KÖY İŞİ AŞK 1 (+18)

38.BÖLÜM🔥

Yorum ve oylarınızı bekliyorummmmm

Yeşim

"Anne.."

"Hmm.."

Annem sardığı sarmalardan başını kaldırmadan cevap vermişti. Sardığım sarmayı tencereye bırakıp yeniden konuştum.

"Sen babama aşık mıydın?"

Elleri bir müddet duraksadıktan sonra yeniden devam etmişti işine.

"Nerden çıktı şimdi bu soru?"

Bileğine uzanıp durdurdum.

"Ya anne, cevap versene işte.."

"Of Yeşim, düştü yine çenen.."

Ellerini durulayıp ikimize yeni çaylar doldurup yeniden karşıma oturdu.

"Eee.. seviyor muydun?"

"Seviyordum tabii, sevmez olur muyum? Sevmeden evlilik olur mu hiç? Sevmesem ondan bir çocuğum olsun ister miydim, onca yokluğa katlanır mıydım.."

"Dedenin çırağıydı o zamanlar baban, babama yemek taşırken genç yaşımızda sevdik birbirimizi. Babam ilkten çok karşı çıktı, daha vakitli insanlarla evlendirmek isterdi beni hep.. kendimi kurtarayım isterdi. Ama ben bunların hiçbirini önemsemedim, hiçbir zaman... biz hep iki lokmamız olsun ama beraber olalım istedik.. ama Eğer babanı sevmiyor olsaydım her şey zor gelirdi kızım, sana bir yumurta almak için iki gün aç kaldığımızı bilirim.."

Annemin anlattıkları ile gözlerimden birkaç damla yaş süzüldü. Bunları bilmiyordum, hiçbir zaman anlatmamıştı annem, bana yansıtmamıştı.

"Baban erken yaşta vefat etti, sen küçücüktün kaldım bi başıma, ama bir gün bile keşke demedim, pişman olmadım.. çünkü biliyorum ki  baban olmadıktan sonra zenginliğin de bir anlamı kalmazdı.."

Masanın üzerindeki elime uzanıp şefkatle dokundu.

"Bak kızım, ben senin mutlu olmanı , seni üzmeyecek biriyle olmanı isterim en çok. Ama kalbin ne diyor ? Ona kulak ver, yoksa pişman olursun.. gençsiniz.. elbet ki birbirinize karşı hatalarınız olmuştur. Bunlar hallolacak şeyler mi, iyice düşün tart. Kendin için en hayırlısına karar ver."

•

Oturduğum taşlığın üzerinde yarım saate yakın süredir bekliyordum . Dudaklarımı stresle dişlerken gördüğüm tanıdık araba ile oturduğum taşlığın üstünden kalktım heyecanla. O da beni tanımış gibi hemen çekmişti arabayı kenara doğru. Aynı hızla arabadan inip yanıma geldi şaşkınlıkla.

"Yeşim?"

Sorgulayan ifadesi ile dudaklarımı dişledim stresle.

"Şey.. biraz konuşabilir miyiz?"

Kaşları düşünceli bir şekilde çatılırken başını sallayıp arabayı işaret etti.

"Gel.."

Arabada onun yanındaki yerimi alıp doğru kelimeleri seçmeye çalıştım. En sonunda cesaretimi toplayıp yüzümü döndüm ona doğru.

"Ben.. çok düşündüm. Başından itibaren.. evet birbirimizi karşılıklı çok kırdık.. ama.."

"Ama?"

"Sen bana seni seviyorum dedikten sonrasını hiç bilmiyorum... seven halin nasıl, sevgine sadık mısın ben bunları bilmiyorum .. eğer bunu yaşayıp öğrenmezsem, hayatım boyunca bize bir şans tanımadığım için kendimi affedemicem.."

"Eğer sen de hâlâ istiyorsan.. deneyelim.."

Sözlerim bittikten sonra stresle vereceği cevabı bekledim. Doğru mu yapıyordum yoksa yanlış mı yaşayıp görecektim.

"Yeşim.. ciddi misin sen ?"

"Evet.. çok ciddiyim Mehmet."

Yanağımda yumuşak dokunuşlar hissedince yere diktiğim gözlerimi yeniden Mehmet'e çevirdim.

"Seni hiç pişman etmicem yavrum.. söz veriyorum . Bundan sonra hayatındaki tek pişmanlığın bana daha önceden evet dememiş olmak olucak."

Söyledikleri ile istemsizce kıkırdadım. Tereddütte kalsam da uzanıp biraz uzamış olan sakallarının yanına öpücük bıraktım.

"Bunları kes.. hiç sevmedim. Dudaklarım acıdı.."

Elimi beline sarıp başımı göğsüne yaslarken söylediklerime güldüğünü titreyen göğsünden anlamıştım.

"Senin derdine düştük Yeşim Hanım, sakal falan çıkmış aklımızdan kusurumuza bakma.."

Aklıma gelenler ile sırıtarak baktım suratına.

"Yaşlı göstermiş seni.."

"Bak ya.. şimdi de yaşlı mı olduk.."

Başımı yeniden göğsüne yasladığım da burnuma gelen koku ile gözlerim benden bağımsız kapanmıştı. Evde kararımı verdiğim andan beri özlediğim bedene kavuşma ihtiyacı da hissetmeye başlamıştım.

Eli radyoya uzanıp şarkı ayarlarken bir yandan da saçlarıma birkaç öpücük bırakmıştı. Aklım eskiye daldı istemsizce. Ben Mehmet'i gizli gizli severken, Esmalara gittiğimde işten geldiği zamanlar hemen Esma'nın başına öpücükler bırakırdı. Sarılırken bile canını yakmaktan korkarak sarılırdı. Hep hayalini kurardım bir gün bana da böyle sarılmasının, öpmesinin.. beni annem dışında sahiplenen hiçkimse olmamıştı. Ama şimdi Mehmetin kollarında o kadar güvende ve huzurlu hissediyordum ki..

"Seni kaçırayım mı bu gece? Haftasonunu birlikte geçirmiş oluruz."

"Yok.. şimdi sizin evin de telaşı var. Hem daha annenle karşılaşıcak kadar cesur değilim. O da benim annem gibiydi, utanıyorum düştüğümüz vaziyetten."

Yüzüme yaklaşıp konuşurken gözlerimi gözlerinde tutmaya zorlanıyordum .

"Bizim eve gideceğimizi nerden çıkardın?"

Merakla gözlerim parlarken konuştum.

"Yaa.. nereye gideriz ki?"

Hayatım boyunca bizim köy ve yakındaki kasabalardan başka bir yer görmemiştim.

"Aklımda var bi yer, sen gelebilir misin onu söyle güzelim."

"Annem.. izin verir mi ki hemen."

Mehmet de bir süre düşünceli durduktan sonra elimi tuttu.

"Bu seferlik yalan konuş, zaten bir daha hiç ihtiyacın kalmıcak. Ama bu haftasonu bizim olsun.."

Bir süre düşündükten sonra başımla onayladım Mehmet'i.

"Tamam.. öyle olsun.."

Hemennn hızlıca yazılmış bir bölümm bir dahaki bölüm Yeşim Ve Mehmetin tatil kaçamağı olucak. Neler yaşanır dersiniz?
Yeşim doğru bir karar mı verdi sizce ❤️