"Yujin buraya gel bebeğim."
Yujin'i kucağıma alıp küçük burnunu burnuma sürtüp gülümsedim. O Hyunjin ve bana ait olan en güzel mirastı.
Evlendiğimiz günden bir yıl sonra onu evlat edinmiştik. Dün iki yaşına girmişti güzel kızımız. Hyunjine ve Jisung amcasına aşırı düşkündü. Hyunjin bir günlüğüne bir yere gitse asla susmadan ağlıyor ve Hyunjin'i istiyordu.
"Baba ne zaman gelecek işten?"
Heceleyerek konuştuğu için kıkırdamıştım.
"Baba işte bebeğim bugün gelecek merak etme."
Bunu der demez zil çaldığında gülümsedim. Hyunjin gelmiş olmalıydı. Ben pazar günleri kliniği açmıyordum ama Hyunjin oyuncu olduğu için sürekli çalışmak zorundaydı ve onu çok özlüyordum.
Tiyatro eğitimleri almış ve oyunculuk yapmaya başlamıştı. Bazen şehir dışına çıkıp birkaç gün kalmak zorunda kalıyordu. Onun içinde gizlenmiş bir yetenek olduğunun hep farkındaydım zaten.
Yaklaşık iki gündür evde değildi Yujin de ben de onu çok özlemiştik.
Kapıyı açtığımda içeri sırayla Jeongin Jisung Changbin Chris Minho ve Seungmin dalınca gözlerim büyüdü. Bu gereksizlerin burada ne işi vardı? Ben biricik kocamı bekliyordum...
"Jisung amca baba nerede?"
Yujin Jisungun bacaklarına sarılıp Hyunjin'i sorunca gülümsedim. Çok fazla düşkündü babasına.
"Ben varken babanı ne yapacaksın boşver sen onu gel biz oyun oynayalım."
Jisung Yujinle koşarak içeri gidince Jeongin de peşlerinden gitti. Sürekli ikisinin oyununa dahil olup onları sinir ederdi.
"Felix ya bize yemek yap ya da yemek söyleyelim ben çok açım."
Chris'e ciddi misin der gibi baktım.
"Babanın uşağı mı var karşında git yemek söyle."
Hepsi gülerek içeri geçtiğinde kapıyı kapatıp peşlerinden gittim. Jisung Jeongin ve Yujin arabalar ve oyuncak bebeklerle oynuyorlardı. Chris ve Changbin spor hakkında konuşuyorlardı. Seungmin ve Minho da telefonlarıyla ilgileniyorlardı.
Derin bir nefes alıp pencerenin önüne geçtim ve dışarıya baktım. Hyunjin hala yoktu.
Kapının çalmasıyla yüzüme kocaman bir gülümseme yerleşmişti. Umarım Chrisin sipariş ettiği yemek değil de Hyunjindir artık.
"Ay bu çocuk ne buluyor Hyunjinde bu kadar?"
"Sen Jisungda ne buluyorsan onu buluyorum."
Minho yüzünü buruşturup bana baktı.
"Benim Sincapımla o fare suratlıyı bir mi tutuyorsun cidden?"
"Bir tutmuyorum o fare suratlı dediğin kişi senin sincabından daha mükemmel."
Minho tam bir şey daha diyecekti ki Seungmin susturdu.
"Kapıya bakmayı düşünüyor musunuz?"
Çalan kapıyı tamamen unuttuğumu fark edince koşarak dış kapıya yöneldim. Kalbim çok hızlı atıyordu. Alt tarafı iki gün görmemiştim ama çok fazla özlemiştim. Şimdiyse onu göreceğim için çok heyecanlıydım.
Kapıyı açtığımda duvara yaslanmış deri ceketinin fermuarıyla oynayan bir Hyunjin karşılamıştı beni.
"Kapıyı açmayınca evde değilsin falan sa-"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Doctor | Hyunlix
Romansa"Ağlarken öpüşmek gibi bizimkisi. Kalbini çok sızlatıyor ama çölün ortasında suya muhtaç olduğun kadar muhtaçsın o dudaklara."
