The First Uchimaki / NaruSasu-Harco

13/ "Sana bir iyilik yaptım Uchiha Sasuke.''

Sasuke bi' yerdeydi. Burayı tarif edemezdi. Sadece beyaz bi' yerdi.

Yer beyaz, duvarlar beyaz, tavan beyaz... Her yer beyazdı. Mutlak bir beyazlık vardı. Bir de Sasuke, ve beyaz bir ağaç. Portakal ağacı.

Sasuke yavaşça ağaca yaklaştı. Her dalında tek bir portakal vardı ve hepsi açıklanamayacak bir şekilde birbirinden farklıydı. Çok iştah açıcı gözüküyorlardı ama Sasuke hiç birine dokunmaması gerektiğini biliyordu. Nasıl bildiğini bilmiyordu.

Ağaca yaklaştı ve elini yasladı. Ağacın kabarık ve sivri kabuğu elinin saniyeler içinde kanamasına sebep olmuştu. Acıyı hissediyordu, bu rüyada olmadığının kanıtıydı. Ama uyanık da değildi. Zihni pusluydu ve anlaşılmazdı. Buraya nasıl geldi bilmiyordu.

Yavaşça ağacın yanına oturdu ve sırtını ağaca yasladı. Bu sefer sırtı kanamamıştı, hatta en kaliteli yatağa uzanmış gibi rahattı. Gözlerini yumdu ve gerçeklik ile hayalin karışımı bu ortamdan uyku sayesinde uzaklaştı.

Belki bir saniye geçmişti, belki bir dakika, belki bir saat, belki bir yıl, belki bir asır. Sasuke anlayamamıştı. Sadece bir ses duydu. "Uchiha Sasuke." Dedi tanıdık ses.

Sasuke öyle hızlı ayağa kalktı ki dengesini sağlamak için tökezlemişti. "Abi?!" Dedi etrafında dönüp bağırarak.

Ağacın arkasından Uchiha İtachi çıktı. Tam da Sasuke'nin hatırladığı gibiydi. Üstüne tam oturan bir Akatsuki, uzun siyah saçları ve siyah gözleri.

"Abin değilim." Dedi İtachi. "Gerçek görünüşümden korkabileceğin için bilinçaltında görmeyi en çok istediğin kişinin kılığındayım."

"Kimsin sen ve beni buraya nasıl getirdin?!" Dedi Sasuke savaş pozisyonuna geçerken.

"Bu ağacın, bu evrenin ve senin evreninin sahibiyim. Ben Yaratıcı'yım."

"Tanrı mı yani?" Dedi Sasuke tek kaşını kaldırırken. İnanmadığı belliydi.

"Tanrı ve Tanrıça. İyi ve kötü. Siyah ve beyaz. Ying ve yang. Yaşam ve ölüm. Ben hepsiyim. Ben evrenim."

"Kanıtla."

"Yaratıcından kanıt mı istiyorsun?" Diye sordu, bu sefer İtachi'ye değil akıl dışı bir ses. Adeta göklerden gelen bir kükreme gibiydi. "Ben her şeyi bilirim. Çocuklarının eceline ben karar verdim, aynı şekilde senin ve eşinin de."

"Benden ne istiyorsun?" Diye sordu Sasuke, konuşmayı es geçerek. "Dinine inanıp sana ibadet etmemi mi? Beni peygamber mi ilan ediyorsun?"

"Sadece kıpırdama," dedi İtachi görünümlü kutsal varlık. Ve Sasuke kıpırdayamadı.

İtachi hareket ederken görünüşü buğulandı ve kutsal varlık kendi öz görünümüne kavuştu. Altın rengi gözleri olan bir ışıktı, ama ışık insan vücudu şeklindeydi. Yani bir başı, gövdesi, kolları ve bacakları vardı.

Kutsal varlık -biz Yaratıcı diyelim- Sasuke'ye yaklaştı. Elini karnına soktu. Sasuke'nin nefesi kesildi ve yakıcı bir soğukluk hisseti. Sonra, Yaratıcı Sasuke'nin karnından portakal çıkardı. Evet, bir portakal.

Portakalı saydam elinde tuttu ve portakal açıldı. İçinde bir embriyo vardı.

Bir bebek.

"Bu gebe olduğun çocuk. Kaderi daha yazılmadı ve sen, Uchiha Sasuke, bu mucizevi ana tanıklık edeceksin."

Sasuke gözleri şokla açılmışken önündeki manzarayı izledi. Bunların gerçek olduğunu bir şekilde biliyordu.

