HİMYM İZLİYODUM SAATİ UNUTTUM AMK
Sasuke kendine geldiğinde titriyor, çığlık atıyor ve ağlıyordu. Aslında ağladığından emin değildi. Sol gözünden süzülen sıcak bir sıvı süzülüyordu. Canı hiç olmadığı kadar acıyordu. Ölüm bu muydu? Bu kadar mıydı yani? Hayatında ne başarmıştı ki?
Tüm vücudu titriyordu. Canının en son ne zaman bu kadar çok acıdığını anlamıyordu. Karnı kasılıyor, acının durması için yalvardığını bile fark etmiyordu. Kollarındaki damarların altın rengine döndüğünü fark etmemişti bile. Mor gözünün Altın rengine döndüğünü ve gözünden altın bir sıvının aktığını da, alt tarafından akan kanlar yüzünden pantolonunun kızıllaştığını da bilmiyordu. Burnundan, kulaklarından ve gözlerinden altın bir sıvı akıyordu ama haberi yoktu.
Göremiyordu. Gözlerinde bir karanlık vardı. Kör gibiydi.
Bu muydu gücün sonucu?
Değer miydi bu güç için?
Sarsılıyordu. Belki birileri ona sesleniyor olabilirdi ama sadece damarlarında akan kanın sesini duyuyordu.
Sonra aniden hepsi geçti. Vücudu duruldu ve tekrar görebilmeye başladı. İlk gördüğü şey ağlayarak ona sarılan bir adet Naruto'ydu. Ağzını açıp bir şeyler söyledi ama Sasuke duyamadı. ''Başardım,'' Demeye çalıştı ama kendi sesini bile duyamadı.
Sasuke'nin cılız bedeni Naruto tarafından sıkıca kucaklandığında Sasuke tekrar duyabilmeye başladı.
''Beni, bizi çok korkuttun.'' Diye bir ses duydu Sasuke. Ses hırıltılı, boğuk ve tanıdıktı. Naruto'nun Alfası Aru'nun sesiydi. Yani artık Sasuke Alfaların sesini de duyabiliyordu demek?
Naruto hemen ağlamaktan elleri titreyerek Sasuke'yi kucakladı ve İzumi'nin boş yatağına yatırdı. O an Sasuke az önceye kadar hala yerde olduklarını anladı. Naruto onu yatağa bile taşımadıysa çok zaman geçmedi anlamına geliyordu, bu yüzden sevinmişti. Bir yıl daha kaybetmek son istediği şeydi.
''Beni duyabiliyor musun?'' Diye sordu Naruto yavaşça. Bu sırada yanına oturdu ve elini tuttu. Hayranlıkla yüzünü izliyordu. Altın rengi sıvılar derisi tarafından yavaş yavaş emiliyordu ve bu mucizeviydi.
''İyiyim,'' Dedi Sasuke de aynı yavaşlıkla. ''Hemde çok iyiyim. Ne kadar zaman geçti?''
''Bir dakikadan az. Neler oldu? Tanrım... Ama içinde hala bir omega var? Nasıl Baskın Alfa olabilirsin ki?''
Eşleşmeleri bozulacaktı. Sasuke nasıl bildiğini bilmiyordu ama biliyordu işte.
''Naruto, canımız çok acıyacak ama dayanman lazım tamam mı? Bu evrenin kanunu, iki Baskın Alfa eşleşemez. Eşleşme bozulacak, ama şunu bilmeni istiyorum ki seni sevme nedenim eşleşme değil. Bundan da büyük bir bağ var aramızda, hissediyorum.''
Sasuke Naruto'nun gözlerinde ilk şaşkınlık gördü, ardından ise korku. Ve... Acı.
Bu son gördüğü şey olmuştu çünkü hissettiği acı yüzünden gözleri kapanmıştı. Refleks olarak öne doğru eğildi ve eli ile boynunu tuttu. Bir gün içinde ikinciye ruhu sökülüyordu. Bu acımasızlık değil de neydi?
Naruto'nun acıyla inlemesini duyduğunda destek olmak istercesine elini sıkmaya çalıştı ama acıdan gözleri kararıyordu. Sanki kolu sökülüyormuş gibi hissediyordu. Veya daha kötüsü. Kalbi sökülüyordu.
Acı yavaş yavaş dindiğinde Sasuke derin nefesler alarak alnını Naruto'nun omuzuna yasladı.
Hisleri aynı mıydı?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The First Uchimaki / NaruSasu-Harco
Fanfiction(OmegaVerse!)+(Smut!)+(NaruSasu!)+(Harco!)+(Mpreg!)+(AlfaNaruto!)+(OmegaSasuke!)+(AlfaHarry!)+(OmegaDraco!)+(Alfaİzumi!)+(OmegaShisui!)+(AlfaSakura!)+(OmegaHinata!) Tamamlandı" -ChakraVerse Serisi 2. Kitap- Beklenmeyen bir kötü, bozulacak ilişkiler...
