BIRAKMA BENİ -BXB

Yirmi yedi

"Süre doldu arkadaşlar, kalemleri bırakalım lütfen."

Hoca'nın konuşmasıyla birlikte son soruya da cevap verdiğim için rahatlayarak derin bir nefes aldım. Sürenin yetmemesinden korkuyordum ama bitirebilmiştim çok şükür.

Herkes aynı anda ayağa kalkınca çıkan rahatsız edici gürültüyle birlikte ben de ayaklandım. Tek sıra halinde herkes sınav kağıdını vermek için sırasını bekliyordu.

Sonunda sıra bana gelince dua ederek sınav kağıdımı uzattım. Adam uzattığım kağıda kısa bir bakış atıp masanın üzerinde duran kalemi işaret etti.

"İmzanı atıp çıkabilirsin."

Titreyen ellerimle imzamı atınca sanki üç yaşındaki çocuk karalaması gibi durmuştu ama umursamayarak heyecanla çıktım sınıftan.

Sonunda bitmişti şu lanet olası sınav. Aslında sınav iyi geçmişti, ama yine de 'ya yapamadıysam' düşüncesi olduğu için emin olamıyordum. Üstelik istediğim bölüm için yüksek bir puan almam gerekiyordu.

Hızlı adımlarla binadan çıktım, hala kendime gelemediğim için yamuk yumuk yürüyordum. Arabasının kapısına yaslanmış sigara içen Fırat'ı görünce koşarak yanına gittim. Beni görünce elindeki sigarayı yere atıp ayağıyla söndürmüştü. Üzerine atlayarak ona sarıldığımda kolları hemen belimi sarmıştı.

"Nasıl geçti?" diye sordu belimi okşarken.

"Bilmiyorum ki," diye mırıldandım geri çekilerek. "Sanırım iyiydi."

"Elinden gelenin en iyisini yaptın güzelim. İyi geçtiğine eminim." Elinin tersiyle yanağımı kısaca okşayarak gülümsedi. 

Kafamı sallayarak onayladım onu, eğer başaramadıysam sorunu ben de değil sınavda aramalıydılar.

Az önce yaslandığı kapıyı açarak binmem için işaret edince hemen bindim. O da arabanın etrafından dolanarak şoför koltuğuna oturmuştu.

"Evet," dedi uzatarak. "Artık sınavlar bittiğine göre.."

Konuşmasına izin vermeden heyecanla sözünü kestim.

"Yoksa sevişecek miyiz?"

Dudakları yukarı doğru kıvrılınca ilk defa yaptığım imaya ters tepki vermemiş olması bana kalp krizi geçirtecekti. Yoksa gerçekten mi sevişeceğiz şimdi!

Kocaman olmuş gözlerle ondan bir cevap beklerken boğazını temizleyerek ciddileşti.

"Sınavların bittiğine göre sana tekrar küsebilirim diyecektim."

Barıştığımızdan beri aramızda bir soğukluk vardı zaten, bunun farkındaydım. Demek ki sınavlarımı bitirene kadar susmayı tercih etmişti.

Her an her yerde ilk başta beni düşünüp hareket ediyor olması.. Sanırım Fırat'ı haketmiyordum.

"Tamam," dedim kaderime razı gelerek. "Ama bu küslük kısa sürecek, affettireceğim kendimi görürsün."

"Hadi bakalım," dedi motoru çalıştırırken. 'Yap da görelim' der gibi konuşmuştu. Nereye gittiğimizi anlamak için dönmesini bekledim. Bu yol onun evine gidiyordu.

"Abin evde değil mi?" diye sordum çekinerek. Abisinin ciddi ve sert tavırları beni biraz ürkütüyordu, kötü biri değildi tabi ki ama işte çekiniyordum adamdan. Ela abla gibi cana yakın değildi ki, koskoca adamdı.

Babamla yaşıt gibilerdi. Sanırım Ela abladan bile büyüktü Ferhat abi.

Üstelik beni kabullenip kabullenmediğini de bir türlü anlayamamıştım. Kardeşiyle olan ilişkimize nasıl bir bakış açısı olduğunu çözemiyordum. Sanırım karşıydı ama kabullenmeye çalışıyordu.