The First Uchimaki / NaruSasu-Harco

10/ "Umarım Menma ile çok sorun yaşamazlar."

''Baba mı?''

Menma bu soruyu sormakta elbette haklıydı. Beş yaşındaydı, bu onun için büyük bir sayıydı çünkü tek eli ile gösterebiliyordu. Beş yıldır ona annesi bakıyordu, ve beş yıl boyunca da babasını görmemişti. Aniden ortaya çıkan bir çocuğun onun babasına baba demesi elbette sinirleneceği bir şeydi.

''Menma, beni dinlemen lazım.'' Dedi Naruto. ''Açıkla-''

''Sen O'sun.'' Dedi Menma direk çocuğa bakarak. ''Hediyemde olan bebeklerden birisi.''

Kawaki cevap vermedi çünkü Menma'yı takmadan odayı inceliyordu. Bu Menma'yı daha da sinirlendirdi.

''Menma,'' Dedi Naruto sakin bir şekilde. Amacı oğlunun dikkatini üzerine çekmekti ama dolu bir çift gözle karşılaşacağını tahmin etmemişti. ''Bu yüzden mi yanımıza gelmedin? Başka bir oğlun mu vardı?'' Diye sordu Menma.

''Biz Sarada ile bahçeye çıkıyoruz, değil mi halasının gülü?'' Dedi Sakura minik kız ciddi ortamdan uzaklaşsın diye bahane üreterek. Sarada hala neler olduğunu anlayamamışken Sakura Menma'yı da Sasuke'ye vermişti.

Sasuke minnettar bir şekilde Sakura'ya bakarken Sakura sadece boş eli ile Sasuke'nin omuzunu sıktı ve Naruto'ya gülümseyerek odadan ayrıldı. Hem daha 3 yaşındaki Sarada'yı korkutmamak, hem de onlara özel alan tanımak istemişti ve Sasuke buna minnettardı.

Menma annesinin omuzuna kafasını yaslayınca Sasuke'de alışkanlık olarak çenesini oğlunun başına yasladı. ''Baban seni de bizi de seviyor, olaylar tahmin ettiğin gibi değil.''

Naruto Kawaki'ye göz ucu ile baktı ve Kawaki babasının sessiz emirini dinledi. ''Ben Uzumaki Kawaki. Yetimim.''

''Yetim de ne?'' Dedi Menma kaşlarını çatmışken.

''Kusura bakma senin dünyayı tos pembe gören ve daha eli bıçak bile tutmamış bir çocuğun böyle şeyleri bilmesini beklememeliydim."

Menma'nın yüzü sinirle çatılırken Naruto Kawaki'nin elini sertçe sıktı. "Kawaki." dedi sessizce uyarırken.

"Özür dilerim baba." Dedi Kawaki hemen başını eğerken. "Annesi ve babası ölmüş çocuklara yetim denir. İki ebeveynim de ölü."

Menma'nın gözleri acıma duygusuna büründü. Kawaki ilk kez bir duygu belirtisi gösterdi ve sinirle kaşlarını çattı. "Bana kimse acıyamaz!"

"Kawaki!" Dedi Naruto bu sefer sessizce değil sertçe. "Menma ile düzgün konuş. Bunu seninle konuşmuştuk."

Kawaki utanarak başını eğdi ve fısıldadı. "Özür dilerim baba."

"Anne ve baban nasıl öldü?" Diye sordu Menma sakince.

"Bilmiyorum. Umurunda da değil. Kendimi bildim bileli yetimhanede kalıyordum. İki yıl önce yetimhanem bombalandı. Birinci de beni oradan sapasağlam çıkardı ve himayesi altına aldı."

"Sizi kavga ederken görmek istemiyoruz." Dedi Sasuke gülümserken. "Kawaki, burayı evin olarak görmeni istiyorum."

"Sağolun Uchiha-san." Dedi Kawaki aşırı bir saygı belirtisi ile.

Sasuke Menma'yı kucağından indirdi ve Kawaki'nin önünde eğildi. "Bana Sasuke diyebilirsin. Resmi olma. İstersen anne bile diyebilirsin."

Kawaki onay almak istercesine babasına baktı. Naruto ifadesizce ama onaylayarak oğluna baktı. Kawaki kafasını iki yana sallarken bakışları yerdeydi. "Sağolun ama bence Sasuke-san yeterli."

"Sen bilirsin tatlım." Dedi Sasuke gülümserken. "Menma, halanı ve kardeşini çağır da sofraya oturalım."

"Tamaam," dedi Menma bahçeye koşarken.

Sasuke eğildi ve gülümseyerek Kawaki'ye tutması için elini uzattı. "Sana evi gezdirmemi ister misin?"

