ងឺត..!!! សម្លេងចាប់ហ្វ្រាំងម៉ូតូបន្លឺឡើងនៅចំពីមុខវិឡារធំមួយ កន្លែងដែលស្ថិតនៅឈាងខាងត្បូងទីក្រុងសេអ៊ូល។ហូប៊ីរាងតូចចុះពីលើមូ៉តូឈរអស់កម្ពស់ក្បាលងើយទៅលើករីឯភ្នែកសម្លឹងមើលទៅវីឡារនោះមិនឈប់។
"យើងបានធ្វើផ្ទះនេះឡើងចេញពីបេះដូងដែលមានចំពោះមនុស្សដែលយើងស្រលាញ។គិតថាវានិងអាចមានតែរឿងល្អចំពោះយើងហើយនិងគេតែពេលនេះអ្វីគ្រប់យ៉ាងគឺបានបញ្ចប់" ជុងហ្គុក បានណាំរាងតូចមកវិឡាររបស់ខ្លួនដែលធ្វើទុកសម្រាប់គេនិងសង្សារចាស់របស់ខ្លួន។រាងក្រាស់ក្បាលងើយមើលទៅតាមកាសម្លឹងរបស់ហូប៊ីរួចឱទានឡើងទៅរាងតូចទាំងក្នុងចិត្តមិនទាន់កាត់ចិត្តពីរសង្សារចាស់គេនៅឡើយ។
"អារម្មណ៍មួយនេះមិនខុសពីគេលួចចាក់ពីក្រោយខ្នងនោះទេ ស្រលាញ់គ្នាអស់ពីបេះដូងតែបែរជាលួចក្បត់គ្នាទៅវិញ សរសើលោកប្រុសដែលហានលះបង់"ហូប៊ី ញញឹមងាក់មុខទៅនិយាយជាមួយជុងហ្គុក
( ឯងមិនទាន់ដឹងថាបងថេជាអ្នកដណ្ដើមអ៊ុនប្យុលចេញពីយើងនោះទេ។ថ្ងៃណាមួយឯងប្រកដជាដឹងដោយខ្លួនឯងជាមិនខាន)ក្នុងចិត្តជិងហ្គុក
"លោកប្រុសកំពយងគិតអី"ដោយឃើញទឹកមុខជុងហ្គុកដូចមានកង្វល់ហូប៊ីរាងតូច មាត់ហើបសួរឡើងដោយកាចងដឹង។
"អត់អីទេ មេនហើយអោយតែគេមានក្ដីសុខនោះយើងក៏ហានលះបង់"ជុងហ្គុក
"លោកប្រុសជុងហ្គុក សូមទោស"ហូប៊ី
"រឿងអី...!?"ជុងហ្គុក
"រឿង កាលនៅភូមិគ្រឹះខ្ញុំគ្រាន់តែមិនចង់អោយលោកប្រុសថេយ៉ុងវៃលោកប្រុសទៀត ទើបខ្ញុំនិយាយថាស្រលាញលោកប្រុសតែម្ដងទៅ"ហូប៊ី
"ចុះបើយើងថាយើងស្រលាញ់ អ៎កំគិតអីយើងចេះតែនិយាយនោះទេ តោះចូលក្នុងទៅ!"ជុងហ្គុក
"បាទ"ហូប៊ី បោះជំហានតាមពីក្រោយជុងហ្គុករាងតូចក្នុងចិត្តក៏ចងដឹងថារាងក្រាស់ចងនិយាយអីមិញនេះណាស់
