Szukamy wyjścia z sytuacji
Sposobu na opuszczenie stancji
Ciężko wyrwać się z ciemności
Przecież nie widzimy ani początku, ani końca
Zobaczmy natomiast to, co jest w środku
Ludzie powiedzą ci, że to jest dziwne, że nikt normalny tak nie robi. Zabawne, czyż nie? Określanie czegoś mianem normalności, bez żadnych danych, podstaw ku temu. W końcu, w jaki sposób mógł on nabyć takie informacje?
Powiedz mi, rozmawiałeś kiedyś sam ze sobą? Na głos, czyż nie? Zastanów się dlaczego, jaki był powód ku temu. Czy tu naprawdę chodzi tylko, o to, że jesteśmy samotni?
Czy to nie tak, że czasem jest to nam potrzebne? Nie zważając na sytuację, w jakiej aktualnie jesteśmy. Po prostu czasem trzeba spowolnić, usiąść i zastanowić się nad wszystkim.
Pomaga, nie powiesz mi, że nie. Wszystko wokół zastyga, pozostajesz sam ze sobą i otrzymujesz to czego potrzebowałeś. Odpowiedz na niektóre pytania, które zadawałeś w głębi sam sobie.
Czy naprawdę zależy nam na tym, by być uważanym za "normalnych"? Czy o to w życiu chodzi? Żeby po prostu iść zgodnie z nurtem uważanym za poprawny przez innych, zamiast po prostu być sobą. Uzyskać jedność sam ze sobą nawet gdy inni mogą tego nie akceptować.
CZYTASZ
Decyzje
Non-FictionŚwiatła zgasły, kurtyna rozwarła się... Coś jednak wydaje się nie tak. Przedstawienie wygląda dziwnie znajomo, gdzieś już to widziałem. Wszystko wydaje się takie namacalne, a przecież rozgrywa się metry przede mną, czy to złudzenie, czy jednak akcja...
