BIRAKMA BENİ -BXB

Özel Bölüm 1

Şeyyyy ben Fırat'la Emir'i özledim de...👉👈

"O zaman akşam ararsın beni?"

"Hıhı, eve geçince ararım," diyerek elimi salladım Berk'e. Birlikte proje hazırlamamız gerekiyordu ve okuldan sonra Fırat'la buluşacağım için akşam görüntülü konuşarak başlamaya karar vermiştik.

Fırat demişken.. Şu karşıda bana ters ters bakan yakışıklı ve karizmatik adam sanırım oydu.

Ha, bir de kara kaşlı kara gözlü-

Sırf Fırat'ı daha da delirtmek için Berk'in koluna dokunup gülümsedim. "Her şey için teşekkür ederim, görüşürüz."

Teşekkürümü garip karşılamazdı çünkü yan yana oturduğumuz için bütün ders boyunca ona anlamadığım her konu için bir sürü sormuştum. Sanırım onu biraz sıkmıştım.

"Hiç önemli değil, görüşmek üzere." O da sıcak bir gülümsemeyle bana cevap verince bana el sallayarak uzaklaştı.

Hadi bakalım Fırat efendi, şimdi de kıskanma bakalım.

Hiç bir şey olmamış gibi karşı kaldırımda beni bekleyen sevgilimin yanına yürürken içimden şarkı mırıldanıyordum.

Elay elay ye ye umdererellay

('Ben seni kıskanmıyorum ki' diyen sevgilimi delirtip hiç bir şey olmamış gibi yanına gidiyorum xncmdmdn)

"Aşkım, hoş geldin," diyerek yanına geldiğimde burnundan soluduğunu görmek bana inanılmaz bir zevk verdi.

"Kıskanmadım," dedi anında ama o kadar sinirliydi ki deli gibi kıskandığını ikimiz de biliyorduk. Sadece eğer söylerse daha iki gün önce söylediği 'delikanlı adam kıskanmaz' sözlerini yutacaktı ve tükürdüğünü yalamak istemiyordu.

"Tamam?" dedim sorarca ama gülmemek için alt dudağımı ısırdım.

"Kıskanmıyorum diyorum Emir, sana yalan borcum mu var?" Birden sesini yükselterek sinirlendiğinde kendime engel olamayarak kahkaha atarak.

"Tamam dedim ya Fırat," dedim kahkahalarımın arasından. "İnandım."

Kafası karışmış gibi saçlarını karıştırdı ilk, sonra etrafına bakındı. "Akıl kalmadı ki," diye mırıldandı. "Bin hadi, gidelim." İkiletmeden hemen bindim arabaya, o da şoför koltuğuna oturmuştu. "Nereye gidelim?"

"Fark etmez," diye mırıldanıp bacağına elimi koyup yavaşça okşadım. "Ama seni çok özledim."

Başını bana çevirdiğinde dudaklarının yukarı doğru kıvrılmış olduğunu görünce ben de gülümsedim. "O zaman önce karnını doyuralım, sonra da bana geçer özlemini gideririz. Ne dersin?"

Allah derim ne derim? "Olur."

Parmaklarım kendi kendine yukarı doğru çıkarken elimi tutarak durdurdu. "Önce yemek yavrum."

Parmaklarını parmaklarıma kenetleyerek karnına çıkardı ellerimizi, ofladım. "Karnımı başka şekilde de doyurabiliriz, eve mi geçsek hemen?"

"Buz dolabı bomboş, olmaz. Aç kalırsın." Hala boş boş gözlerine baktığımda o anlamda söylemediğimi anlayarak dehşetle yüzünü buruşturdu. "İğrençleşme Emir."