YARALI MİNİK KUŞ

Bir Ömür Boyu Beraber Olmaya

Değerli oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum..
Seviliyorsunuz..
Keyifli okumalar dilerim..

----------------------------------
07.08.2021 / Cumartesi
Şikago / USA

Üç yıl, on buçuk ay sonra..

Kailey annesi ile salondaki yemek masasında oturmuş, iki hafta sonra olacak olan düğünleri için davetli listesi oluşturuyordu. Davetiyeleri gelmişti ve bugün hepsinin yerine gitmesi gerekiyordu. Kaç aydır o kadar çok şey yapmışlardı ki, bu iş en sona kalmıştı.

" Bak Vanessa, benim listem bu, buda Sindy' nin, iksinide göz at ve karar ver, kaçar kişi olacak annem."

" Çok kişi olsun istemiyorum biliyorsun anne. Kendi aramızda mütavazi bir düğün istiyorum, kalabalık, insanı boğan düğün ortamlarını sevmiyorum."

" Biliyorum güzelim ama bunlar çok sadık dostlarımız, eminim bu düğün için bekliyorlardır."

" Düğün salonda olmayacak biliyorsun değil mi, bu kadar insanı nasıl halledicez, yemek şirketi de haber bekliyor bizden."

" Ahh doğru, tamam bir tanem, bir kez daha gözden geçireyim tekrar veririm."

Genç kız elindeki kağıtları tekrar annesine verdi ve gülümsedi. Annesinin çevresi çok genişti, bir çok insanı tanıyordu ve haliyle hepsini düğüne davet etmek gerekiyordu. Ama genç kızda kalabalık bir düğün istemiyordu, sadece kendi yakın dostları ile sakin ve mütavazi bir kutlama düşünüyordu.

Valentina ona bakan kızını görünce onun neler düşündüğünü anladı, kızını anlıyordu, fazla şatafatı sevmiyordu ama onunda hatırı sayılır dostları vardı ve hepsi ona zor zamanlarında yardımcı olmuşlardı. Şimdi kızını bulmuştu, kızı evleniyordu ve haliyle hepsi bu düğüne gelmek istiyordu, yine de bazılarını daha uzak olduklarını çıkarabilirdi.

Kailey belirledikleri kişilerin isimlerini yazmaya başladı ve neredeyse bir saatin sonunda birazını bitirebilmişti, oturduğu yerde hareketlendi ve derin bir nefes aldı. Gerçekten evlenmek bu dünyadaki en zor şeydi.

Neredeyse iki aydır hazırlıklar bitmemişti, gelinliğini aylar önce tasarlamış dikmişti, topuklusunu kendisi yapmış, gelin çiceğini, pasta modelini bile seçmişti. Dostları için düğün hatırası yaptırmışlar, onları seçmişti. Düğün yerini, tarihi ayarlamışlardı, masalar için çiçek ve renkleri seçmişlerdi, müzikleri bile seçmişlerdi. Ama hala bitmeyen çok şey vardı.

Bu zamanda yanında ona destek olan sevgilisi olmasa kafayı yemesi yakındı. Aslında düğün ile uğraşmak bile istememişti ilk başta çünkü sevmiyordu. Kendi aralarında nikahı kıyıp, arkadaşları ile ufak bir kutlama yapma niyetindeydi ama annesi onu ikna etmişti.

Az davetli olacaksa tamam demişti, annesi de kabul etmişti, ama şimdi onun eline verdiği liste de az kelimesini bulamamıştı ve haliyle biraz gerilmişti. Ama annesi ona yardımcı olmak için her şeyi yapıyordu. Biraz hava almaya ihtiyacı vardı, bahçeye doğru baktı, ikizler, Leo ve Steven bahçenin ucunda oyun oynuyorlardı.

Gülümsedi ve annesine söyleyip yerinden kalktı, biraz bu düğün curcunasından uzaklaşsa çok iyi olacaktı. Leo beş yaşını geçmişti, çok güzel ve uslu bir çocuktu, saçları karamel rengindeydi ve mavi gözleri, babasına benzeyen yüz hatları ile herkesi kendine hayran bırakıyordu. Konuşması bile çok düzgündü, bir çocuğa göre özellikle.

Her şeyi biliyordu, bazen kurduğu cümleler, verdiği cevaplarla onları şaşkına çeviriyordu. Ama alışmışlardı, Leo onları her zaman mutlu ediyordu. Onların yanına gelince sevgilisinin yanına gitti, genç adam uzun salıncakta oturuyor, ikizler ile birlikte basket oynayan oğlunu izliyordu. Onun için minik bir pota kurulmuştu buraya.