"Sağol Sasuke-san ama burada uzun süre kalmak istemiyorum, bu yüzden alışmak da istemiyorum. Ayrıca lütfen benimle konuşurken eğilerek benden büyük olduğunu kanıtlamaya çalışmayın, bu sinir bozucu."

Sasuke'nin gülümsemesi düştü ama kendini toparlayıp sahte bir şekilde güldü ve ayağa kalktı. "Nasıl istersen Kawaki. Bir ihtiyacın olursa söylemen yeter. Çekinme."

Kawaki Sasuke'yi es geçerek direk Naruto'ya odaklandı. "Baba savaşa ne zaman döneceğiz?"

Sasuke'nin vücudu kasılırken Naruto cevapladı. "Mümkünse hiçbir zaman. Normal bir yaşam sürmek istiyorum. Sen de normal bir yaşamı hak ediyorsun." Derin bir nefes aldı ve oğlunun sırtını patpatladı. "Buraya alışmaya çalış. Artık yeni evin burası."

Kawaki başını eğdi ve itiraz etmedi. "Nasıl istersen babacığım. Burada radyo varsa biraz dinleyebilir miyim?"

Sasuke çocuğun neden televizyon varken radyo istediğine anlam veremedi, bu yüzden garipseyerek Naruto'ya baktı. Naruto dudaklarını birbirine bastırarak eşine kısaca kafa salladı. Ardından oğluna döndü. "Radyo yok ama televizyon var. Bu daha iyi, hem bunda görüntü de var. Yine de istersen radyo alabiliriz."

"O zaman radyo alana kadar bahçeye çıkıp antreman yapabilir miyim?" Diye sordu Kawaki.

"Tabiki de tatlım. Ama birazdan yemek yiyeceğiz. Aç mısın?" Dedi Sasuke.

"Değilim Sasuke-san." Diye yanıtladı Kawaki ve babasına döndü. Sasuke izin vermiş olsa bile Naruto'nun sözü Kawaki için en önemlisiydi. "Baba lütfen."

"Tamam," dedi Naruto kararsız bir şekilde. "Jutsu yapma. Sadece shuriken ve kunailerle çalış." Bileğini kıvrak bir şekilde çevirdiğinde camdan görüldüğü kadarıyla arka bahçe tahta figürlerle dolmuştu. Naruto savaş zamanı Gaara sayesinde tahta elementini de kullanmaya başlamıştı. "Yaralanırsan kendini iyileştirmeye çalışma. Çevreye de zarar verme."

"Sağol baba." Kawaki sırtındaki minik çantası ile beraber kapıdan çıktı ve arka bahçeye koşturdu.

"Ona karşı fazla katısın. Gülümsemiyorsun bile. Menma ve Sarada'ya karşı daha yakınsın." Dedi Sasuke anlamdıramayarak.

"O böyle bir çocuk. Ona karşı gülümsesem herhalde korkar ve kaçar. Sürekli tekmelenmiş bir köpeği sevmeye çalışırsan da aynı tepkiyi alırsın." Derin bir nefes aldı ve Sasuke'ye sarılarak kafasını boyun girintisine soktu. "Ama çok büyük bir potansiyeli var. Savaşta bir çok askerden daha fazla insan öldürmüştür. Elementi toprak, zaten bombalanan yetimhanede de kurtulan çocuklar Kawaki'nin topraktan yaptığı bariyerin altına saklanmayı başarabilenlerdi."

Sasuke camdan bakınca çocuğun kunai becerisini gördü. Hayati noktaları hızlıca işaretlemiş -onun yaşındaki bir çocuğun bunları bilmesi bile zordu- ve uzak bir mesafeden atış yapıyordu. Çoğu ya nokta atışı tutuyordu, ya da ufak bir açı değişikliği ile biraz uzağa gidiyordu.

"Biraz da fazla dobra sanki." Dedi Sasuke içerlenerek. "Umarım Menma ile çok sorun yaşamazlar."

"Kawaki sorunlarını dövüşle çözer. Bu yüzden onları hemen eğitmeye başlamalıyım zaten." Naruto alaycılıkla güldü. "En iyisi kahvaltıdan hemen sonrası. Ne kadar erken o kadar iyi."

"Sen bilirsin." Sasuke Naruto'ya kısa bir öpücük bahşetti ve camdan kafasını çıkarıp seslendi. "Menma! Sana halanı ve kardeşini çağır dedim! Onlarla oynamaya başla demedim!"

Naruto kendi kendine güldü ve ailesi için tanrıya şükretti, ailesini kaosa sürükleyecek kötülükten habersizce.