See Deaths ~Hyunlix~

-36-

Terleyen avuç içlerimi silmek adına elimi  pantolonuma sürerken dışarıya bakıyordum. Derin derin nefes alıyor ve herşeyin düzeleceğine dair kendi kendime moral veriyordum.

Herkesi kurtarıcaktım.

Kendimi de.

Hyunjin güvendeydi. Yanımızda değildi. Eğer onlara sakinleştirici vermemiş olsaydım her şekilde buraya geleceklerini biliyordum. Eğer bugün Hyunwo'yu yakalıyabilirsem herkes kurtulucaktı.

Bunu başaracağım.

Yapabilirim.

"İyi misin?"

Yanımda oturan Bangchan'a döndüm. Ben kafamı saklamakla yetinirken o arkasına döndü ve çantasından bir şey çıkardı. Bindiğimiz büyük otobüs tarzında araçda depoya doğru ilerliyorduk. Ön taraflarda Bangchan'ın adamları oturuyordu ve yan yana da biz. Çantasından çıkardığı bıçağı kılıfı ile bana uzattı.

"Bunu beline bağla."

Kılıfa bağlı olan kemeri gösterip konuşurken tekrar kafamı salladım. Elinden alarak bıçağa baktım. Büyüktü.

"Mecbur kalmadıkça kullanma. Sağlam kalmaya bak."

"Siz o depoyu boşalttığınızdan emin olun.  Ben size zarar gelmesine engel olucam."

O da kafasını sallayarak önüne döndü. Camdan dışarıya bakmaya devam ettim bende. Kafamdaki birçok düşünce ile.

Araba durduğunda hemen indim ve serin havada ormanlık alana bakındım. Depoya çok yaklaşmış ve çevresini saracak şekilde herkes yayılmıştı. Her bir yanları sarılıydı. Kaçamazlardı.

Etrafa baktım. Nerdeydi?

Telefonumu çıkartarak saate baktım. Bir saatim vardı.

Halledebilir miydim?

Umarım.

Elimdeki bıçağa bir göz atarak kemeri belime taktım. Rahat bir şekilde ulaşabileceğim ve görünmeyen bir tarafa doğru çevirerek kıyafetimin altına gizledim. Şimdi tek yapmam gereken aracı bulmak.

"Bir planın varmı?"

"Önceliklerim var."

"Peki o listede sen kaçıncı sıradasın?"

Sadece sustum. Diyecek bir şeyim yoktu. Ona döndüm ve hafif bir gülümseme sundum.

"Herşey için teşekkür ederim. Sizin sayenizde birçok insan kurtulacak. Bana inandınız ve yardım ettiniz. Minnettarım."

"Asıl ben teşekkür ederim. Sen olmadan bunu başaramazdık. Kendine dikkat et Felix."

"Eğer geri gelemezsem lütfen arkadaşlarıma yardımcı olun."

Elini omuzuma koydu.

"Geri gel ve kendin dikkat et. Özellikle de sevgiline."

Kafamı salladım ve arkamı dönerek ormanlık alana doğru ilerledim. Cebimden telefonumu çıkartarak kendi yansımama baktım. Gözümün önünde canlanan anılar ile hemen çevreme bakındım.

Çaprazımda.

Deponun arka tarafına ilerleyerek ağaçların arasına bakmaya başladım. Buralarda bir yerde olmalı. Bir süre etrafa bakındım. Ağaçların arasında, buralarda olması gereken aracı arıyordum.

Acaba daha gelmemiş miydi?

Bir anda arkamdan gelerek boğazıma bıçak dayayan kol ile şaşkınlıkla olduğum yerde kaldım.