See Deaths ~Hyunlix~

-38-

Başlangıç ve bitiş.

Doğum ve ölüm.

İki aynı terim. Doğum başlangıçtı. Ölüm ise bitiş. Aynıydılar ama aralarında bir fark vardı.

Doğum ile ölüm arasında koca bir yaşam vardı.

Hayat.

Dünyada birçok değerli hayat vardır. Kimisi mutlu, kimisi mutlu olmaya çalışır ve kimiside mutlu olamazdı. Tabi bu zamana göre değişen bir durumdu.

Önceden iyi bir hayatım vardı. Arkadaşlarım, sevdiğim bir bölümüm ve en azından yaşayabildiğim bir evim vardı. Tabi herşey iki sene önce mahvolmuştu. Her gördüğüm yüzde bir ölüm görüyordum. Gördüm ölümler beni fazlasıyla etkiliyordu. Elimden bir şey gelmiyordu, durduramıyordum. Bu delirmeme neden olacak kadar büyük bir sorundu. Kendimce bir çözüm bulmuştum buna.

Herkesten uzaklaşmak.

Ama bir kişiden uzaklaşamamışdım.

Seungmin.

Beni hayatımın aşkı ile tanıştıran en yakın arkadaşım. Beni Hyunjin ile tanıştıran dostum, kardeşim.

Hyunjin.

Hayata tutunma sebebimdi. Mutluluk kaynağım. Bu kelimeler az olurdu tabi. Onu anlatmaya ne kelimele, ne cümleler, ne şarkılar yeterdi. O benim herşeyimdi.

Onu kurtarma da bana yardım eden Jisung, Minho, Bangchan, Changbin, Jeongin.

Onlara nasıl teşekkür etsem bilemezdim. Onlara olan bu borcumu ödeyemezdim.

Son bir ay içerisinde çok şey yaşamıştım. Hayatımı değiştiren bir çok olay. En güzeli ise yeni arkadaşlar edinmiş ve birçok insanın hayatını kurtarmıştık.

Birkaç ses duyuyorum.

Peki ben?

Neredeyim? Nasılım?

Nefes aldığımı hissediyorum. Kulağıma bir cihaz sesi geliyor. Güçlü bir ışık yüzümü aydınlatıyor. Gözlerimi açamıyorum.

Ellerimi hareket edebiliyorum. Ama omzum sızlıyor. Zor da olsa gözlerimi açmaya çalıştım. İlk açtığımda kuvvetli ışık yüzünden geri kapatmış ama geri açmıştım. Sesler kulağıma daha net geliyordu.

"Ölmediği için rahatlaman gerekirken bu ne gerginlik böyle?"

"Ölmedi ama uyanmıyor."

"Aradan sadece birkaç saat geçti Hyun?"

"Ama doktor birazdan uyanır demişti iki buçuk saat oldu."

Hafif öksürmem ile sesler kesilmiş ve görüş açıma Hyunjin ve Seungmin girmişti.

"Felix iyi misin?"

"Felix?"

Ağzımı zar zor açarak konuşmayı başarabilmiştim.

"Su!"

Hyunjin hızla bir bardağa su doldurmuş içine pipetini koyarak bana yaklaştırmıştı. Pipeti ağzıma alarak sudan birkaç yudum almış ve rahatlamıştım. Tamamiyle kendime gelmiştim.

Biraz dikleşmeye çalışmam ile Hyunjin hemen elini sırtıma koymuş ve bana yardımcı olmuştu.

"Nasılsın?"

Endişeli gözlerine bakarak gülümsedim. Elimi yanağına çıkardım.

"Çok iyiyim."

Diğer elinide etrafıma sararak iyice bana sarılmıştı. Sarışına az da olsa karşılık vermiştim. Yaralı olan koluma dikkat ediyordu. Ondan ayrılınca kapı açılmış ve içeri Jisung ve Minho girmişti.