YARALI MİNİK KUŞ

Bir Buket Papatya

Değerli oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum..
Seviliyorsunuz..
Keyifli okumalar dilerim..

-----------------------------------
24.06.2015 / Pazartesi
Şikago / USA

Doktorun odasında oturan Kailey alnına bakan doktora gülümsedi. Şimdi daha iyi hissediyordu kendisini. Doktor bir röntgen çektirmesini istemiş ve içeriye giren hemşireye durumu bildirmişti. Genç kız odadan çıktı ve hemşire ile beraber röntgen odasına ilerledi. Koridorda hâlâ onu bekleyen genç adamı görünce çaktırmadan gülümsedi ve kapıyı kapattı. Buraya gelene kadar milyonlarca kez ondan özür dilemişti.

Steven ise telefonda konuşuyordu, biraz geç geleceğini bürodaki arkadaşı Martinez' e haber veriyordu.

" Tamam dostum zaten çok iş yok bugün keyfine bak."

" Sağol biraz sonra görüşürüz."

" Görüşürüz."

Telefonu kapattı ve doktorun odasından çıkıp yan taraftaki röntgen odasına giren kıza baktı. Kapı kapanınca derin bir nefes alıp arkasına yaslandı. O arabaya çarptığı an çok korkmuş içindeki kişiye zarar verecek diye ödü patlamıştı. Kızı öyle saçları direksiyona yayılmış halde gördüğünde aklı gitmişti. Ama neyseki genç kızın bir şeyi yok gibi duruyordu, bu yüzden azda olsa rahatlamıştı. Birazdan işleri biterdi onu gideceği yere bırakacak sonra daha da rahatlayacaktı.

Kailey röntgen odasından çıktı ve gidip genç adamın yanına oturdu. Onun ardından çıkan hemşire biraz önceki doktorun odasına elindeki şeylerle girdi. Az sonra onu çağıracağını söylemişti. Steven yanına oturan kıza baktı ve gözleri alnındayken sordu.

" Nasıl oldunuz iyi misiniz?"

" İyiyim öncede iyiydim ama şimdi daha iyiyim merak etmeyin."

" Ne zaman gideceğiz."

" Doktor röntgen sonuçlarına bakacak sonra gideriz heralde. Ona da iyiyim dedi ama her ihtimale karşı çektir dedi."

" Tamam bekleyelim bakalım."

Kailey genç adama döndü ve karizmatik yüzünde dolaştırdı güzel gözlerini. Genç adamdan etkilenmişti ama o normal birisiymiş gibi davranıyordu. Bu yüzden sakince konuştu.

" Şey sizin gidin isterseniz Bayım, ben iyiyim bundan sonrasını kendim halledebilirim teşekkür ederim her şey için."

" Size çarptığım için bana teşekkür etmeniz çok komik, şu anda benden şikayetçi olmanız gerekirdi."

Hafifçe gülümseyip kızın kalbini bir kez daha harekete geçirdi. Kailey ona baktıkça dibi görünmeyen bir çukura hızla çekildiğini hissediyordu ve bu hiç iyi değildi. Onu bir daha hiç görmeyecekti ve kalbinin bu anlamsız hareketlenmesi de çok saçmaydı. Oda gülümsemeye çalıştı sonra konuştu.

" Şey pişman olduğunuz çok açık üstelik kimse kimseye bilerek çarpmaz. Ayrıca beni buraya getirdiniz buna mecbur olmadığınız halde. O yüzden teşekkür ettim, gerçekten gidebilirsiniz ben iyiyim ve kendi başımın çaresine bakabilecek kadar da büyüğüm."

Sözünü bitirdiğinde alnında hissettiği sıcak parmaklarla gözlerini kapattı ve dişlerini sıktı. Darbe yüzünden mi yoksa genç adamın parmaklarından mı bilmiyordu ama bedeni sızlamıştı. Steven onu kapalı gözlerine baktı ve alayla güldü hala iyi olduğunu söylemesi çok komikti. Parmaklarını çekti ve genç kız gözlerini açarken itiraz istemeyen ses tonu ile konuştu.

" Bir yere gitmiyorum, gördüğünüz gibi hala acı çekiyorsunuz, sizi gideceğiniz yere kadar bırakayım içim rahat etsin."

" Ama.."