Doctor | Hyunlix

Ölüysen ölüyüm

Hyunjin

Karanlıklıktı. Önümü bile göremediğim bir karanlık vardı. Neler olduğunu anlamıyordum ama beynim bana ilerlemem için komut veriyordu. İleride ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yoktu. Tamamen kapkaranlık bir yoldaydım.

Adımlarımı sonunu göremediğim karanlığa doğru yöneltmeye başladım.  Ne geçmişim vardı ne geleceğim. Neredeydim sorgulamıyordum bile. Sadece ilerliyordum.

İlerlediğim yolun sonunda küçük beyaz bir ışık görünce oraya doğru koşmaya başladım artık bu karanlık boşluktan kurtulmak istiyordum. Neresi olursa olsun buradan çıkmalıydım.

Daha çok yaklaştıkça aslında o beyaz ışığın ışık değil de beyazlar içinde bir insan olduğunu gördüm. Arkası dönüktü ve sarı saçları vardı. Bu.. bu çocuk Felixdi.

Burada ne işimiz vardı? Neden buradaydık?

"Felix!" Felixe seslendiğimde gülümseyen yüzüyle bana döndü. Sanki hiçbir şey yokmuş gibiydi.

"Sonunda geldin hayatım. Gideceksin diye çok korktum."

Nereye gidecektim? Neler dönüyordu burada? Aslında çoğu şeyden önemlisi şu an sadece ona sarılmak istiyordum. Buna ihtiyacım olduğunu en derinden hissediyordum.

Felixe sarılmak için koşarak ona yaklaştığımda arkamdan bir ses duyuldu. "Aşkım sonunda gelmişsin."

Kaşlarımı çatıp arkama döndüğümde tamamen siyah giyinmiş ama yüzü hala kendi güzelliğinde olan bir Felixle karşılaştım.

Şaşkın bir şekilde hem beyazlar içindeki Felixe hem de siyahlar içindeki Felixe bakıyordum. İkisi de benden eşit uzaklıktalardı.

Ve.. bu da neydi böyle? "NELER OLUYOR BURADA?"

"Bebeğim Minho, Jisung, Changbin, Jeongin, Seungmin, Chris... Hepimiz seni çok özledik. Dön artık bize."

Siyah giyinmiş olan Felixe bıkmış bakışlarımı gönderdim. "Nasıl geleceğim?"

"Hayır Hyunjin inanma ona yalan söylüyor. O gerçek değil. Gerçek olan benim. Hepimiz seni bekliyoruz. Yanımıza gelmek için bana sarılman yeter."

Kollarını açıp güven verircesine gülümseyerek gözlerime baktı. Ne yapmalıyım hiçbir fikrim yoktu. Hangisi gerçek hangisi sahte hiçbir fikrim yoktu. Aslında şu an ne oluyor onu bile bilmiyordum. Tek istediğim şey Felixdi.

"Hyunjin seni kandırmasına izin verme. Hissettiğini biliyorum. Gerçek olan benim."

Kollarını açıp gülümsediğinde ikisinin üzerinde de gözlerimi gezdirdim. Siyah olana o kadar çekiliyordum ki.. Sanırım ona gidecektim. Beni bu kadar kendisine çektiğine göre Felix o olmalı.

Ona sarıldığımda sonsuzluğa ulaşacağım içime doğuyordu. Belki de onunla bir sonsuzluğa ulaşırdım.

Adımlarımı siyah olan Felixe doğru yöneltmeye başladım. Ona her yaklaşmamda gülümsemesi biraz daha artıyordu. Ona karşılık olarak ben de gülümseyerek onun gibi kollarımı açtım ve sadece ona ulaşıp sarılmayı bekledim.

Tamamen burun buruna gelmiştik. Sanırım artık tek yapmam gereken ona sarılmam ve bir sonsuzluğa varmamızdı.

Kollarımı tam onun bedenine saracaktım ki beyaz giyinmiş olan Felixin tarafından kulaklarımı çınlatan ve olduğum yere çivilenmememi sağlayan bir ses duyuldu.

"UYAN ARTIK HYUNJİN. YALVARIRIM UYAN!"

Sesindeki acı o kadar gerçekti ki. Bu ses buradan gelmiyordu ama Beyaz giyinmiş olan Felix tarafından duyduğuma eminim.