#Unicode
နိုးထလာတဲ့မနက်ခင်း အရင်နေ့ရက်တွေ
လို အေးမနေဘဲ့ နွေးထွေးနေသည် ။
သူရဲ့ကျယ်ပြန့်နေသောရင်ခွင်
တောင့်တင်းနေသောခန္ဓာကိုယ်
ဖြောင့်စင်းနေသောနှာတံ
ပါးလွှာနေသော နှာခမ်း
နှာခမ်းအောက်ကမှေ့လေး
သူတစ်ကိုယ်လုံးပြောစရာမလိုအောင်ပီးပြည့်စုံနေသည် ။
အတင်းအကျပ်ဖက်ထားတာကြောင့် လှုပ်လို့တောင်မရ
သူမနိုးအောင် ဖြည်းဖြည်းလေး ဖက်ထားတဲ့လက်ကိုဖယ်ချလိုက်တော့ ဖယ်ချမခံ တင်းကျပ်စွာပြန်ဖက်သောသူ
"ကို အိမ်မဝသေးဘူး ငြိမ်ငြိမ်နေ"
"................."
အဝတ်မရှိသောခန္ဓာကိုယ်နှစ်ခု ပူးကပ်နေသောခံစားချက်ကြီးကို
မကြိုက် ဒါပေမယ့် ကိုကသူဝယ်ထားတဲ့အရုပ်ဘဲ့သူစိတ်ကြိုက်နေပေးရမှာပေါ့ ။ မနေ့ကဖြစ်ရပ်တွေကိုပြန်တွေးတိုင်း အရမ်းဝမ်းနည်းသည် ။
ရင်ဘတ်မှာ စိုစွတ်မှုတစ်ခုခံစားလိုက်ရတာကြောင့်
ငုတ်ကြည့်လိုက်တော့
မနေ့ကဘဲ့အပီးအပိုင်သိမ်းလာတဲ့ ပူပူနွေးနွေးယောကျာ်း
အသံတိတ်ငိုနေသည် ။
"ဘာလို့ငိုနေတာလဲ"
ပြန်မပြော ခေါင်းကိုသာခါပြသည်
နောက်ထပ်သူဆီက အသံမထွက်လာတော့
ဘယ်စိုးရိပ်မလဲ ငါက ကျွန်တစ်ယောက်လေ
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကို တွေးနေရင်း
ပါးပြင်ပေါ်ကိုကျရောက်တဲ့ လက်နွေးနွေးလေး
သူကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်
"မိုးလင်းစောစောစီးစီးမငိုနဲ့ ကျက်သရေမရှိဘူး"
"ကျက်သရေမရှိဘူး ဆိုရင်း ခဗျာဘာလို့ ကျွန်တော်ကို ဟင့်"
"မင်းက ငါ့ဝယ်လာတဲ့သူဘဲ့ ငါဘာလုပ်လုပ်မင်းခံပေါ့"
"ဖယ် "
"ဒါကဘယ်လဲ"
"ကျွန်ဆို အလုပ်သွားလုပ်မို့"
ထသွားတော့မယ် ခန္ဓာကိုယ်သေးသေးလေးကို
လက်တစ်ဖက်နဲ့မ ကာအိပ်ယာပေါ်ပြန်ပစ်တင်
လိုက်ပီး ဖက်ထားလိုက်တယ်
"အ့"
"ငါကိုမရွဲ့နဲ့ မင်းကိုငါ အလုပ်လုပ်ဖို့
အမိန့်ပေးပီးပီးလား ငါခိုင်းမှလုပ် ငါမခိုင်းရင်ဘာမှမလုပ်နဲ့ "
"အခု ဖက်ထားတာဖယ်တော့ ကျွန်တော်အလုပ်ပီးပီးမလား"
"ပီးပီး ရေချိုးမှာမလားသွားချိုးတော့ပီးရင်ဗီဒိုထဲမှာ
မင်းအတွက်အကျီတွေရှိတယ် "
