#Unicode
"သမီး Jeon ceoတို့အိမ်ကို
ဖက်ထုပ် သွားပို့လိုက် နေ့လည်စာစားချိန်တောင်ကျော်နေပီး"
"Ommaကလဲ Anna မုန့်တောင် ထုတ်ပီးပီး"
"သွက်ချက်ဘဲ့နော် "
"Omma သမီးဘဲ့ဟာ သွားပီး"
"နေအုန်း park jimin ကိုကောင်းကောင်းပညာပေးခဲ့ကြားလား"
"စိတ်ချပါ Ommaကလဲ "
ယုတ်မာတဲ့အပြုံးကိုယ်ဆီနဲ့
သူတို့အတွေးနဲ့သူတို့တော့ ဟုတ်နေတာဘဲ့
"Park jimin နင်လဲ နင့်အမေလိုဘဲ့ သူများအပိုင်ဆို သိပ်လိုချင်တာ
မပူနဲ့ နင်ကိုလဲ နင့်အမေ လျှောက်ခဲ့တဲ့လမ်းအတိုင်းပေးလျှောက်မှာ"
အမုန်းတွေတော့မဟုတ် လောဘတွေကြောင့်နီတက်နေသော
Annaအမေ ရဲ့မျက်ဝန်းတွေ ကြောက်စရာမကောင်းဘဲ့
ရယ်ချင်စရာ ။
အိပ်ခန်းထဲတွင်တစ်ယောက်က စက္ကူ အရုပ်လေးများခေါက်နေကာ
နောက်တစ်ယောက်ကတော့ နံရံအနှံ့ စက္ကူ အရုပ်လေးများကို လိုက်ကပ်နေလေသည် နေ့လည်စာ စားဖို့တောင်မေ့မေ့လျော့လျော့ဘဲ့
အမုန်းကြီးသော Jeonနဲ့ တစ်ဦးတည်းသောပိုင်ဆိုင်မှုလေး
အေးအေးချမ်းချမ်းပါဘဲ့
သူတို့ရဲ့ တိတ်ဆိတ်နေတဲ့ အချိန်လေးသည်
ငှက်ဆိုးထိုးသံ မကြားခင်အထိတော့....အေးချမ်းနေလျက်
"Oppa "
သူအိမ်ကဲ့သို့ ပိုင်ဆိုးပိုင်နင်းနဲ့ အော်ခေါ်နေသော Anna
Jeon စံအိမ်ကို ပထမဆုံးရောက်လာခြင်း ဖြစ်ပေမယ့်
အစေခံတွေက အစ ကြီးမေ ကိုယ်တိုင်ပါ
မျက်မှောက်ကျုံ့လျက်ရပ်ကြည့်နေကြသည်
"Oppa ရေ Oppa"
သူအသံကိုနားမထောင်နိုင်တဲ့အဆုံး....
"သခင်လေးက အခန်းထဲမှာပါ"
"Park Jimin ရော"
အမိန့်တွေပျင်းပြပီးယုံကြည်မှုလွန်ကဲနေသော Anna
"အကိုလေးလဲ အခန်းထဲမှာပါ"
"ဘာ !!သူကOppa အခန်းထဲ ဘာဝင်လုပ်တာလဲ"
အဲ့အချိန်မှာသည်းမခံနိုင်တော့တဲ့ အစေခံမလေးတစ်ယောက်က
"လင်မယားပါဆို အခန်းထဲမှာ
တူတူမနေလို့ အခန်းခွဲနေရမှာလား "
အနာထိသွားတဲ့ Annaတစ်ယောက်ကတော့
စပ်စပ်ကိုလူးလို့
"ဘာ !!နင်လိုအစေခံက ငါ့ကိုပြန်ခံပြောနေတယ်
အေကြည့်နေ နင့်ကိုအလုပ်ရော အသက်ရော
ပျောက်အောင်လုပ်ပစ်မယ်"
