ŞAH VE TAHT +18

32. Şeytanlar ve günahkârlar.

İyi geceler dilerim  😎

Buraya yeni bölüm atmayı özledim. Siz de özlediniz mi!

Güzel dönüşler alırsam, iki üç gün sonra yine gelir size yeni bir bölüm benden söylemesi. Alttan alttan vote ve yorum iması da yaptığımıza göre...

🔪 İyi okumalar 🔪

3.2

•

"Şeytanlar ve günahkârlar."

•

Karanlık göğü tamamen esir aldı. Motor sesinin akıbeti sustuğunda, tünemiş bir ormanın soğuk sessizliği içini ürpertti. Bir an için yolunu kaybettiğini sanacaktı fakat buraya varmadan önce geçici olarak kullandığı aracına benzin doldurmak için uğradığı benzin istasyonunda ezberine aldığı bu adresi sormuş ve aynı istikametten yolu takip ederek çatala çıkan yolda sağ tarafa gitmesini ve tek ışıklı duran sokak lambasını bulduğunda adrese vardığını anlamış olacağını söylemişti oradaki görevli olan adam. Ava o garip ışığa umut beslercesine bakarken, Zach'in arkadaşının tekin olup olmayacağı belli bile değilken, bu izbe yerden nasıl bir karşılaşma yaşayacağını da bilmiyordu elbette ve bu da yetişkin biri olmasına rağmen ürpermesine sebep oluyordu.

Kendisini yüreklendirerek artık herhangi bir aracın geçemeyeceği ancak dikkatli baktığında bir yürüyüş yolunun belli olduğu tarafa doğru yürümeye başladı. Ürpermiş olmasından kaynaklı her yere dikkatli bir şekilde irice açmış olduğu gözleriyle bakıyordu.

Ellerini yumruk yaparak ilerlemeye devam etti.

Hiçbir ışık göremeyince cep telefonunun fener kısmını açarak ileriye doğru tuttu. Bir görüş kazanmak adına. Çitlerle kaplı bir tel örgü ile karşılaştı. Sağa sola bakarak hangi tarafın kapıya doğru uzandığını kavramaya çalıştı. Yukarıya doğru giderek şansını denedi. Issız gelen bu yerde bu saate doğru olanı yapıp yapmadığını sorgulayacak kadar kalbi hızla çarpmaya başladı. Ve çitin sonunu görür gibi olduğunda derin bir nefes aldı.

Dudaklarını ısırdı ve etrafına son bir kez daha baktı. Kendisini rahatsız hissetmişti. Çünkü arkasına aldığı orman karanlığı tutuyor ve önüne aldığı çitlerin üzerindeki tel dikenler ve dikenlerden ötürü rahatsız edici kalabalık bir kapı inşa edilmişti. Onu ileriye doğru parmak uçlarıyla iterken, göremediği dikenlerden biri eline batmıştı. Hafifçe tısladı. Sonrasında parmağını diğer parmaklarını avuç içine saklayarak boşluk bıraktığı yerden sızdı. Ama belli ki biraz daha yürümesi gerekecekti. Çünkü hâlen sandığı o evi bulmuş değildi. Feneri ileriye doğru tutmaya devam etti. Adımları irileşti ve ileriye doğru yürümeyi bir gerginlikle sürdürmeyi devam etti.

"Bu lanet olası şifreyi gireceğim yer nerede!" Diye kendi kendine söylendi. Çünkü ıslak toprak ve toprağın içinde üreyen yabani otlar dışında tepki veremiyordu. Kendisini bir arazide olduğunu inandıran tek şey az önce gerisinde bıraktığı sık ağaçların şimdi karşısında olmuyor oluşuydu.

Aldığı yeni hattan Zach'in numarasını hâle geldiğinde onun gölgesini gören sensörlü ışıklar birden yanmaya başladı. Ava derin bir nefes alarak zangırdayan bacaklarının sakinleştiğini hissetti ve giriş kapısı hemen on adımda karşısında duruyordu. Hızlıca oraya yönelip kapalı şifre kutusunu açtı. Önünde yanıp sönen kırmızı ışığı umursamadan şifreyi tuşladı.