Sasuke'nin bilinci sırtının sertçe duvara vurmasıyla açıldı. Ani gelen darbe ile dudaklarından akan kanın tadını aldı. Dudağını ısırmış olmalıydı. Sasuke soluklanırken karşısında kendine gelmeye çalışan Naruto'yu izledi.
Naruto Sasuke'nin iyiliğinden emin olmak istercesine kafasını kaldırıp yüzüne baktı. İkili kısa bir bakışma yaşadı ve kararlarını tartışmasız verdiler.
Orochimaru'nun yanına gitmeyeceklerdi.
İlk olarak, bu imkansızdı zaten. Sadece bulundukları ülkenin adını biliyorlardı. Orochimaru her yere saklanmış olabilirdi. Bu sadece boşa uğraş olurdu. Ve ikisinin de bildiği başka bir gerçek vardı.
Boşa kaybedecekleri daha fazla zamanları yoktu. Bu zamanı Orochimaru için bile harcayamazlardı.
Bundan sonra ikisi de bencil olmak zorundaydı. Sasuke çocuğunu dünyaya getirmek için hayatı dahil her şeyden vazgeçmeliydi. Naruto ise Sasuke'yi hayatta tutmak için her şeyden vazgeçmeliydi.
Kilit nokta. Çocuğundan da vazgeçebilir miydi?
-----------------------------------------------------------
Bu muayeneden kimseye bahsetmediler. Sasuke'nin kalan son aylarını hatta haftalarını da kimseye söylemediler. Nasıl söyleyebilirlerdi ki? Sasuke hele hele çocuklarının öğrenmesini hiç istememişti. Eğer öyle olursa Kawaki ve Sarada, Boruto'dan nefret edebilirdi. Ama diğer türlü Boruto'yu annelerinden kalan son hatıra olarak daha çok benimserlerdi. Sasuke çocuklarından bir şey saklamaktan nefret ediyordu ama işte... Yetişkinlik tam olarak da buydu.
Gerçekleri saklayarak yalanlarla yaşamak.
Gerçekleri sakladılar. Sasuke'nin af belgesi kabul edildi. Naruto Hokage yardımcısı olarak görev başına geçti. Kimse Sasuke'ye güvenmedi. Sarada Akademi'ye geri döndü. Kawaki'de ANBU'da çalışmaya devam etti. Görevler için sık sık köy dışına çıkması gerekiyordu. Kawaki'nin köyde kalmasını hiçbir ANBU istemiyordu. Bu yüzden sürekli onu gönderiyorlardı. Her biri yalanlarla yaşıyordu.
Yalanlarla yaşıyorlardı.
Yalanlarla.
---------------------------------------------------
''Uçak geliyoor! Ham yap bakalım!'' Naruto elindeki çatalı çocuğa yedirirmiş gibi sevgilisine yedirmeye çalışıyordu.
''Naruto, doydum ben~'' Sasuke yine de uzattığı lokmayı da yedi.
''Aferin benim güzelime,'' Naruto burnunu Sasuke'nin burnuna sürttü ve elindeki tabağı yanlarındaki sehpaya koydu. ''Bu tabak da bitti. Doyduğuna emin misin bakalım?'' Eliyle Sasuke'nin karnını okşarken sordu. Aradan bir ay geçmişti ve Sasuke'nin karnındaki bebek de yedi aylığı geçmişti. Naruto'nun izin günüydü ve her zaman yaptıklarını yapıyorlardı: Yemek yiyorlardı.
''Doydum ama maksimum yarım saatliğine,'' dedi Sasuke gülümseyerek.
''Sana sormadım zaten,'' Dedi Naruto sırıtırken. ''Karnındaki minik askere soruyorum. Hadi babacığa bir tekme at ve duyduğunu anlasın.''
Sasuke kıkırdadı. ''Hala tekmelerini hissedemediğine inanamıyorum.''
''Bende inanamıyorum.'' Naruto sahte bir sinirle kaşlarını çatarak doğruldu ve Sasuke'nin karnındaki bebek ile konuşmaya başladı. Sasuke de iki elini bebeğinin genelde her zaman tekme attığı noktaya yerleştirmişti. Tecrübelerine dayanarak Naruto şimdi karnı ile temas içinde olmadığı için tekme atacağını söyleyebilirdi.
''Bak minik gün ışığım, baba artık sinirlenmeye başlıyor. Ne bu anne kuzuluğu? Babaya hiç mi ayrıcalık yok bu evde?''
Minik Boruto annesinin karnına tekme attığında Sasuke kıkırdadı. ''Tekrar tekme attı.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
The First Uchimaki / NaruSasu-Harco
Fanfiction(OmegaVerse!)+(Smut!)+(NaruSasu!)+(Harco!)+(Mpreg!)+(AlfaNaruto!)+(OmegaSasuke!)+(AlfaHarry!)+(OmegaDraco!)+(Alfaİzumi!)+(OmegaShisui!)+(AlfaSakura!)+(OmegaHinata!) Tamamlandı" -ChakraVerse Serisi 2. Kitap- Beklenmeyen bir kötü, bozulacak ilişkiler...
