ភ្នែកតូចធ្មេចព្រឹងបើកតាមកម្លាំងចាងពីភ្លើងរាត្រី។ ភ្នែកមួយគូរបើរឡើងសម្លឹងទៅលើពីរដានក្នុងបន្ទប់មន្ទីរពេទ្យ។
"ទឹក ទឹក...."រាងតូច ដែលសន្លាប់អស់ជាច្រើនម៉ោងមាត់ហើបស្រែររកទឹកខ្សេវៗមួយៗដាច់ៗស្ដាប់មិនចង់ឮ...។
"នេះ ទឹកឆាប់ញុំាទៅ"ជុងហ្គុក មិនចាំយូគ្រាន់តែឮរាងតូចនិយាយប៉ុហ្នឹងជើងមាំស្ទុះក្រោកឈរ ប្រញាប់ដើទៅយកទឹកមកអោយរាងតូចយ៉ាងលឿនដែលអាចធ្វើទៅបាន។
លោកប្រុស...
"មែនហើយគឺយើងជុងហ្គុក បងថេគាត់ទៅភូមិគ្រឹះវិញទាំងតែពីព្រឹកម្លេះ ម៉ាក់ក៏ទើបតែទៅវិញមិញនេះឯង មិនបាច់រកមើលអ្នកណាទេ ព្រោះថានូវទីនេះមានតែយើងទេដែលនូវកំដរឯង " ជុងហ្គុក មាត់ហើបនិយាយទាំងទឹកមុខរាបស្មើរធេង
/តាមពិតទៅលោកប្រុសជុងហ្គុកមិនឃោឃៅដូចអ្វីដែលយើងគិតនោះទេគាត់ល្អជាងលោកប្រុសថេយ៉ុងទៅទៀត/ហូប៊ី ដោយគិតថាជុងហ្គុកឃោឃៅដោយសាតែខ្លួនមិនសូវស្គាល់រាងក្រាស់ច្បាស់តែប៉ុណ្ណោះ ។ ដោយសាតែជុងហ្គុកទៅរស់នៅប្រទេសជប៉ុនជាមួយប៉ារបស់គេទាំងតែពីរតូចទើបរហូប៊ីគេមិនសូវស្គាល់ដូចថេយ៉ុង៕
" ឃ្លានហើយនៅ "ជុងហ្គុក មាត់ហើយសួរទៅរាងតូចដែលកំពុងតែសម្លឹងមើលមកខ្លួន...
" បាទ ឃ្លានហើយ"ហូប៊ី ភ្ញាក់ពីកាភ្លឹកមើលមុខជុងហ្គុកមាត់និយាយតបទៅរាងក្រាស់ទាំងញញឹមតិចៗ
" ចឹងចាំយើងទៅទិញអីយកមកអោយញុំា ចាំយើងនៅនិងហើយ " ជុងហ្គុក
"ឈប់សិនលោកប្រុស"ហូប៊ី បន្លឺស្រែហៅរាងក្រាស់ដែលរៀបនិងដើងចេញទៅអោយឈប់..
" មានកាអី ហ៊ឹម!?"មិនចាំយូរាងក្រាស់ផ្ទែមុខសររលោងងាកតាមការហៅរបស់ហូប៊ីបែទៅប្រសប់មុខជាមួយនិងរាងតូចតែបែជាមាត់និងមាត់ប៉ះគ្នាទៅវិញ ។
