Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
𝐓𝐇𝐈𝐑𝐓𝐘 𝐍𝐈𝐍𝐄 𝐏𝐀𝐑𝐓 𝐎𝐍𝐄 冷たい死の夜 — 𝐍𝐔𝐈𝐓 𝐃𝐄 𝐋𝐀 𝐌𝐎𝐑𝐓
1 hafta sonra
"Bu akşam benim eve geçeceğiz. Jungkook pek gürültü istemediğini söyledi, yoksa dışarı çıkardık. Evde takılırız."
"Eskisi gibi artık yarışlara katılmıyor, ne de bara uğruyor." Diye cevap vermişti bana Taehyung telefonda.
Söylediği şeyin doğru olduğunu bildiğimden dolayı hafifçe dudağımın kenarını ısırmıştım. Sevgilimin iyi bir yönde mi kötü bir yönde mi değiştiğine anlam veremiyordum, fakat o gecenin ardından davranışlarını geç, bakışları dahi değişmişti.
Onunla tanıştığım zamanlardaki gibi bomboş bakıyordu, bana bile.
"Biliyorum ama normal, kardeşinin ölümünden pek zaman geçmedi. Hemen eski hayatına dönemez."
"Haklısın."
Kısa bir vedalaşmanın ardından aramayı sonlandırdığımızda, kapıya şifremi vurarak açılması ile içeriye adımlamıştım.
Jungkook, 1 haftadır benim evimde kalıyordu. Biriyle konuşmayı bırak, dışarı dahi adım atmıyordu. Doğru düzgün yemek yemiyor, doğru düzgün bir şey bile içmiyordu.
1 hafta boyunca madde aldığını görmedim, benim haberim olmadan da almış olabilir fakat gece gündüz beraberdik aslında. 1 haftadır almadığından da belki iştahı kesikti ve olduğundan daha da çökmüş duruyordu.
Onun için endişeleniyordum, bir çok şeyi sorguluyordum ama üzerine gitmek istemiyordum. Çok sakinleşmişti, bazı konulara olan tepkileri ve cevapları dahi değişmişti. Uyku düzeni, kahvesindeki şeker miktarı, duş alma süresi ve uyuma şekli dahi değişmişti.
Eskiden beraber uyuduğumuzda, sabahı yorganlar kat kat olur ve o da tüm kollarını bana sarmış şekilde bana yaslı bir şekilde uyurdu. Fakat artık gece uyurken doğru düzgün kıpırdanmıyor bile. Aynı yatakta yatıyorduk fakat aramızda kilometreler var gibiydi.
"Jungkook?" Bir kez ona seslenerek içeriye girdiğimde, siyah çantamı mutfağın sandalyesine bırakmış ve salona geçerek ona bakınmıştım. Burada olmadığını fark etmem kısa sürmediğinden hemen yatak odama geçmiş, sonrasında sıra sıra odaları gezerek ve birkaç kez seslenerek onu aramıştım.
Yoktu.
Saat akşam 20.14 geçiyordu, son baktığımda. Taehyung ile konuşmadan yarım saat önce onunla konuşmuştum ve bu gece ne yapacağımızı planlamıştık, ona biraz moral olsun diye.
