Nothing like us ( a justin bieber fanfiction)

chapter 48 -

Justins POV

Ik opende de deur voorzichtig en keek door de spleet om naar Hailey te kijken. Ze zag heel erg bleek en ze had allemaal slangetjes in haar armen.

Het doet me pijn om haar zo tezien. Een week geleden was ze nog zo vrolijk en stond ze nog op en neer te springen.

Wat heeft ze?

Ik nam plaats op een stoel naast haar bed en pakte haar hand vast.

"wat is er toch Hailey?" fluisterde ik, ik keek naar beneden en zuchtte.

Ineens voelde ik Hailey in ijn hand knijpen dus ik keek snel naar haar gezicht en zag dat haar ogen bewogen.

Wordze wakker?!

"Hailey doe je ogen maar open" zei ik zacht. Hailey opende één voor één haar ogen en keek me aan.

"Justin?" vroeg ze met een zwakke stem. Ik legde mijn andere hand over haar hand heen.

"ja ik ben hier Hailey rustig maar." zei ik en gaf een kus op haar hand.

"Justin mag ik even met Hailey praten?" vroeg de doktor van eerder. Ik stond op.

"ja natuurlijk" zei ik en ik keek nog even naar Hailey en glimlachde naar haar. Ik liep de kamer uit en sloot de deur achter mij. Ik nam weer plaats op een stoel in de wachtkamer. Ik keek om mij heen en zag dat iedereen in slaap was gevallen op de stoelen.

Haileys POV

Ik keek de doktor aan en hij nam plaats op de stoel waar Justin eerst op zat.

"Hailey ik heb niet zo goed nieuws." zei hij met een terleurgestelde stem. Ik keek hem nieuwschierig aan.

"wat is er?" vroeg ik. Hij keek mij aan en zuchtte.

"je hebt leukemie" zei hij met een verdrietige stem.

Mijn hart brak.

"wa-wat?" zei ik. Ik kon het niet geloven.

Nee dit kan niet waar zijn. nee.

 "Het is te laat ondekt dus je hebt waarschijnlijk niet lang meer te leven. Het spijt me zo Hailey." zei hij. Ik knikte mijn hoofd.

"ik geef je wel wat tijd voor jezelf" zei hij, hij liep de kamer uit met zijn hoofd naar beneden.

Ik staarde vooruit en kon de tranen niet meer inhouden.

En Jayden dan?

Als ik weg ben dan heeft hij geen moeder meer.

En Justin? Ik kan niet zonder hem.

Ik veegde mijn tranen weg en de deur ging open.

Justin kwam met Jayden binnenlopen. Jayden rende naar me toe en klom op het bed.

"Hey schat" zei ik en ik knuffelde hem. Hij keek mij aan en hij veegde met zijn duim mijn tranen weg waarvan ik niet wist dat die nog steeds uit mijn ogen vielen.

"wat is er mama?" zei hij met een verdrietig stemmetje.

"ga maar even zitten Jay "zei ik en klopte mijn hand op een leeg stukje op het bed. Justin nam plaats op de stoel met een bezorgd gezicht maar hij bleef stil. Jayden nam plaats op het bed en ik nam diep adem.

"Wat is er Hailey?" vroeg Justin, Ik keek hem bang aan.

"ik heb leukemie Justin en het is te laat ontdekt dus ik heb waarschijnlijk niet lang meer te leven." zei ik terwijl mijn stem brak.De tranen vielen uit mijn ogen. Ik keek naar Justin en ik zag dat hij tranen in zijn ogen had en dat hij sprakeloos was.