AŞKIM #Wattys2015

SERVİS

Multi de Güneş. Begenmenizi umuyorum.

*******

"Hadi Öykü artık" Diyen Güneşe gözlerimi devirerek baktım. Ne yani yavaş hazırlandıysam?

"Tamam geldim" Çantamı omzuma takıp yanına gittim. Bir de servis saçmalığı çıkmıştı. Sanki bebeğiz. Servislere doğru yöneldiğimde Burak'ın sesini duymamla kafamı o yöne çevirdim.

"Bu akşam süprizim var. Güzel giyin"

"Hımm okey"

"İngilizcene sıçıyım"

Birşey demeden sırıttım ve servise doğru ilerledim. Arkamdan 'saat 8'de. Gecikme' diye seslenmesini duydum. Öpücük atıp servisten içeri adımımı attım. Güneş ne ara yanımdan ayrıldı da, en arkada yer tuttu?

Arka tarafa hızlı adımlarla ilerledim.

"Ne ara geldin sen?" Diye soru sorduğumda omuz silkti. "Arka taraftan yer tutmak istedim"

Birşey demeden oturdum. Telefonumu elime alıp, iyice düşünmeye başladım. Şimdi Doruğa

ayrılık mesajı atmalımıydım? Hangisi doğru olurdu?

Güneşi dürtükledim ve aklımı kurcalayan soruyu sordum.

"Güneş, sence Doruğa ayrılık mesajı atmalı mıyım?"

"Hangisinde daha mutlusun?" Soru yönelttiğinde, gözlerimi sımsıkı kapattım. Neden herşey hızla gelişirdi ki? Neden?!

'Burak. Neyse bu konuyu kapatalım' Dedim daha fazla üzülmek istemeyerek. Bana sarıldı.

'Hiçbir şeyden kaçma tatlım. Ben senin yanındayım. Sadece iyice düşün. Burak'ın bakışlarından seni çok sevdiğini anladım. Sen bilirsin' Dedi ve içten gülümsemelerini yolladı. Bende ona karşılık verdim.

'Çok teşekkürler Güneş. Sağ ol'

'Rica ederim tatlım. Neyse şimdi mesaj atabilirsin' Dedi.

Tereddütle de olsa 'Tamam' diyebildim. Rehberden Doruğa girdim. Umarım, benden daha iyisini de bulur.!

Kime: Doruk

Tekrar her şey için teşekkürler Doruk. Seni sevmiyorum artık. Hoşça kal!!

Dediklerime ben dahi inanmadım. Bu kadar yumuşak davranamazdım, ama ben böyleydim. Kimseyi kırmak istemeyen ve kırmaktan korkan. Onca şeye rağmen..

Güneş'in beni dürtüklemesi ile düşüncelerimden sıyrıldım. Ah, dalmışım! Güneş'te dalgın olduğumu fark etmiş olacak ki soru yöneltti. 'İyi misin? Dalgınsın' 'Ha, iyiyim.' deyip geçiştirmeye başladım. Kafasıyla onayladıktan sonra öpücük atıp, servisten indi. Bende gülümsemekle yetindim. Ah, Ne ara evine geldik ki?

Yaklaşık bir kaç dakika sonra da bizim eve geldiğimizi anladım. Servisten indim ve eve doğru yöneldim. Şu servis olayını annemler ile konuşsam iyi olacaktı. Hiç gerek yoktu çünkü! Kapıya geldiğimde, çantamdan anahtarları aramak yerine, zile bastım. Kapıyı hizmetliler açmıştı. Ayda bir kaç kez geliyorlardı.

'Hoş geldiniz Öykü Hanım' Tüm sıcakkanlılığı ile gülümsedi.

"Hoş bulduk. Ama hanım deme lütfen " Dedim karşılık olarak gülümseyerek.

"Peki Öykü"

"Eee annemler geç mi gelecek?"

"Bilmiyorum Öykü, bana haber vermediler."

"Tamam sagol tatlım" Yukarı odama çıktım. Mesaj sesi ile irkildim.

Kimden: Yakışıklı Ego Bey

7:30'da evden çık. Beklemeyi sevmem.

Mesaja cevap vermeden, dolabıma yöneldim. Hızlıca dolabıma göz atıp bana uygun olan kıyafetleri yatağın üstüne attım. yaklaşık 15 20 dakika sonra ne giyeceğime karar verdim ve üstüme geçirdim. Siyah kısa bir elbise ve göğüs dekoltesi olan harika bir elbiseydi. Siyah küçük bir çanta ile kombini tamamlamıştım. makyaj masama geçerek kırmızı bir ruj ve eye-linerımı çektim. Şimdi çok ders çalışmama gerek yoktu çünkü ikinci yazılılar çoktan bitmişti zaten derslerinde yüksek olduğu için çok çalışmam gerek yoktu. Tabii dersleri de boşlamayacaktım. Telefonunu bulup annemleri aradım. onlara Burak ile buluşacağımı söyledim eve kaç gibi geleceğimi bilmediğim bilmediğimi söyledim. İzim alınca mutlulukla gülümsedim çünkü sevdiğim yanındaydı, dostlarım yanımdaydı , ailem yanımdaydı. Çantamı da yanıma aldım ve aşağı indim. Saat 6 olmuştu bile. Koltuklara uzanıp, televizyon kanallarında gezindim.

Korna sesi ile irkildim. Pencereden bakınca Burak'ın geldiğini gördüm. Oha, kaç saat geçti ki? Telefonumdan saate baktım. 7:12. Nasıl zaman geçmişti bilmiyordum. Evden hızlıca çıktım.

"Daha 12 dakika vardı" Dedim.

"İşim erken bitti"

"Ne işiymiş?" Diye meraklı meraklı sordum.

"D-................."

Dediği ile şok oldum!!