YARALI MİNİK KUŞ

Beklenen Yakınlaşma

Değerli oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum..
Seviliyorsunuz..
Keyifli okumalar dilerim..

------------------------------
18.06.2016 / Cumartesi
Şikago / USA

Kailey ve Steven eve geldiklerinde ikisi de koltukta oturmuşlar durum değerlendirmesi yapıyorlardı. Eve geleli iki saat olmuştu, bundan sonra Tony, bebek kaçırmadan da yargılanacaktı, suçlular cezalarını çekiyorlardı. Tek bir kişi kalmıştı, Vernon' da bulununca ömür boyu hapisten çıkamayacaktı, Tony her şeyi itiraf etmişti, artık kurtuluşu yoktu.

Genç kız istediği bilgileri alamasa da, bir nebze olsun kendini iyi hissediyordu, en azından suçlular cezalarını bulmuş, o kendi adını öğrenmişti. Gerisinin de geleceğine inanıyordu genç kız, umudu vardı.

" Polislerle iletişime geçtim, zaten bilgi verilmiş onlara."

" Sence gerçek ailem de, beni arıyor mudur?"

Kailey onun söylediğine cevap vermemiş başka bir soru sormuştu. Eve geldiğinden beri bu soru dönüyordu kafasında, yirmi altı yıl olmuştu ve gerçek ailesi onu hala arıyor muydu çok merak ediyordu. Steven genç kıza biraz daha yaklaştı ve ellerinden tuttu, ona umut vermek istiyordu, onu artık mutlu etmek istiyordu.

" Arıyordur, ve ben eminim çok kısa bir zaman sonra onlarla iletişime geçeceğimize eminim güzelim, çok yakında onlara kavuşacaksın."

" Umarım öyle olur, nasıl insanlar çok merak ediyorum, ikisi de yaşıyor mu, kardeşim, yada kardeşlerim var mı, belki de benden büyük ablam ya da abim bile vardır. Büyükannem, büyükbabam, amcam, teyzem, kimler var ailemde çok merak ediyorum."

" Bunların hepsini çok yakında öğreneceğiz güzelim, ben biliyorum, hissediyorum."

" Bende hissediyorum Steven, bende iyi şeyler olacağını hissediyorum, artık mutlu olacağımı hissediyorum, ailem bana iyi gelecek, bu sefer mutlu olacağımı biliyorum."

Steven kızın ona sarılmasına izin verdi ve gözlerini huzurla kapattı. Keşke kendisinin de ona iyi geleceğini söyleseydi ama bunu kendisi bile söyleyemiyordu. Bu zamana kadar onu hep üzen genç adam ona iyi gelir miydi. Evet bunu kendisi başaracaktı, ona iyi gelecekti.

Kailey ise sığındığı güçlü bedene biraz daha sokuldu, huzuru hissediyordu, onun varlığı ile mutluydu. Şimdi hiç sırası değildi biliyordu, bu yüzden sessiz kaldı, onunla daha sonra konuşacaktı. Ailesini bulduktan sonra yapacaktı bunu, önceden yaparsa büyüsü bozulacak diye endişeliydi bu yüzden hiç konuşmadan ona sarıldı, anın tadını çıkardı.

Geriye çekildikten sonra genç adama gülümsedi ve yerinden kalktı, odasında biraz dinlenmek sonra da duş almak istiyordu.

" Ben biraz dinlenicem Steven, sen keyfine bak."

" Tamam, birazdan yemek için çağırırım."

" Zahmet etme, kaç gündür yoruluyorsun, dışarıdan söyleriz bir şeyler."

" Hiç yorulmuyorum, ayrıca bebeğime ve onun güzel annesine yemek yapmak zahmet değil benim için, burada olduğum için bile mutluyum ben."

" Peki, sen bilirsin."

Kailey ona bir kez daha güzel söz söyleyen genç adama bakarak odasına girdi ve kendini kapıya yasladı. Kaç gündür burada kalan genç adam, ona hiç bir iş yaptırmamıştı. Hatta elinden gelse yemeğini bile o yedirecekti. Evi süpürüyor, eşyaların tozunu alıyor, genç kıza üç öğün yemek hazırlıyor, ara öğünlerde de meyve ve atıştırmalık tabağı hazırlayordu.

Kailey sevildiğini biliyordu, Steven onu hem sevdiği için bunları yapıyordu hem de kalbi çok güzeldi. Çoğu erkek sevdiğini söylediği insanlara, doğru düzgün saygı duymazken genç adamın bu hallerini çok seviyordu. Sadece ona değil her kadına saygılı ve nazik olan genç adamı çok seviyordu.