TPC1: Unmasking The Organization (COMPLETED)

CHAPTER 8

Boung maghapon si Syn nakahilata sa kama nakatulokbong ng kumot at yakap ang isang unan, wala siyang ganang lumabas o kumain. Gumagambala pa rin sa akin ang sinabi ni Theo.

"In two year he change a lot."

At tatlong taon na, sa araw na 'to.

Napabuntong hininga s'uya ng marinig ulit ang mga yapag, kanina pa nila ito kinukulit na lumabas mabuti nalang naka-lock ang pinto.

"Syn, open the door." It's Kael.

"Ate kanina ka pa namin hinihintay." Rinig niya ang boses ni Nisha.

Inis siyang bumaling sa pinto. Hindi sila ang inaasahan kong kakatok sa pinto.

"Umalis na kayo, gusto kong mapag-isa!" Inis niyang singhal.

Rinig niya ang mga yapag ng mga ito papalayo sa tapat ng pinto.

Inabot niya ang kaniyang telepono na nasa maliit na mesa sa tabi ng kama.

Pagbukas niya ay bumungad ang mukha ng kanyang anak, ang matamis nitong ngiti, nasisingkit ang asul nitong mga mata at ang matataba nitong pisngi.

"Happy birthday my baby boy." Bulong niya.

"Namimiss ka na ni Mommy, I miss you, so damn much. I love you... Nathan, please comeback." Her tears are starting to fall again, parang walang katapusang pag-iyak itong buhay na 'to.

"It's still hurt..." Tuluyan na itong napahagulhol, tatlong taon pero sariwa pa rin ang sugat, ang sakit na nararamdaman niya. Pigang-piga na ang puso niya sa sakit.

"Happy birthday to you, happy birthday to you.." Napahawak siya sa dibdib niyang namimilipit sa sakit.

"Happy birthday, happy birthday.. happy birthday Nathan..." Niyakap niya ang kaniyang telepono kong saan makikita ang gwapo niyang anak.

Napayakap siya sa unan ng marinig ang pagbukas ng pinto, his scent cover her nostril, it him, my husband.

Ramdam niya ang presensya nitong papalapit at panasinghap siya ng maramdaman ang  pagtabi nito dahilan para lumubog ang kabilang bahagi ng kama. Umusog ito saka yumakap sa kaniya ng mahigpit.

"Wife.. I'm still here." He whispered with a husky voice.

Kinalas niya ang kamay ng asawa at hinarap ito.

"Marcus sabihin mo sa akin, nagkulang ba ako bilang ina?" Humugot siya ng lakas. "Bilang isang asawa?"

Marahan itong umiling at hinaplos kaniyang pisngi.

" My wife is the most lovable mother in the universe."

Hinawakan niya ang kamay nito at pinikit habang dinadama ang mainit nitong kamay.  Kusang gumalaw ang katawan niya at yumakap sa asawa, kahit nakapikit ang mata nito ang kumakawala pa rin ang mga luha nya. Hindi niya napigilan ang sarili atnapahagulhol sa balikat ni Marcus.

"Wala naman akong hinangad kundi ang maging isang mabuting  ina, pero bakit ganon—"

"Shhh.... Tahan na." Pag-alo nito sa kaniya at hinaplos ang buhok niya.

"Nawala pa sa akin ang kaisa-isahan kong anak." Parang libo libong karayom ang tumusok sa dibdib niya.

Ang tanging pangarap lang ni Syn dati ay maging masaya, kasama ang asawa't anak niya. Magkaroon ng simple at masayang pamumuhay. Pero binago lahat ng yun dahil sa isang gabi lang. Na kahit sa panaginip ayaw niya ng ulitin pa.

"I will stay beside you... Forever." He faced me and wipe my tears. "It's all enough, we both suffered from what happened three years ago." Nagtagpo ang mga mata nilang dalawa na parang binabasa ni Marcus  ang kaniyang kaluluwa. "Masyado na tayong nasaktan, Hindi ko hinihingi na kalimutan mo ang nangyaring yun o patawarin mo ako sa kasalanan ko, pero kaylangan nating magsimula ulit."