ពិធីអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវបាន បញ្ចប់ដោយតានតឹងនិងសោះកក្រោះបំផុត។ ក្រោយពីកម្មវិធីបញ្ចប់ថេយ៉ុង និង អ៊ុនប្យុល ក៏ត្រលប់ទៅភូមិគ្រឹះវិញ។ ជំណែកឯភៀវទាំងអស់ក៏បំបែកផ្លូវគ្នាទៅផ្ទះរៀងៗខ្លួន......។
___ភូមិគ្រឹះត្រកូលគីម____
បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវអ្នកស្រីថេស៊ូ ដើចុះឡើងដៃម្ខាងកុំពុងតែចុចទូរស័ព្ទ ហាក់បីដូចជាកំពុងតែព្យាយាមតេចេញ
ទៅអ្នកណាម្នាក់អញ្ចឹង ។ មុនពេលដែអ្នកស្រីថេស៊ូចេញពីកម្មវិធីតាមរកហូប៊ី មិនឃើញទើបគាត់សម្រាប់ចិត្តត្រលប់មកភូមិគ្រឹះវិញ ដោយប្រើវិធីសាស្ត្រតេចេញទៅម្ដងតែ។ សរុបមកជិត១ម៉ោងហើយនៅតែតេចេញមិនចូលរាងតូចហូប៊ីដដែល...។
"ស្ងប់អារម្មណ៍សិនទៅ ម៉ែដោះគិតថាចាំមើលបន្តិចទៀត ក្រែងលរអ្នកប្រុសតូចត្រឡប់ មកវិញណា"ម៉ែដោះឃ្វាង ដែលកំពុងតែឈរនៅក្បែរសាឡុងភ្នែករេ៉តាមមើលអ្នកស្រីថេស៊ូ ដែលកំពុងដើរ មាត់ហើបប្រាប់អោយស្ងប់អារម្មណ៍...។
"ស្ងប់មិនបានទេ ! បើហូរប៊ីមានរឿងអី្វកើតឡើងនោះ អោយខ្ញុំធ្វើយ៉ាងមិចទៅម៉ែដោះ " អ្នកស្រីថេស៊ូ ឈប់ដំណើរងាកមុខ មកតបជាមួយនិងម៉ែដោះគាត់ ។ មិនលើកលេងអោយខ្លួនឯងទេបើរាងតូចមានរឿងអ្វីកើតអីនោះ...៕
/ឡានស៊េរីទំនើប បើកមកឈប់ចំកណ្ដាលភូមិគ្រឹះក៏គ្នានអ្នកណាក្រៅពីថេយ៉ុងនិងអុ៊នប្យុលនោះទេ..។/
"អូនឡើងទៅបន្ទបមុនទៅ" ថេយ៉ុង ដើមកអកដំណើរ ពេលដែលឃើញអ្នកជាម្ដាយដែលកំពុងតែឈរចាំអ្នកណាម្នាក់ក៏មិនដឹង ទឹកមុខខ្វល់ខ្វាយបំផុត....។
"សួរស្ដី ម៉ាក់ក្មេងភ្លាមៗពេកខ្ញុំធ្វើខ្លួនមិនត្រូវទេ" អ៊ុនប្យុល ហើបមាត់សួរស្ដីទៅអ្នកជាម្ដាយក្មេងទិចៗល្មមព្ទតែពីអ្នក..។
"ហេ៎ ! នេះមិនស្វាគមន៍ ខ្ញុំទេហ៎ "អ៊ុនប្យុល ទឹកមុខញញឹមមានល្បេចក៏លេចឡើងភ្លាមៗ....
"យើងមិនរករឿង មិនដេញឯងចេញពីភូមិគ្រឹះនេះ គិតថាជាសំណាងណាស់ទៅហើយ ។ នេះនៅមានមុខមកអោយយើងទៅស្វាគមន៍ឯងទៀតមែនទេ"អ្នកស្រីថេស៊ូ ឈរធ្មឹងទឹកមុខរាបស្មើ ។ មាត់ហើបនិយាយតបទៅអ៊ុនប្យុល ដោយសម្លេងត្រជាក់និងមានអំណាចខ្លាំងបំផុត។ ភ្នែកសម្លឹងទៅត្រង់មិនមើលមុខអ៊ុនប្យុលសោះឡើយ....៕
"ឆឺស ត្រូវចាំណាស់អ្នកស្រីគីម ថេស៊ូ ដ៏រាបណាគីមថេយ៉ុងជារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនិងមិនចាកចេញពីទីនេះឡើយ "អ៊ុនប្យុក បន្លឺឡើងទាំងទឹកមុខ ញញឹមឌឺដងដាក់អ្នកជាម្ដាយក្មេងដោយគ្មានខ្លាចរអាជាមួយនិងអ្នកស្រីថេស៊ូបន្តិចឡើយ ។និយាយរួចអ៊ុនប្យុលក៏ដើចេញឡើយទៅបន្ទប់បាត់ទៅ....៕
«សាក់សមណាស់ ពេញចិត្តខ្លាំងណាស់មែនទេគីមថេយ៉ុង ម៉ាក់ពិតជាអស់សង្ឃឹមលើកូនខ្លាំងណាស់» អ្នកស្រីថេស៊ូ បន្លឺក្នុងចិត្ត..
"ម៉ាក់ឈរនៅទីនេះធ្វើអី?" ថេយ៉ុង ដើមកជិតអ្នកស្រីថេស៊ូ រួចសួរទៅអ្នកជាម្ដាយ ក្រោយពីអ៊ុនប្យុល ឡើងទៅលើបន្ទបបាត់ នេះយប់ហើយម៉ាក់របស់គេនៅចាំអ្នកណា..
"ចាំអ្នកប្រុសតូចទាន!"ណាមី ជាអ្នកបម្រើស្រីក្នុងភូមិគ្រឹះ វ័យប្រហែ២៦ឆ្នាំ ដែលឈរនៅជិតអ្នកស្រីថេស៊ូ មាត់ហើយបតបសំណួរាងក្រាស់ចំណួសម្ចាស់ស្រីរបស់ខ្លួន..។
"ម៉ាក់ !" ថេយ៉ុង
"ហូប៊ី ! "ថេយ៉ុងរៀបនិងនិយាយសួរទៅអ្នកជាម្ដាយ ។ មិនខ្វល់អ្នកស្រីថេស៊ូ បន្លឺស័ព្ទនាមឡើងហៅឈ្មោះហូប៊ី។ ជើងបោះជំហានញាប់លឿនដើរទៅរករាងតូច ។ ក្រោយឃើញបរុសមាឌមាំម្នាក់បីរាងតូចដើរចូលខាងក្នុងភូមិគ្រឹះ...។
"លោកប្រុសជុងហ្គុក!"ម៉ែដោះឃ្វាង បន្លឺស័ព្ទនាមឡើងហាក់ភ្ញាក់និងអវត្តមានអ្នកដែដើចូលមក
