Part 26.🛑

867 25 2
                                    


"အား...အင်း...ဦး...အား...တော်..ပြီး..လေ..အား"

​"ပြွတ်...ကိုယ် စတောင်မစရသေးဘူး တော်ပြီးလား..?"

"နောက်မှလေနော်...ဒီနေ့ မေမေ့အိမ်ပြန်မှာမို့လို့"

"သိတယ်လေ...အန်တီ မြင်မယ့်နေရာမှာ ကိုယ်အမှတ်ချန်ခဲ့တာမှ မဟုတ်တာ..."

"မမြင်ရတာတော့ ဟုတ်တယ်လေ...ဦး လုပ်နေတဲ့ နေရာက..."

"ဆက်ပြောလေ..ငယ်.."

"ဟာ...ဦးသိရဲ့သားနဲ့..."

"ဟင့်အင်း..ကိုယ်မသိပါဘူး..ငယ်ပြောပြမှ
ကိုယ်သိမှာပေါ့...."

"မပြောဘူး...အဟွန့်.."

"ငယ် မပြောတော့ရင် ကိုယ်ဆက်လုပ်မယ်နော်..."

"ဟာ...ဦး...တော်ပြီလို့..."

"အ့ဆို ကိုယ့်ကို ပြောလေ.."

"ဟို...အဲဒါက...အင်း...ဦးက ငယ်ကို စိတ်ကြွလာအောင် လုပ်နေတာကို...."

"ဟုတ်တယ်လေ...ကိုယ်လဲ အဲလိုဖြစ်အောင်ပဲ
လုပ်နေတာ..."

"အား...ဦး..လူဆိုးကြီး...မတည့်တော့ဘူး သွား..."

"မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ...နော်...ဒါပေမယ့် ကိုယ်လိုချင်
တယ်..."

"ဟို...လေ..."

"ထားလိုက်ပါ...ငယ် အဆင်မပြေလဲ ထားလိုက်
ကိုယ်အဆင်ပြေတယ်...ကိုယ် ငယ့် အတွက် အောက်မှာစားဖို့ တစ်ခုခုသွားလုပ်ပေးမယ်.."

"အင့်..ဦ..."

လရောင် ပြောတာပင် မကြားလိုက်ဘဲ ဒေါင်း အခန်းထဲကနေ ထွက်သွားနှင့်ပြီ။

ပုံမှန်ဆိုအောက်ဆင်းပြီတော့ပင် စားကြသည်။

သို့ပေမယ့် ဒီနေ့တော့...
ဦးဖိုးနဲ့ ဒေါ်တင့်တို့ ရွှေတိဂုံဘုရားဖူးချင်လို့ဆိုပြီး
ခဏကလေတင် ထွက်သွားကြ၏။

ဒါကြောင့် ငယ်စားဖို့ အတွက် အောက်မှာ
ပြင်ဆင်ပေးလေ၏။
ပြင်ဆင်တယ်ဆိုပြီး တစ်မျိုးတစ်မည်တော့ မထင်စေချင်။

မနက်စောစော ဒေါ်တင့်မသွားခင် ငယ့်အတွက် ဆန်ပြုတ်လုပ်ထားပေးဖို့ မှာထားပေးသည်။

ငယ့်က သူ့ကြောင့် မနေ့က ပင်ပန်းထားတော့ အောက်မဆင်းစေချင်၍ အပေါ်ထပ်ကို ယူတင် ပေးရန် ဒေါင်းကိုယ်တိုင်သွား၍ပြင်ဆင်ပေးဖို့ရန် သာဖြစ်သည်။

 Redress Where stories live. Discover now