ŞAH VE TAHT +18

21. Tanrının önünde eğilir, şeytanın tam olarak kendisi.

Selam, bölüm atmayacaktım ama bu bölüme bir sınır bırakarak noktalıyorum.
Vote:10
Yorum:20

İyi okumalar~

2.1

•

"Tanrının önünde eğilir, şeytanın tam olarak kendisi."

•

Şeytanın karmaşası, sözlerinin buyruğundan öteydi. En nihai söz, bakışlarında gizli olandı. O marifet ise onu bulup çıkarandaydı.

Ve şeytanın cehennemi sıcaklığı tenine kızgınca dökülüyordu. Bakışlar, ona anlam kazandıran bir o kadar zıtta olan duyguların derinliği kadar soğuk duruyordu. Kapının ardından izliyordu onu Victor Sazawar. Ona karşı âsilik yapan küçüğünün ardından bakıyordu öylece, ayağa kalkmış, donuk bir halde. Bu bakış ki, anlamı yoktu. Çünkü anlam kazılanan her şey, değer biçilecek bir kazanım elde ederdi. Değeri olan her şey Victor içinse bir zaaftı. Zaaflar ise kaybetmekti. Yok olmaktı.

Victor bunu göze alamazdı. Fakat bu duruma katlanabileceğini sanmıyordu. Ava'nın gözlerinde gerçek bir şey varsa, o da kendisine karşı beslemiş olduğu duygularının yoğunluydu. Ama yalan söylemesi hoşuna gitmemişti.

En başından ona dürüst davranmalıydı. Zaten er yada geç gerçeği öğreneceğini biliyordu. O gözünde şekilenmeye başlayan zaafından hayal kırıklığı olsun istememişti. Bir yatırımdı ve paha biçilmez kılmayı istiyordu onu. Ama sadece kendisine. Çünkü onun dokunduğu ve ten çekiminin dirayet göstermiş olduğu bu sınırlar, onun mahremiyetiydi. Victor mahremiyetini bir başkası ile asla paylaşmazdı. O kişiye ait kalbi bile. Ki o, kalbinin yok olduğunu kendisine kabullendirmiş biriydi.

Bununla adımları öne doğru kaykıldı. Ava ile konuşmak için. Ama bu konuda tereddüt dolu buldu kendisini. Oysa o, neyi isterse alırdı. Bu dudaklarından çıkacak bir özür dolu cümlelere bakıyorken, kendisini firenledi bu konuda. Banyodan yükselen su sesi ile bastırdı bunu.

Su sesini örtbas eden telefon sesini duyduğunda, yönü koltuğun üzerinde bıraktığı telefonun olduğu tarafa kaydı. Ekranda kayıtlı görünen numara, 'J.' adında bir kişiye aitti. Victor bu işi kendince çözeceğinden ötürü, beklediği o haberi almak için çok farklı bir adamını devreye sokmuştu. Ve bu kişi ise ona sadece aldığı emri gerçekleştirdiğinde veya istenilen sorulara bir cevap bulduğunda arardı. Bu Victor'un en gizli adamıydı. Onu kimse tanımazdı.

O tanınmamış kişi için konuşmak için balkona yöneldi. Roma gözlerinde sabahın şen canlılığını kazanırken, açtığı telefonunu kulağına götürdü. Tok sesiyle, "Öğrendin mi gerçeği?" diye sordu. Ama zaten bildiğini bilirken, "Evet," diye yanıtladı. Usta eğli bir seri katil olan adamı.

İz koklayan ve herkesçe tanınan ama asla şüphe çekmeyen adamı, önünde duran bir iki insan leşinden gözlerini ayırarak avucunda tuttuğu hard diske baktı. "Şimdi bir ses dosyası atacağım sana." dedi ve kanlı eldivenini yanındaki adamına doğru uzattı. Alması için. Arkalarından yarı baygın şekilde sürüklenen bir beden ile baskın yaptıkları yerden çıkmaya başladılar. Bu süre içersinde konuşmaya devam ediyordu.

"Ve tahmin ettiğin gibi olmuş. Salvador işin içinde değil ama biliyorsun ki, daha önceki bu tarz olaydan bizi o kurtarmıştı. O şekilde irtibat kurup kurmadığından emin değilim ama seninkini kaçıran hatun elimizde. Ona ne yapmamızı istersin?"