Galaxy Vminkook

Üşüyorum

Yazım hatalarını görmezden gelin

Gündüzler kendini gecelere, günler haftalara bırakmıştı. Jimin'in gidişinin üzerinden geçen koca 2 hafta.

Jimin'in gidişiyle saray soğuğa mahkum olmuştu. Delta sinirden her hizmetliye bağırıp çağırıyordu. Odasına döndüğünde bebeklerine sarılıp ağlayan Alfa'sını gördüğünde akıyordu gözyaşları.

Alfa odasından çıkmaz, Taemin'i kucağından indirmez olmuştu. Minik Alfa, Vita babasının yokluğuyla daha da hırçınlaşmıştı.

Tüm hizmetlilerin kucağında gözünden yaş gelene bağırıyordu. Sadece babalarının kucağında sakinleşiyordu. Delta babasının kucağına çıkar çıkmaz ona umutla bakıyordu. 'Babamı getir' diyen gözlere karşı Delta daha çok ağlıyordu.

Alfa babasının kucağına çıktığı gibi dolu gözlere dolu gözlerle karşılık veriyordu. Lavanta kokan boyunda sessizce hıçkırıyordu.

Jungkook yalnız başına taht odasında oturmuş şarabını yudumluyordu. İçindeki sıcaklığa rağmen sarayı bürüyen soğukluk bedenini titretiyordu.

Kadehi dudaklarına götürdüğünde aklını dolduran görüntülerle çenesi titremişti. Son sevişmeleri...

En pahalı şarabı beyaz tenden içişini hatırladı... Sevdikleri adamın onun ve Taehyung'un altında kıvranışlarını hatırladı... İki haftadır kare gülüşü solan Papatyasının o gece mutlu gülüşünü hatırladı...

Gözyaşları sel olurken kadehi duvara fırlatması bir oldu. Yere çöküp saçlarını yolarken ağzından kaçan hıçkırığa engel olamadı.

'Sâki! Bir kadeh daha ver ki, gönlümün mumu yanmadı. Şarabın ateşi olmayınca, hayat tazelenmez. Âh... Senin dudakların şarabı öyle saftır ki...'

Demiştir yazar.

"Sonunda mum gibi erimek varmış, sonunda kül olup yok olmak varmış..."

Fısıldadı kendi kendine zorlukla.
Taehyung ise yatağında masumca yatan oğlunun yanına uzanmış, gözyaşlarını akıtırken minik bebeğinin yanakların okşuyordu.

"Seni özledim Ayçiçeğim... dön artık"

Özlem, söndürülmüş mumdur.

Özlem, yakılamayan mumdur.

Özlem, yanmayan mumdur...

Kapının tıklatılması ile çatallaşmış sesi ile yorgunca 'gir' diye bilmişti. Ayağa kalkma tenezzülünde bile bulunmamıştı. Seokjin yorgun bedene adımlayıp saçlarını okşamıştı.

"Yapma Taehyung... güçlü olman gerekiyor"

Sesi fısıltıdan öte çıkmazken Taehyung sadece tek cümle kurmuştu.

"Ayçiçeğimi istiyorum..."

"Bir şey söyle Taehyung. Karanlığa mahkum etme kendini kardeşim"

Taehyung usulca bebeğinin yanaklarını okşarken konuştu.

"Karanlık hyung...çok fazla karanlık... Ve bir gece yarısı ıslak gözlerle dolunaya bakıp o'nun yüzünü gördüğünde, anlarsın gecenin ne kadar karanlık olduğunu"

Seokjin onun saçlarını okşamaya devam ederek ona uyarak sessizce konuştu.

"Ay ne kadar kaybolsa da günün birinde yine parlayacaktır"

Alfa yüzündeki buruk tebessümle cevap verdi.

"Dün gece de uyumadık hyung. Jungkook'un kucağında Ayı izledik. Ve biliyor musun hyung? Dün gece Ay bile dolunay olmuş, ağlıyordu bizim için..."