( ហេឡូ បងសម្លាញ់អូនមកដល់ផ្ទះម៉ាក់ប៉ាហើយ)
"ល្អណាស់ បើអូនទៅដល់ទីនោះហើយអូនឆាប់សម្រាក់ទៅបងមិនមានពេលច្រើនសម្រាប់ការនិយាយទូរស័ព្ទនោះទេ បានហើយ "ថេយ៉ុង ហើបមាត់និយាយឡើងទៅអ្នកម្ខាងទៀត មុននិងចុចទូរស័ព្ទបិទបោះទៅលើពូក។
រាងក្រាស់ផ្ទៃមុខសង្ហារភ្នែកមូលក្រឡង់បែរទៅសម្លឹងទ្វារបន្ទប់ទឹកដែលរាងតូចលួចចូលទៅពេលដែលខ្លួនកំពុងនិយាយទូរស័ព្ទអម្បាញ់មិញនេះ
[លោកដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំទេ លោកដែលចាត់ទុកខ្ញុំជាមនុស្សក្នុងបេះដូងរបស់លោកទេថេយ៉ុង ឬក៏ចេះតែប្រច័ណ្ឌនិងធ្វើបាបមើលងាយខ្ញុំតែប៉ុហ្នឹង ][រឿងបែបនេះក៏បងហានធ្វើ ដាក់មនុស្សដែលខ្លួនឯងមិនស្រលាញ់ដែមែនទេបងថេបងពិតជាអស្ចារ្យណាស់។នេះប្រហែលជាខ្លាចខ្ញុំយកហូប៊ីចេញពីខ្លួនមែនហើយមើលទៅ។][យើងមិនដែលស្រលាញ់ឯងទេជុងហូប៊ី តែកុំគិតអោយសោះថាយើងព្រមអោយឯងទៅគេ ត្រូវចាំថាឯងជាកម្មសិទ្ធិរបស់យើងតែម្នាក់គត់ឯងគ្មានសិទ្ធិចាកចេញពីយើងបើសិនជាគ្មានការអនុញ្ញាត]ថេយ៉ុង កំពុងតែសម្លឹងទៅទ្វាបន្ទប់ទឹកសុខៗស្រាប់តែលោតពាក្យដែលជុងហ្គុកនិងហូប៊ីធ្លាប់បាននិយាយចូលក្នុងកាគិតភ្លាមៗ ថេយ៉ុងប្រញាប់បែមុខចេញពីទ្វាបន្ទប់ទឹកយ៉ាងលឿន ។រាងក្រាស់ឈរកម្ពស់ជើងមាំប្រញ៉ាប់ដើសម្ដៅទៅមាត់បង្អួច
/នេះយើងកំពុងគិតអី យើងមិនបានស្រលាញ់គេចុះហេតុអីយើងខ្លាចបាត់បង់គេ/គិតក្នុងចិត្ត
" ឆ្គួតណាស់" ថេយ៉ុង គិតចប់និយាយថាអោយខ្លួនឯង ។ រាងក្រាស់ដៃមាំលើកខោអាវពីលើពូកយកមកពាក់រួចរាលហើយ ។ ជើងក្រាស់ប្រញាប់ដើរសម្ដៅចេញពីបន្ទប់របស់រាងតូចហូប៊ីទៅបន្ទប់របស់ខ្លួនយ៉ាងលឿនដែលអាចធ្វើទៅបានតែថា
"បងថេ....!"
