"នៅសល់៣នាទីទៀតលោកអាចារ្យអាចជាប់ផ្ដើមបាន"គីមថេយ៉ុង បន្លឺនិយាយឡើងទាំងទឹកមុខរាបស្មើ។ ជើងមាំបោះជំហ៊ានដើរលើកកំរាលព្រំពណ៌ក្រហមវែងៗ ។ដោយគ្រងឈុតកូនកម្លោះអាវខាងក្នុងពណ៌សរអាវធំពណ៌ខ្មៅនិងកលករពណ៌ខ្មៅ។ ដែរណាំមនុស្សស្រីម្នាក់មកជាមួយគ្រងឈុតកូនក្រមុំពណ៌សរហើយរួចជាស្រាច។ ដៃម្ខាងកាន់ដើមដៃរាងក្រាស់ថេយ៉ុង ដៃម្ខាងទៀតកាន់ផ្កាកុលាបពណ៌សរស្រស់ ។ ធ្វើអោយអ្នកគ្រុបគ្នាក្នុងកម្មវិធីសម្លឹងមើលទៅរាងក្រាស់ដោយកាងើយឆ្ងលជាខ្លាំង...៕
"ថេយ៉ុង នេះមានន័យយ៉ាងមិច"អ្នកស្រីថេស៊ូ គ្រាន់តែឃើញថេយ៉ុង និង អ៊ុនប្យុលដើមកភ្លាម គាត់ឈរស្ទើមិនជាប់និងការ៉ូទៅហើយ...
__ក៏ដូចបានប្រាប់ម៉ាក់ហើយមិនអញ្ចឹង ! ខ្ញុំព្រមរៀបការជាគេតែខ្ញុំក៏មិនហ៊ានធានាផ្លូវចិត្តរបស់គេដូចគ្នា អ៎ ភ្លេចប្រាប់នេះជាកូនក្រមុំរបស់ខ្ញុំ គីម អ៊ុនប្យុល "គីមថេយ៉ុង មុខផ្ទៃមុខសង្ហារ។ ងាក់ទៅហើបមាត់និយាយជាមួយនិងអ្នកស្រីថេស៊ូចប់។ រួកក៏ដើឡើងទៅឈរទុលមុខចណ្លោះកណ្ដាលហូប៊ីនិងអ៊ុនប្យុល ។ ភ្នែកពិឃាតកំពុងតែបាញ់សម្លឹងទៅហូប៊ីយ៉ាងដាក់កំហិត...។
ម៉ែដោះឃ្វាងនិងអ្នកស្រីថេស៊ូ ជាមួយនិងភ្ញៀវកិត្តិយសដែលចូលរួមកម្មវិធី ។ ម្នាក់ៗហួសចិត្តនិងអាណិតរាងតូចហូប៊ីណាស់ ។ ថ្ងៃរៀបការជាថ្ងៃមង្គល បែជាប្ដីយកសង្សាមកកាជាមួយ /ក្មេងល្អស្លូតបូតដូចជាអ្នកប្រុសតូច មិនសមមានប្ដីដូចជាលោកប្រុសដែលមានចិត្តឃោឃៅបែបនេះទេខ្ញុំអាណិតអ្នកប្រុសខ្លាំងណាស់/ម៉ែដោះឃ្វាង ឈរមើលទៅហូប៊ីដែលក្នុងចិត្តនឹកស្មានមិនដល់ថានិងមានរឿងនេះកើតឡើង។.
__កូនទាំងបីរសូមទាំងចិត្តស្ដាប់លោកឪពុក ពីរពេលនេះវេលានេះថ្ងៃនេះឬតរទៅទៀតប៉ុន្នានឆ្នាំប៉ុន្នានជាតិក៏ដោយ កូនត្រូវតែជាប់ដៃគ្នាតរទៅមុខ មិនថាឈឺឬជាក៏ដោយនិងនៅក្បែគ្នាលុះស្ស័យជីវិតរាងៗខ្លួន....
« តើកូនប្រុស គីមថេយ៉ុង ព្រមទទួលយកកូនជុងហូប៊ី ធ្វើជាភរិយាដែរឬទេ? »
« ខ្ញុំ ព្រមទទួលយក អ៊ុនប្យុល ធ្វើជាភរិយា » គីមថេយ៉ុងភ្នែកសម្លឹងមើលទៅហូប៊ី តែមាត់បែរជានិយាយព្រមទទួលយក អ៊ុនប្យុល ដែលខុសពីលោកអាចារ្យសួរទៅវិញ...
« ចុះកូនស្រី អ៊ុនប្យុល វិញព្រមទទួលយកកូនគីមថេយ៉ុង ធ្វើជាស្វាមីដែរឬទេ?»
« ខ្ញុំព្រម ! អូនព្រមទទួលបងស្រាប់ទៅហើយប្ដីសម្លាញ» អ៊ុនប្យុល ងាក់មុខទៅនិយាយយល់ព្រមទៅលោកអាចារ្យ រួចងាក់មកកាន់ដៃថេយ៉ុងវិញ អ៊ុនប្យុល គេដឹងមុនបាត់ទៅហើយថារាងក្រាស់មិនអាចទៅណាចោលគេបាននោះ....។
