İçeriden çocukların bağırışları gelirken bir kez daha bu kadar çıldırmalarına karşı gülmüş ve onlara kısa bir bakış atmıştım. Jaehyun, yuta ve taehyung salonda oturarak video oyunu oynarken tüm evi inletiyor ve birbirilerine vurup duruyordular. Açıkçası onları böyle izlemek fazlasıyla eğlenceliydi.
Mutfağı toparlamaya devam ederken zilin aniden çalması ile heyecanla sırıtmış ve elimdeki bezi bırakarak kapıya doğru hızlı adımlarla ilerlemiştim. Jungkook sonunda gelmiş olmalıydı.
Kapıya ulaştığım sırada kolunu kavrayarak açtığımda, beni sırıtarak karşılayan bir jungkook ile karşılaşmamla yüzümdeki tebessüm daha da büyümüş ve hızlıca boynuna sarılarak yanağına öpücüklerimi bırakmıştım. Aynı anda o da kollarını belime sarmışken ayrıldığımız sırada onu kolundan tutarak içeriye girmesini sağlamıştım.
"Ya neredeydin bu saate kadar?" Sorduğum soruyla beraber üzerine giymiş olduğu siyah tişörtü düzeltmiş ve gözlerimi üzerine dikmişken salona doğru garip bakışlar attığını görmüştüm.
Muhtemelen çocukların bu kadar çıldırmasını izliyordu. Onlar yıllardır tanışmalarına rağmen jungkook hâlâ böyle tepkiler veriyordu. Ben ise neredeyse bir aydır jungkook ve arkadaşları ile aynı evde yaşıyor, çocuklarla oldukça çok zaman geçiriyordum. Hatta beraber o kadar çok zaman geçiriyorduk ki hepsiyle çok yakın arkadaş olmaya başlamıştım ve bu hâllerine alışmıştım.
"İşlerim vardı, meleğim. Fakat daha bitmedi, benimle gelmen gerek bu işte. Git hadi üzerini giyin."
Jungkook'un konuştuğunu duymam ile gözlerimi ona çevirerek dediklerine karşı sorgulayıcı bakışlarımı ona dikmiş ve dudaklarımı aralayacağım sırada bedenimi merdivenlere doğru döndürerek kalçama hafifçe vurduğunda kıkırdamıştım.
"Hadi jen, çok zaman yok."
—
Arabaya binerken onu hâlâ sorularıma boğmaya devam ediyordum, o ise beni hiç umursamadan sırıtmaya devam ediyordu kapımı kapatırken. Gözlerimi devirerek yanıma binmesini beklerken çok geçmeden şoför koltuğuna yerleşip arabayı çalıştırdığında, aynı anda kemerlerimizi takmıştık.
"Ya nereye gidiyoruz, kook?"
"Jennie, biraz sabırlı ol bebeğim. Göreceksin birazdan." Sonunda bana bir cevap vermesiyle dediği gibi sabırlı olmayı seçerek öylece yerimde durmuş ve yavaşça evin önünden uzaklaşmamızı izlemiştim. Sokağın sonuna kadar sürmüş, ardından sağ tarafa dönerek sağ taraftaki sokağı atlamış fakat ikinci sokak girişine girmişti.
Neden direkt düz sürüp buradan çıkmak yerine dolandığını sorgularken aniden arabayı durdurması ile kaşlarımı çatmış ve başımı döndürmüştüm.
