#Unicode
#လိုချင်တယ် ပိုင်ဆိုင်ချင်တယ် မင်းကို#
ညက ထိန်းချုပ်လို့မရတဲ့စိတ် အခုတော့
သူမဟုတ်တဲ့အတိုင်းဘဲ့ ညကအိမ်မက်ဆိုးထပ်မမက်လို့
ကျွန်တော်ကံကောင်းသွားတယ်ဘဲ့ပြောရမလား ။
စိတ္တဇလား စိတ်ရောဂါလား ဒါမှမဟုတ်ကျွန်တော်ရူးသွားတာလား
အကြိမ်ကြိမ်အခါခါပြန်စဉ်းစားတယ် ဘာအဖြေမှမထွက်လာခဲ့ ။
တစ်ခါတလေ ကိုယ့်ကိုကိုရော တရားမျှတမှုမရှိတဲ့လောကကြီးရော
သိတ်မုန်းတယ် ။
"အဲ့ကောင်လေးကို သေသေချာချာစောင့်ကြည့်ထား
သူထိခိုက်မိတာတို့ဘာတို့ ငါဘာမှမကြားချင်ဘူး မမြင်ချင်ဘူး
ကြားလား "
"ဟုတ်ကဲ့ boss"
"ငါကိုဆင်ခြေပေးတာတွေလဲမလိုချင်ဘူး အကယ်၍ငါခိုင်းတဲ့အတိုင်းမဖြစ်လာ ရင် မင်းတို့အသက်ကို ဖက်နဲ့ထုပ်ထား သွားလို့ရပီး"
"ဟုတ်ကဲ့ boss"
မင်းလေးကငါ့အပိုင်မကြာခင်ဖြစ်လာတော့မှာပါ
အချိန်ခဏလေးဘဲ့စောင့် ။
ဘယ်တော့မှအလုပ်ကိစ္စမရှိဘဲ့နေ့ခင်းဘက်
အပြင်ထွက်လေ့မရှိတဲ့သူ
အခုတော့ တစ်ခုတည်းသောအရာက သူကို အပြင်ထွက်ဖို့
တိုက်တွန်းနေသည် ။
အဲ့တာ ဘာကြောင့်လဲဆိုတာ jkတစ်ယောက်သူကိုယ်သူနားမလည်ခဲ့။
______________________________________________
"ကောက်စိန်ရစ်စိန် မျက်နှာက မအီမသာနဲ့ ဘာဖြစ်လာတာလဲ"
"ဘာဖြစ်နေလို့လဲ ငါစိတ်ကောက်တာရစ်တာကို မင်းမကြိုက်ဘူးလား"
"နေမကောင်းဘူးမလား ပြစမ်း"
ကျွန်တော်ကောင်းကောင်းသိတာပေါ့
သူနေမကောင်းဘူးဆိုတာ jmနေမကောင်းရင်
စကားကောင်းကောင်းမပြောဘူး အမြဲဘုကလန့် ရစ်မယ် ငိုမယ် ။
"ဆေးသောက်ပီးပီးလား"
"ဟအင်း မင်းသိသိကြီးနဲ့ အိမ်မှာငါ့ကိုဂရုစိုက်တာ
ဘယ်သူရှိလို့လဲ ဟင့်"
သူပြောတာလဲမှန်နေတာဘဲ့
jmကနေမကောင်းဖြစ်တဲ့အချိန်ဆိုရင် နွေးထွေးမှု ကြင်နာမှုယုယမှုတွေကို တအား လိုချင်တာ ။
"အင်းပါ ခနနော် ငါဆေးသွားယူပေးမယ်"
"အွန်း"
ထယ် လဲ ရေတစ်ခွက်နဲ့ဆေးတချို့ယူကာ
ပြန်ထွက်လာတယ်
