Nothing like us ( a justin bieber fanfiction)

Chapter 21 -

Justins POV

Ik hoorde alles wat hailey tegen me zei maar ik kon niet praten en niet bewegen en niet eens mijn oigen openen. Maar toen begon ik me heel moe te voelen en voor ik het wist werd alles weer zwart.

Haileys POV

Na uren wachten kwam er een dokter naar ons met een opgeluchte uitdrukking op zijn gezicht.

Hopelijk heeft hij goed nieuws

Ik stond op en ook de andere

"Justin heeft het overleeft maar dit gebeurd bijna nooit dat iemand dit overleeft maar hij moet de komende 2 weken wel hier blijven voor rust en zijn veiligheid." zei de dokter

Ik was opgelucht en zo blij dat justin het heeft overleeft.

"bedankt"  ik nam plaats op een stoel en zuchtte van moeheid.

"ga naar huis hailey je ziet er moe uit. Kom morgen maar terug"  zei mijn moeder terwijl ze een hand op mijn schouder legde.

Ik keek naar pattie en de rest en ze schudde haar hoofd 'ja'. Ik stond op en gaf pattie een knuffel en zei dat alles weer goed komt.

Ik liep het ziekenhuis uit en liep naar mijn moeders auto, mijn moeder rijdt terug naar huis met pattie dus ik kon haar auto nemen.

Ikreed naar huis en ineens stopte ik de auto omdat iets bij me binnen schoot.

Waar is mijn vader?

Heeft de politie hem opgepakt?

Ik besloot er niet aan te denken en gewoon naar huis te rijden.

Ik liep mijn huis binnen en de warmte kwam me tegemoet, ik liep meteen naar boven en plofte neer op mijn bed. Het voelt alsof ik maanden niet geslapen had.

Ik ben zo blij dat justin dit heeft overleeft! 

Ik hou zo veel van hem.

--------------

De volgende dag werd ik wakker met weer hele erge hoofdpijn en duizeligheid. Ik heb dit de laatste tijd heel erg vaak en het maakt me bang om eerlijk te zijn.

Ik stond op en liep naar de badkamer op een paracetemol (of hoe je dat ook schrijft;'D)  te pakken. 

Ik deed de douche aan e klede mezelf uit en stpate onder de douche.

Ik begon te almost is never enough te zingen van ariana grande 

"I'd like to say we gave it a try

I'd like to blame it all on life
Maybe we just weren't right, but that's a lie, that's a lie

And we can deny it as much as we want
But in time our feelings will show

'Cause sooner or later
We'll wonder why we gave up
The truth is everyone knows

Almost, almost is never enough
So close to being in love
If I would have known that you wanted me
The way I wanted you
Then maybe we wouldn't be two worlds apart
But right here in each others arms

Here we almost, we almost knew what love was
But almost is never enough"

Toen ik klaar was met alles deed ik de douche uit en droogde mezelf (niet doordenken alstjeblieft haha ;''D) Ik liep de douche uit met mijn handdoek om me heen. Toen ik naar mijn kast liep zag ik jason op mijn bed zitten met zijn camera in zijn handen

oh nee dit kan niet goed zijn.

"Ik ga dit echt op youtube zetten!" zei hij, hij leek nogal in shock te zijn