Asfalt pod nogami
Pomimo tego rozwidleń wiele
Tyle różnych ścieżek związanych z wyborami
Można uciekać albo i gonić
Byle po drodze nie potknąć się o swoje własne nogi
Wiele furtek zamknęło się już za nami. Wybieramy naszą drogę już od dziecka, na początku myśląc, że to, co robimy, jest czymś błahym, nie jest wyjątkowe. Jednak czy na pewno?
Jaka jest jednak prawdziwa definicja wyjątkowości? Czy to, nie tak, że jednak wszystko, co robimy, jest unikatowe? Przecież każdy z nas jest inny, każdy ma inne podejście do wszystkiego.
Dlaczego nie widzimy tego, że robiąc nawet najmniejsze rzeczy, pokazujemy tym nas, prawdziwych nas? Robiąc najdrobniejsze czynności, oddajemy nimi cząstkę siebie, ujawniamy nasze cechy charakteru, umiejętności, odkrywamy kawałek po kawałku swój zestaw kart.
Zauważ, że już dawno wiele osób nauczyło się wykorzystywać takie rzeczy przeciwko tobie, czy to nie jest pora, żeby w końcu samemu odkryć samego siebie?
Jaki jest powód tego, że próbujemy naśladować tak bardzo inne osoby, że zatracamy przy tym wizje samego siebie? Zauważ, proszę, w jaki sposób odwiecznie działa ewolucja.
Przyswaja z czasem cechy, które są potrzebne, by przeżyć w danym środowisku. Jednak nigdy nie bierze ze sobą cech, które nie są do tego potrzebne. Każdy z nas jest inny, gdyby to nie było konieczne to nigdy, by się tak nie stało. Więc, po co próbować zmieniać coś, co jest kluczem do autentyczności?
CZYTASZ
Decyzje
Non-FictionŚwiatła zgasły, kurtyna rozwarła się... Coś jednak wydaje się nie tak. Przedstawienie wygląda dziwnie znajomo, gdzieś już to widziałem. Wszystko wydaje się takie namacalne, a przecież rozgrywa się metry przede mną, czy to złudzenie, czy jednak akcja...
