Casta Diva |Soukoku|

Jingle Bells-II

Evet, Casta Diva'nın bitmesine az kaldı. Eğlenmenizi istiyorum bu bölümde ve yazabildiğim kadar güzel yazmaya çalışacağım. Yorumlarınızı birkaç bölüm sonra göremeyeceğimden ve yorum okumayı çok sevdiğimden yorum yaparsanız çok sevinirim.

"Rockin' around the Christmas tree
At the Christmas party hop"

Şarkı sesleri çoğu evin içinde kendini duyuruyor. Londra'nın tüm bacalı evlerinde bacanın üst kısmından görünür bir duman çıkıyor. Kızıl saçlarını yüzünü kaplamış uyuyan bir genç adamın penceresinden içeri sesler geliyor.

Bir noel baba anlaşılan sokaktaki. Ellerinde türlü türlü şekerler var ve etrafında da her zamanki gibi çocuklar.

"Uyan Chuuya."

Kahverengi saçlı bir adam kızıl saçlının yattığı odaya daldı bir anda. Yavaş yavaş yürüyerek perdeleri sonuna kadar açtı. Gördüğü kış manzarası çok güzeldi.

Kızıl olan yüz buruşturup doğruldu. Hiç yılbaşındaymış gibi durmuyordu. Daha çok çökmüş gibiydi. Kahverengi saçlı yatağa oturup kızıla baktı.

"Hey, Chuuya. Mutsuz musun?"

"Sadece içimde kötü hisler var."

"Yılbaşında mı?"

Dazai yataktan kalkıp pencereye adımladı. Sırtını pencere yanındaki duvara yaslayıp etrafı izledi.

"Bir yıl daha yaşayabildim ha..."

"Başardık Dazai."

"Sen olduğun sürece her zaman yeni yıla hazırlanacağım." Dazai bunları söylerken dışarı izledi. Sanki hep bir şeyler tersmiş gibi geliyordu. Herkes mutlu, sevecen, eğleniyor. Peki eğlenemeyen insanlar? Tanrı adil miydi cidden? Yılbaşında kendini asmaya çalışan onca insan ne yapıyor şimdi...

"Neye gülüyorsun?" Kızıl olan diğerinin dudaklarında bir gülümseme gördü.

"Dışarısı ne güzel. Baksana."

Chuuya bir kaşını kaldırıp sorgularcasına baktı. Ayaklarını sıcacık yorgandan çıkarıp pencere yöneldi. Üşümüyor muydu da üzerinde sadece gömlek vardı? Bunu sorgulamak biraz zor geldi kahverengi saçlıya.

Sonuçta sevdiğiniz biri gömleğinizi giyince ses çıkaramazsınız.

Özellikle... Onu bir daha görememe korkusu yaşıyorsanız.

"Ah, ne kadar eğleniyorlar." Chuuya dışarıdaki çocuklara baktı.

"Çocukken hiç kutladın mı noeli?"

"Ben mi? Yetimhanede noeller kutlanmaz Dazai."

Sustu. Neden ikisi de birbirlerinin geçmişi hakkında hiçbir şey bilmiyorlardı?

"Yetimhane sadece dilek dileyeceğin yerdir. Yoksulluk içinde büyüyen çocuklar kutlama yapmak yerine dua etmeyi tercih ederler. Birnevi yoksul kilise gibi." Kızıl olan devam etti.

"Yetimhanede büyüdüğünü söylememiştin."

"Geçmişimiz fazlaca sorunlu Dazai." Kızıl olan pencereden uzaklaşıp yatağının yanında duran komodine ilerledi.

"Yine de... Ne de olsa kimi zaman çocukluğa dönmek güzeldir."

"Yakala."

Kızıl olan elinde tuttuğu, eski, kırmızı ciltli kitabı karşısındakine fırlattı. Dazai sanki bunu bekliyormuş gibi sakince karşılayıp kitabı tuttu.

Kitap birkaç gün önce gittikleri yerden alınmıştı.

"Sayfa 68." Mırıldandı Chuuya.

Dazai gülümseyip sayfayı açtı. Bu kitabın her sayfasını ezbere olmasına rağmen yine de okumak güzel hissettiriyordu.