizlemek gibi bir niyetim yoktu ama.. birlikte bir yere gitmemize izin vermeyeceğini de biliyordum annemin..

"Ya rahat olsana.. ben Ali'yi de ayarladım, çaktırmıcaklar bir şey merak etme."

(Gülün kocası olan Ali, bizim Ali değil dkfksösk ikisinin de adını aynı yapmışım fjsmajw)

"Öyle diyorsun ama.. içim yine de rahat değil sanki.."

Elime doğru uzanıp yumuşak hareketlerle okşamıştı.

"Merak etme bi sıkıntı çıkmıcak. Rüya gibi bir haftasonu yaşıcaz güzelim.."

Yanaklarım utançla kızarırken nazlı bir şekilde baktım Mehmet'e.

"Kavuşmamızı mı kutlıcaz.."

Araba yavaşça durunca geldiğimizi sanmıştım ama Mehmet bir marketin önünde durmuştu.

"Onu bütün ömrümüzce yapıcaz."

Ayh Mehmet de az değildi yani.. ağzı iyi laf yapıyordu.

Çok bekletmeden elleri kolları dolu bir şekilde gelmişti arabaya. Arkaya yerleştirdiği poşetlere şaşkınlıkla baktım. Ordu doyardı onlarla.

"Çok şey almışsın, ne gerek vardı ki.."

"Hazır bir şeyler de aldım, yorulmak yok. Her şey ayağına gelicek."

Söyledikleri hem hoşuma gitmişti hem de komik gelmişti. Takılmadan edemedim.

"Aman sen hiç uğraşma.. hazır yiyelim."

"Sana da yaranılmaz.."

Gülümseyerek yanağını öpmüştüm.

"Seni bir daha arkaya oturtucam, böyle öpüp duruyorsun aklım yerinde kalamıyor.."

Utanarak döndüm önüme. Gerçekten sabahtan beri öpüp duruyordum adamı.

"Utanma kızım hemen, şaka takılıyoruz şurda.. unuttun mu sözlünüm ben senin."

Kaşlarım alayla yukarı doğru kalktı.

"Şunu tekrar edip durma Mehmet. Biz sözlü falan değiliz çünkü. Sadece deniyoruz o kadar."

Direksiyonu tutan elleri bariz bir şekilde kasılmıştı ama bana bir şey dememişti. Omuz silkip yolu izlemeye devam etmiştim. Çok zaman geçmeden araba cennet gibi yeşilliğin ve çiçeklerin olduğu yerim tam ortasına yerleştirilmiş rüya gibi bir evin önünde durmuştu. Dağ evi demek daha doğru olurdu. Epey bayır çıkmıştık. Sevinçle indim arabadan.

"Mehmet... cennet gibi bir yer burası.."

Belimde güçlü kollarının varlığını hissederken başını da omzuma yerleştirmişti.

"Beğendin mi.."

"Çook.. kimin peki burası?"

"Tayfunu bilirsin, onun evi. Dışardan gelen turistlere kiralıyor . Ben de bizim için tuttum.."

Kolları arasında dönerek yüz yüze gelmemizi sağladım.

"Teşekkür ederim.."

Mehmetin ince hareketi çok hoşuma gitmişti. Sanki gerçekten de yoluna koyabilecek gibiydik..