Habang nagmamaneho pauwi ay hindi mawala-wala sa utak ni Syn ang mga kaso na hawak niya, she can't even concentrate when she finds out that the group of Psychopath Criminal is involved in this case.
Kinuha niya ang kaniyang telepono para tawagan ang asawa at wala pang dalawang ring ang nasagot na agad nito.
"Hey, I miss you." Malambing na sambit ni Marcus mula sa kabilang linya kaya hindi maiwasan ni Syn na mapangiti.
"I miss you too."
Naging malambing ito simula ng aksidente ganon siguro ang epekto ng paglakaumpog ng ulo nito, nawala ang ngiti ni Syn ng maalala na mula noong bumalik ito malambing ito sa kaniya siya lang itong parating galit.
"Pauwi na din naman ako, kumain ka na jan?" Tanong ni Syn at rinig niya ang pagbuntong hininga ng asawa mula sa kabilang linya.
"Wala akong gana—"
"Marcus! Lampas na sa oras para uminom ka ng gamot oh." Sermon agad niya sa kay Syn.
"Ilang araw na tayong hindi magkasabay kumain..." Pagtutuloy nito sa kaniyang sasabihin at parang niyakap ng mga salitang yun ang puso ni Syn.
"Sorry, hintayin mo ako at kakain tayo sabay d'yan." Sambit ni Syn saka binaba ang tawag at mabilis na pinatakbo ang kotse.
Ilang sandali lang ay nakarating na sya sa kanilang bahay, agad siyang bumaba sa kotse at pumasok sa bahay.
" I'm home!" Masiglang sambit niya at ngumiti si Nanay Rose.
"Nakahanda na yung pagkain niyo sa kwarto, nagbilin si Marcus na dumeritso ka daw roon." Sambit ni Nanay Rose kaya tumango lamang siya at agad na umakyat sa hagdan patungo sa kwarto.
"Hey, I'm home." Bulong ni Syn na may malambing na boses at agad na niyakap ang asawa.
Pero habang pinagmamasdan itong naka shade ay parang pinipiga ang puso nya dahil pinapaalala nito ang padalos dalos na desisyon niya.
"Dinner is ready.." Sambit ni Marcus at hinalikan ang buhok niya kaya napatawa ito.
"Amoy pawis yan, Marcus." Sambit ni Syn kaya napatawa lamang si Marcus.
"I don't care, I miss you so much." He said, at kinapa ang mga bulaklak.
"For you, my wife." Sambit ni Marcus at nilahad sa kanya ang bulaklak kaya tinanggap ito ni Syn.
Natigilan silang pareho ng marinig ang reklamo ng sikmura ni Syn.
"Oh, you're starving. Kumain na tayo." Sambit ni Marcus at dahan dahang naglakad patungo sa kama habang hawak ang kamay ni Syn.
Masaya silang kumain at nagkukwentohan, parang nawala lahat ng pagod ni Syn habang kasama si Marcus. They laugh and joke together, she can't deny that this is the best feeling that her heart craves for a long time.
Walang maramdamang galit sa kaniyang puso.
Sana ganito nalang palagi. I want to stay on his side, forever.
"Maliligo muna ako." Sambit ni Syn nang matapos niyang iligpit ang kanilang pinagkainan.
Tumango lamang ito at hindi naguluhan si Syn nang ngumisi ito.
Pagpasok niya sa banyo ay agad na naligo at nang natapos ay tinungo niya ang sabitan ng tuwalya.
Napabuntong hininga siya dahil wala doon ang tuwalya niyang nakasabit.
Baka nagamit ni Marcus.
Wala siyang pagpipilian kundi ang lumabas sa banyo na hubo't hubad.
"W-wife?" Rinig niya sa boses ni Marcus habang dahan-dahan siyang palabas sa banyo.
"Hmmm? Ginamit mo ba yung towel ko sa banyo?" Tanong ni Syn habang tinititigan ang asawa na nakalingon sa gawi niya.
BINABASA MO ANG
TPC1: Unmasking The Organization (COMPLETED)
AçãoNascosta La clausola sei zero cinque uno, every individual in the organization shall mask the organization by all means. Like the wind, the organization is felt but not seen. Guilty people will feel the scourge of the organization but they cannot se...