Embriyo büyüdü ve bir bebek şeklini aldı. Başta kahverengi saçlı ve kahverengi gözlüydü. Sonra saçları sarıya ve gözleri maviye döndü. Yüzüne de iki tane tilki bıyığı kazındı. Bebek büyüdü, büyüdükçe büyüdü. Çocukluk, ergenlik, gençlik, yetişkinlik ve yaşlılık. Yaşlanmış vücudu büzüldükçe büzüldü ve portakal kabuğu kapandı.

"O... Öldü mü?" Diye sordu Sasuke korkuyla.

"Kaderi yazıldı. Adı Uchimaki Boruto. Erkek Omega. Üç tane dönüm noktası belirlendi. Doğumu, ruh eşi ve ölümü. Bunlar kaderinin değiştirilemez bütünü. Kalan her şey ona bağlı. Parlak bir yıldız da olabilir, ışığı sönmüş bir yıldız da."

Sasuke hala algılayamıyordu. "Boruto..." Diye fısıldadı.

"Sana bir iyilik yaptım Uchiha Sasuke. Bu portakalı dünyana götür. Savaş, ve kazan. Ardından portakalı ye ve çocuk rahimine yine yerleşsin ve çocuğunu büyüt. Bu çocuk dünyayı değiştirecek. En iyi şartlarda yetiştirilmesi lazım."

"Bunu neden yaptınız?" Diye sordu Sasuke saygıyla. "Size müteşekkirim." Dedi dizlerinin üstüne çökerken.

Saydam el Sasuke'nin sol gözüne dokundu. "Dünya değişmeli. Evren kaostan bıktı. Bunun için seni seçtim. Merhametli, sevgi dolu ve en önemlisi bencilsin. Daha çok güçlenebilirsin, ama bunun için omegalığından vazgeçmen gerek."

Sasuke neler olduğunu anlayamazken Yaratıcı devam etti. "Rahimin düştüğü anda bu evrende senden daha güçlü kimse olmayacak, oğlun dışında. Bir Baskın Alfa'ya dönüşeceksin. Sadece tek bir fedakarlık yapman lazım."

"Ben..." Sasuke kararsızca mırıldandı.

"Sorun yok çocuğum, seni yıllardır izliyorum. En umutsuz günlerinde ve gecelerinde yanında ben vardım. Seni anlıyorum. O yüzden sana bir seçenek sunuyorum. Bu Rinnegan. Tanrı'nın gözü. Sana bunu bağışlıyorum. Gerçek gücünden bin kat daha güçsüz ama bu barışı sağlamana yardım edecektir. Onu kullandıkça gücü artacak. Daha fazla güç istersen seni bulacağım. Biliyorum ki güçsüz görülmekten nefret edersin."

"Bunu yapamam efendim," dedi Sasuke korkarak. "Bu büyük bir sorumluluk."

"Seni buna hazırladım. Hepsi bir sınavdı. Eşin bile. Eşin sana sevgiyi öğretti. Böylece evrene yeterli sevgiyi verebilirsin. Sevgi bu evrenin kilidi, ve ben sana en güzelini hediye ettim. Çocukların da sana merhameti öğretti. Dediğim gibi, herşey sınavdı. Andrew Revis bile. Ailen bile. Abin bile."

"Etrafımdaki herkes benim için mi yaratıldı?" Diye sordu Sasuke dehşetle. Bu... Korkunçtu.

"Hayır, çocuğum. Onlar yaratıldı ve ben onları senin etrafına yerleştirdim. Arada fark var." Dedi Yaratıcı, hala saydam elini Sasuke'nin gözünden çekmezken.

"Şimdi ne yapmam gerek efendim?" Diye sordu Sasuke.

"Dünyana dön. Rinneganı kullanarak savaşı durdur. Oğlunu büyüt ve oğlunun Tanrı'ya dönüşmesini izle. Korkma, oğluna bizzat ben göz kulak olacağım."

"Teşekkürler efendim," dedi Sasuke saygıyla eğilerek. Saydam el elini gözünden çektiğinde eli ile gözüne dokundu ama hiçbir şey farklı gibi gelmiyordu.

"Bunların hepsi gerçek. Portakal ve gözün dünyana geri dönecek. Portakalı korumana gerek yok. Bir yere göm yeter. Sen istediğin an o yanına gelecektir. Onu yemen lazım."

"Anladım efendim. Teşekkürler." Dedi Sasuke tekrar eğilirken.

"Tekrar görüşmek üzere Uchiha Sasuke." Dedi Yaratıcı. "Umarım teklifimi kabul edersin."

Beyaz zemin kayboldu ve Sasuke düşmeye başladı. Bir kaç saniye sonra ise uyanmıştı.

Beklemediği şey, yalnız olmasıydı.