YARALI MİNİK KUŞ

Sevgilim Ol

Değerli oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum arkadaşlar..
Seviliyorsunuz..
Keyifli okumalar dilerim..

-----------------------------
04.07.2015 / Cumartesi
Şikago / USA

Kailey taksiden indiğinde kararlı adımlarla ilerledi eve doğru. Babası onu bekliyordu bunu biliyordu, ne aramış nede mesaj atmıştı ama emindi genç kız beklediğine. Ona giderken cevabını vermişti ama şimdi her şeye netlik kazandıracaktı. Verdiği kararın arkasında duracak artık ona boyun eğmeyecekti.

Artık büyümüş yirmi altı yaşına gelmişti, ona bir bağımlılığı yoktu, kendi parasını kendisi kazanıyordu. Ayaklarının üzerinde sağlam duruyordu ve bunu kimsenin bozmasına izin vermeyecekti. Eve girdiğinde babası hala salonda oturuyordu, ondan rapor bekliyordu. O içeriye girer girmez konuşmaya başlamıştı.

" Nerede kaldın, bir yemek bu kadar uzun mu sürer?"

Genç kız hiç istifini bozmadan babasının yanına ilerledi, biraz sonra buralarda savaş havası esecekti bunu hissedebiliyordu. Ama gram korku yada endişe yoktu içinde. Çok geç bile kalmıştı bu kararı vermekte.

" Geldim işte baba, hem beni istemediğim bir yemeğe zorla gönderiyorsun hem de hala geç geldim diye hesap sorabiliyorsun çok komiksin gerçekten."

Vernon sert kaşlarını çattı ve yerinden hışımla kalktı, kızının karşısına dikildi. Kailey zerre etkilenmeden babasına bakmaya devam etti, zaten önceden de ondan korkmazdı ama şimdi ona boyun eğmeye devam etmeyecekti.

" Kiminle konuştuğunu sık sık unutur oldun bu aralar bakıyorum. Senin karşında baban var, tabiki ben ne dersem onu yapacaksın, buna karşı gelmeyi aklına bile getirme sakın."

" Hayır baba, sen ne dersen onu yapmak zorunda değilim, ben özgür bir bireyim. Sana mecbur değilim, bunu ne zaman anlayacaksın. Ben büyüdüm artık, beş yaşında değilim, yirmi altı yaşındayım ve inan kendi ayaklarımın üzerinde durabiliyorum. Bunca zamandır sana sadece saygımdan ve babam olduğundan katlanıyordum, senden korktuğum için falan mı sustuğumu sanıyordun sen."

" İyice haddini aştın sen, hemen odana çık gözüm görmesin seni."

Genç kız alayla güldü ve merdivenden çıkıp giden babasına baktı. Adam resmen onu susturmuş gitmişti, daha söyleyecek çok şeyi vardı oysaki. Oda çıktı odasına, babası ne kadar kaçarsa kaçsın bundan sonra düşünceleri değişmeyecekti, bunu söylemekten de çekinmeyecekti. Odasına girdiği an hemen üzerindekilerden kurtulup kendini küvete attı.

Çok sitreslenmişti ve biraz rahatlamaya ihtiyacı vardı. Her ne kadar güçlü olduğunu söylese de öyle değildi, aşık olmuştu ve kalbine söz geçiremiyordu. Her şeyi göze alıp genç adama gitmiş, ona çıkalım demişti ama ret edilmişti. Hayatında ilk defa ret edilmemişti ama en çok bu acıtmıştı. Küçükken aşık olduğunu sandığı okul arkadaşı onu herkesin önünde rezil ettiğinde bile bu kadar yaralanmamıştı.

Belkide ilk kez gerçekten seviyordu onu, gördüğü ilk an vurulmuştu genç adama. Arabanın kapısını açıp ona seslenmesi ve onu görmesi ile her şeyi unutup sadece ona bakmıştı. Dünyada sadece ikisi varmış gibi gelmişti, onu hastaneye götürmüş onun için endişelenmişti.

Annesinden sonra başka birisi onun için bir şeyler yapmıştı, her ne kadar ona çarpsa da bunu kimse bilerek yapmazdı sonuçta. Üstelik ufak bir şeydi, alnında hiç izi kalmamıştı, merhemin yarısı tüpünde duruyordu hala. Ama genç adam onun hissettiklerini hissetmiyordu, her ne kadar umursamıyorum dese de öyle değildi. Onun da kendisinden hoşlandığını düşünmüştü ilk zamanlar.

Ama sadece o kadar, hoşlanarak kendisi ile birlikte olduğunu düşünmüştü. Ama yanılmıştı, Steven ondan hoşlanmamış, etkilenmemiş, yada ufacık bir sevgi kırıntısı dahi hissetmemişti. Onun amacı sadece sevişmekti, istediğini aldığında onu bırakıp gitmiş, dün gece de onu orgazm ettirip, evine davet etmişti. Ve sadece seks içindi bu davet, bunu geç anladığı için hem kendine kızgındı hem de ona.