Nothing like us ( a justin bieber fanfiction)

chapter 53 -

Haileys POV

Ik werd wakker en zag dat ik nog steeds in dit stomme ziekenhuis was ugh..

Ik pakte mijn Iphone en opende twitter

'Geef niet op Hailey. Wij zijn er voor je! <3! xxx @HaileyBrown '

Beliebers zijn de beste fans ooit (A/N: helemaal waar.sorrynotsorry:) )

Ik tweete wat Beliebers terug en kon de lach niet van mijn gezicht houden.

Ik keek uit het raam en zag dat de zon opkwam, de vogels vlogen rond en floten vrolijk. Ik dacht na over duizenden dingen.

Misschien is het echt mijn tijd om te gaan. Alles gebeurd met een reden.

Ik pakte een pen en papier en begon te schrijven

'Lieve Justin,

Tegen de tijd dat je dit leest ben ik waarschijnlijk al weg. Ik wilde even zeggen dat ik heel veel van je hou en je bent er altijd voor me geweest zelfs in de moeilijkste tijden. Ik heb heel veel geluk met een man zoals jij, jij bent alles wat ik in een man zoek. Als ik weg ben beloof me alstjeblieft dat je goed voor Jayden zal zorgen. Ik zal vanaf boven altijd over jullie waken, ik zal alles zien, ik zal er nog steeds zijn. Roep me als je mij nodig heb en ik zal luisteren. Justin, ik heb de beste tijden met jou gehad en ik heb een gezin met jou kunnen starten. Ik hou van je met heel mijn hart, vergeet dat niet. En zeg alstjeblieft tegen Jason, lisa, mijn moeder, Will en mijn vader dat ik heel heel heel veel van ze hou! En zeg tegen Jason dat hij goed voor Jayden en Lisa moet zorgen als eengrote broer net zoals hij voor mij deed.

Veel liefs,

Hailey.'

Er vielen tranen uit mijn ogen tijdens het schrijven en net toen ik klaar was met schrijven kwam er een dokter binnen.

"hey, hoe voel je je?" vroeg hij, ik wilde antwoord geven maar ineens werd ik duizelig en ik werd heel erg misselijk.

"Hailey?!" vroeg de dokter terwijl hij op het bed afrende en mij voorzichtig probeerde wakker te schudde "Hailey geef antwoord!" zei hij, maar alle geluiden verdwenen langzaam en ik kon niets meer horen.

Ik ademde heftig en alles draaide rond en alles werd wazig. Mijn hoofd begon als een gek te bonken. Alles was ineens zwart en voor ik het wist was ik weg...

Jasons POV

Ik zat in mijn kamer te gamen totdat mijn mobiel afging.

"Hallo?" vroeg ik nieuwschierig want eigenlijk word ik nooit gebeld, alleen soms door familie leden.

"Jason je moet nu naar het ziekenhuis komen, volgens mij is het tijd" zei de dokter met stress en een zwakke stem.

Ik hing op en staarde even vooruit.

Nee niet nu!

Ik stond snel op en tork mijn schoenen aan, ikpakte mijn auto sleutels en liep snel de der uit. Ik stapte snel mijn auto in maar voordat ik de auto startte belde ik eerst Justin.

"Justin?!" zei ik met een zwakke stem. Ik stond op het punt om te huilen.

"Wat is er Jason?" vroeg Justin bezorgd. Ik bleef stil.

"Jason zeg me niet dat-" zei hij maar ik kraakte hem af.

"het spijt me Justin maar je moet NU naar het ziekenhuis komen misschien kunnen ze haar nog redden. " Ik hing snel op en reed als een gek naar het ziekenhuis.

Justins POV

Nadat Jason ophing sprongen de tranen al uit mijn ogen. Ik liep gestrest door het huis om mijn auto sleutels te zoeken.