The Heartless (Original Version)

Chapter X: Darke Part 2

"Asan na naman yung dalawa?" Nakatingin si Lark sa dalawang bakanteng upuan sa kabilang gilid ko. "Halos di rin sila pumasok last week ah?"

"Who knows," I shrugged. "Kamusta tryout?" Sinubukan kong magkainteres sa kahit anong bagay na may kinalaman sa kanya. I have to bear with it.

Ngumiti muna siya bago sumagot, "Pasok ako siyempre!"

"Sa?"

"Basket. Sayang lang at wala si Ash-"

"Bakit hindi DotA? Masyado nang common yung basketball e."

"Iba pa rin ang basketball. Guys like video games of course. Pero pag bola kasi, iba talaga. Hindi lang utak ang pagaganahin. Andun yung katawan, yung pawis, yung strategy, yung thrill. Basta iba," napahaba niyang eksplanasyon na halos mainip na ko.

"San nanggaling si Autumn?" hindi ko na napigilang itanong na nagpabago sa ekspresyon ng mukha niya.

"I am not supposed to say that to anyone," he stated grimly.

"Of course you don't. But am I just an 'anyone' to you?"

Kinagat niya ang ibabang labi sa sinabi ko, halatang nahihirapan. Nang nakita kong halos piliin niya na ko ay napag-isipan kong hindi pa 'to ang tamang oras.

Ibubuka na niya ang bibig niya upang magsalita nang pinigilan ko siya. "Nevermind."

Binalik ko na sa klase ang atensyon ko nang maalala siya ulit. "Ayokong napipilitan ka," matamis na ngiti ko sa kanya.

Wala siyang nagawa kundi ang tanggapin ang karisma ko.

His falldown... it is happening... and inevitable.

**

"Alvarez," tawag sakin.

Nag-angat ako ng tingin kay Ski. Kasalukuyan ko sanang ite-text si AC ngunit tinigilan ko muna. Kung wala lang sa mismong harap ko si Ski ay hindi ako titigil sa paglalakad. Gusto ko nang makabalik agad sa room.

"Oh?" walang emosyon kong saad.

Tinitigan niya ko gamit ang maskarang gaya ng sa akin: kontrolado ang emosyon at walang bakas ng kahit anong pakiramdam. Batid kong matagal niya rin iyong napag-aralan.

But his posture gave way to his emotions. He stands there so tensed and immobile I knew right away something is eating him.

Still I skipped teasing him. I just put on the same poker face.

"I can see your friends are not around," he stated matter-of-factly.

"Who?" I asked, almost in denial.

"Miss Zalderiaga and Miss David." I didn't miss it when he almost faltered with Tempest's last name.

"Ah. Yeah," I agreed casually.

"Where are they? Did they purposely skip class?" Alam kong dinagdag niya lang yung pangalawang tanong para hindi siya masiyadong mahalata.

"Text Tempest. Ask her yourself." Wild guess. I'm not sure if they're still in texting terms.

I have to admit, he is really good with his poker face. Walang mintis.

"She's not responding." Wrong answer. Huli na nang ma-realize niyang nahulog siya sa patibong ko.

If I were in a different situation I would already tease him or something. But since the competence of his poker-faced façade is threatening, I decided to contend with him. Not a chance for intimidating me, Ski.

"That's too bad." ...for you. "I need to go. Don't wanna be late for class."

At wala na siyang nagawa para pigilan ako.