#Unicode
အခန်းထဲသို့ဖြာကျနေတဲ့ လအလင်းရောင်သည်
ပိုင်ဆိုင်မှုလေးကိုစိတ်ပူလို့ အိပ်မပျော်တဲ့ကောင်လေး
ကို အလင်းပေးထား သယောင်...
"ကိုယ်တော့မပူပါဘူး "
နှာဖူးလေးကိုအသာအယာစမ်းကာ
တိုးတိုးလေးရေရွတ်လာတဲ့Jeon
ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုဘဲ့ဖြစ်ဖြစ်သူအိပ်လို့မရပါ
ပိုင်ဆိုင်မှုလေးကိုစိတ်မချဖြစ်နေတဲ့ Jeon
ရင်ခွင်ထဲမှာ ငြီးညူးသံမရှိဘဲ့နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်
အိပ်ပျော်နေတဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုလေးကို ငေးကြည့်နေသည်မှာ
မျက်တောင် တောင်ခက်ပုံမရ ။
"ပင်ပန်းသွားပီး ကိုယ့် အပိုင်လေး "
ပွင့်လင်းစွာပြောလာတဲ့သူနဲ့ မြိုသိပ်ထားရတဲ့သူက
ဘယ်သူပိုပင်ပန်းလဲ ? သေချာတာကတော့ မြိုသိပ်
ထားတဲ့သူကပိုပင်ပန်းတယ်ထင်တယ် ။
ပွင့်လင်းစွာ ပြောလာတဲ့သူကလဲ သူနည်းသူဟန်နဲ့ပင်ပန်းပါတယ်
"နောက်တစ်ခါ မင် မျက်ရည်မကျစေရဘူး
မင် မျက်ရည်ကျဖို့ ကို ခွင့်မပြုတော့ဘူး"
တစ်ဦးတည်းသောပိုင်ဆိုင်မှုလေးမို့
အချိန်တိုင်း အချိန်ပြည့် အပြုံးလေးတွေ
ဘဲ့မြင်ချင်တာ....Jeonရဲ့အတ္တလေးတစ်ခုပေါ့
"အင်းးးဟင်းးးအိပ်မပျော်ဘူးလား...ကို"
တစ်ရေးနိုးလာသော ပိုင်ဆိုင်မှုလေး
ပိုင်ဆိုင်မှုလေးရဲ့ ပိုင်ရှင်ကတော့တစ်ရေးမှမအိပ်ရသေး
ပိုင်ဆိုင်မှုလေးရဲ့ အိပ်ချင်မူးတူး
အက်ကွဲကွဲအသံလေးသည် ချစ်ဖို့ကောင်းလွန်းလှသည်
"အွန်းး"
"ဘယ်ကတည်း အိပ်မပျော်တာလဲ"
"မင် မအိပ်ခင် အနမ်းပေးပီးကတည်းက"
"နည်းနည်းလေးတောင်မအိပ်ရသေးဘူး"
ပိုင်ဆိုင်မှုလေးသည် Jeon
စကားကြောင့်လန့်လန့်ဖြန့်ဖြန့်ရယ်
"အခုဘယ်နှစ်နာရီရှိပီးလဲ "
"ည 1နာရီ "
"ဘာဖြစ်လို့မအိပ်သေးတာလဲ
နေမကောင်းဖြစ်နေတဲ့ဟာ "
"ကို ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး "
တကယ်ကိုဘာမှမဖြစ်ခဲ့တာပါ မုန်းတယ် ဆိုတဲ့
စကားလေးကြောင့် ပြိုလဲခဲ့ရုံဘဲ့...
