Dev Adam | Texting

29

Bir bölümü yaklaşık 400 kişi okuyor ama oy veren yok, nedenini gerçekten merak ediyorum.

Sınır: 80 oy (bölüm sınırı geçene kadar gelmeyecek)

Texting kitaplarına göre bayağı uzun bir bölüm oldu, keyifli okumalar dilerim🦋 Bol yorum yapmayı unutmayın❣

BU BÖLÜMLE BERABER GEÇMİŞTEN KESİT GELMEYE BAŞLAYACAK ÇOK HEYECANLIYIM AĞAĞAĞAĞAĞ BOMBA BÖLÜM OLDU

°

Başak'tan:

Bileklerime geçirilen kelepçeyle bakış attıktan sonra koluma giren iki polise çevirdim başımı. Suçlu muamelesi görüyordum, bu zoruma gidiyordu. Adalet için savaşan biri olarak bu konumda olmak ağırıma gidiyordu.

Bunun hırsını Kemal'den elbet çıkaracaktım, bugün benim günümdü. Suçsuzluğum ispatlanacaktı. Deliller benim lehimeydi, Menekşe harika bir avukattı. Ona güvenim sonsuzdu, beni asla yarı yolda bırakmazdı. Cesur, sadakatli bir kadındı. Tek kelimemle bana güvenmiş, benim için uğraşmıştı.

Araca doğru yönlendirilen bedenim, Menekşe'nin sesini duymasıyla duraksadı. "Asla yalnız değilsin, özgürsün." Omzumun üzerinden arkaya baktığımda Menekşe'nin gülümseyen yüzünü gördüm, tebessüm ettim.

Fazlasıyla yorgundum, kardeşimi görmeyi istiyordum. Alperen'in iyi olup olmadığını bilmek istiyordum.

Araca bindirildikten sonra sessizce camdan dışarıyı izlemeye başladım. Kemal'in yüzündeki o yenilgi ifadesini görmek için sabırsızlanıyordum. Hiç delilimiz yokmuş gibi davranacaktık, Menekşe'nin planı bu yöndeydi. Kemal delil karartabilirdi bu yüzden onu davadan uzak tutmaya çalışıyorduk.

Bana iftira atan kişi bir kadındı, Menekşe kadının neden bunu yaptığını itiraf ettirememişti ama ben biliyordum. Kemal'in bu işte parmağı olduğu belliydi, ispatlamayacak olsak da artık özgür olacaktım. Kemal'i şimdi olmasa bile bir gün demir parmaklıklar ardında görecektim.

Adliyenin önüne park edilen araçtan indim, başım dik bir şekilde yürümeye başladım. Benden şikayetçi olan Savcı Bora Bey'i görünce de ifademi değiştirmedim, beni görünce selam verdi. Suçsuz olduğumu biliyordu. Selamına tıpkı onun gibi kafa eğerek karşılık verdim. Menekşe hemen arkamızdan geliyordu, cübbesini düzelterek binadan içeri girdi.

İçeri girdiğimde Alperen ile kesişen gözlerimi kaçırdım, bakarsam anlardı.
Planın bozulmasına izin veremezdim.

"Başak, kurtaracağız seni." dedi çaresizce, ondan gerçeği sakladığımız için kalbim sızladı fakat yüzümde mimik oynamıyordu. Ona sarılma isteğime zor karşı geliyordum, çok özlemiştim.