Kötü Kız

Ölüm

Gözlerimi açtığımda handa bir odada üzerimde bir post seriliydi,yan tarafımda bulunan masanın üzerinde adını bilmediğim bir kaç ot ,bir kavonoz içerisinde garip bir karışım, etrafımı incelediğimde  nerede olduğumu anladım.

Sadece bunun bir rüya mı yoksa gerçek mi olduğunu sorguluyorum?

En son hatırladığım kadarıyla

hastanede bulunduğum ve Alaz'  ın

yanımda iken  etrafımda gerçekleşen

her şeyin farkında olmam.

Onun o halini ömrüm boyunca unutmayacağı mı biliyorum , nabzım yavaşladığın da doktorun yanıma gelip etrafima emirler yağdırması, Alaz'ın hıçkıra hıçkıra ağlayıp , feryatlar koparması  ,kalbimi paramparça etti.

İşte on tek diye bildiğimiz  Keşke !

Keşkeler 'in bir hükmü yok biliyorum, ama yinede ....

Keşke fırsatım varken  Alaz'ı ve Ateş'i ailem yerine koyduğum bu iki kişiye son kez sarılıp , çok sevdiğimi söyleyebilseydim.

İçim gitti Alaz'ın , o haline ben sadece bana olan hislerinin saplantı olduğunu,onu reddetmemin onda elde etme hırsına kapıldığını düşünüyordum.

Şimdi yanıldığı mı geçte olsa anladım. Onun sevgisini bu kadar basit gördüğüm için,beni böylesine   sevdiği için ona değer verdiğimi gösteremediğim den  üzülsemde,bu saatten sonra  pişman olsamda elimden artık hiçbir şey gelmez.

Şuan da  onu böylesine harap bir şekilde arkamda bıraktığım için öylesine canım yanıyor ki ailemin intikamını alamadan son nefesimi vermiş olmak bile beni bu denli üzmüyor .
Eminim şuanda Ateşin de ondan bir farkı yoktur ölümüm onları kahretmiştir.

Peki ben bundan sonra ne yapacağım , artık sonsuza kadar burada mı kalacağım  ,kafam allak bullak , binlerce düşünce beynimde horon tepiyor resmen. Bulunduğum
Odanın kapısı açıldı, içeriye çok değerli olan Atabeyimiz  Gıyasettin Bey girdi.

Atabeyimiz diyorum çünkü onunla yaptığımız yolculuktan hem keyif hemde feyz aldığımı düşünüyorum .

Öğretileriyle hepimize Hocamız gibi davranıp  nasihatlarından nasiplenmemizi sağlamıştı.

Atabey yatağımın köşesine oturup gül  cemaliyle yüzüme bakıp tebessüm etti."Nasıl oldun güzel kızım".
"Daha iyiyim Efendim."

Atabey "Ne benim mizacım da  Efendilik var,
nede senin mizacın da kölelik var güzel kızım. Bundan sebep beni kabul görürde  Atabeyim diye çağırır isen daha çok sevinirim olur mu.?"

Vien
"Estağfurullah  Atabeyim kabul etmek
ne demek, asıl siz buna beni layık gördüğünüz için kendimi  size karşı biraz mahçup hissediyorum"

Atabey

"Neden kendini mahçup hissedersin ki"
"Bayıldığım vakit başımda siz vardınız ,rüya mıydı yoksa sizin hikmetinizmiydi ,bilmiyorum. Etrafımda yedi köpek vardı , sürekli kuyruk sallayıp hırlayarak etrafımda dönüyor saldırıya geçmek için fırsat kolluyor ve beni her parçalamaya çalışıyorlardı  ,  onlar her saldırdığında o güzel sesinizle yetişip okuduğunuz her Kur'an  ayetleri ile yaralarım iyileşiyor ,acılarım diniyordu. Günlerce okuduğunuz Kur'an sayesinde bana daha fazla zarar veremeyecek olduklarını anlayıp uzaklaştılar . Onlardan sizin sayenizde kurtuldum.