AŞKIM #Wattys2015

KABUS

Sonra birinin öksürmesiyle yanıma döndüm ve Güneş  'i gördüm. Sonra lafa başladı.

G: Kızım bi haber versenize ya

Ö: Öff Güneş ya geldik işte

G: Neyse siz işinizi halledin ben sınıftayım

  Bn kızardım gene ya :(    İçimden saydırıken sadece  tamam  diyebildim. Sonra biz sınıfa doğru yürümeye başladık. Ben de sınavlar ne zaman diye düşünürken Alvi' Hadi aşkım ne bekliyosun' diyince  bende toparlanıp 'Tamam aşkım' diyip içeri girdim. Aslında bugünü düşündüm de çok güzel bi gün. Hayatımın en güzel günlerinden biri. Neyse ben yine acıktım ya. Zaten 52 kiloyum. Çok zayıfım biliyorum.

Ö: Aşkım acıktım ben kantine inelim mi?

A: Tamam aşkım sen in bende geliyorum.   Sonra Tamam dedikten sonra merdivenlerden kayarcasına indim ve koşturarak kantine geldim. Sonra Alvi yanıma geldi. Ve yanına 200 TL getirmiş. Çüş oha lan zengin jojuk. Bende hava olsun diye uzun kumral rengi saçlarımı savurdum. Bu arada kendimden bahsediyim. Ben Öykü Yılmaz. Babamın holdingi var: Yılmaz Holding. Annemin de Holdingi var. Ama o şu an doktor. Yani amcamla babam Holding de çalışıyorlar. Çok Zenginiz. Annemle  babamı çok severim. Ben ise normalde cici kızım. Asla yalan söylemem. Haksızlıklara katlanamam. Yardım severim. Ama gerektiğinde kaba bir kızım. Ve çok iyi dövüşüyorum. Fanatik bir fenerbahçelkiyiym. Maç ları severim, futboluda ama öyle hep GOLL diye bağırıp erkek fatma değilim. Çok çalışkanım. Sayılırım yani.  Hayatımı özetledim lann :)  Uzun, kumral saçlarım var. Mavi gözlerim var ama bazen yeşil gibi oluyor. Uzun boyluyum. Yani 170 falan. Ama çok zayıfım. Neyse daha sonra tekrar anlatırım kendimi afafafsfss.

Alvi benim için tost ve meyve suyu almış. Canım ya, çok tatlısın keşke ölsen. Ha ne dedim ben ay pardon ölmesin ya çok sefiyom ben onuu. Ayy mıncırıık. Neyse biz kantinde otururken birden yanımıza bir kız oturdu. Ben şaşkın şaşkın bakarken.,  Alvi 'Zeynep' dedi ve o kızı kucağında alıp döndürdü. 'Seni çok özlemişim prenses' dedi. Ben şoku atlatamamışken kızla öpüştüler. Yanaktan. Ben artık göz yaşlarımı serbest bırakıp hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Ve koşturmaya başladım. Alvi arkamdan seslenmişti ama duymazlıktan geldim. Nasıl olurda böyle birşey yapardı, hemde benimm yanımda. Sonra çantamı bile almaya tenezzül etmeden direk arabama bindim. Alvinin arabasıyla gelmiştik ama bizim okulda park yeri vardı en alt katta oraya park ediyordum, orda kalıyordu . Neyse hemen son sürat  yani 140'la gidiyordum. O kadar hızlıydım ki her an kaza yapabilirdim. Ama şu an umursamıyordum, hemde Hiçbirşeyi. Hatta bugün hayatımın en güzel günü falan diyordum ama şuan dönüm noktam ve en berbat günümdü. Telefonuma mesaj gelmişti bile bile elimi direksiyondan bıraktım. Bıraktığım anda kaza yapmıştım. Ve hemen küçük bir çığlık attım. O sırada artık sadece siyahlık görüyordum. Ve uayndığımda hastane gibi biryerdeydim. Ve adımı söylediklerini duyuyordum.