[Completed]The Best Mistake(Mistaken Series #01)

Chapter 22: The Flashback Starts

CHAPTER 22. THE FLASHBACK STARTS

"The only beauty I see..." Mula sa likuran ay napalingon si Yuri matapos marinig ang pagkalabit ng isang gitara.

Napaawang ang labi niyang pinagmasdan si Ian na nagsimulang kumanta habang papalapit sa kaniya.

"Is the face that only you reminds me..."

Ubod ng tamis na pagdurugtong nito na ikinangiti niya.

"I better keep on watching on you...
Better not to keep you away from me..."

Napangiti siya tuwing sumasambit ito ng panibagong salita. Pero hindi niya maiwasan ang mapakunot-noo dahil kailanman ay hindi pa niya narinig ang gano'ong kanta.

"I never expected you're gonna be like this..."

"The only moment I see
is being with...you with all the days left on me..."

Marahan at dahan-dahan ang tono ng boses, masarap pakinggan ang tunog ng boses ni Ian, malalim at talagang napakalamig sa pandinig.

"I was smiling everytime you walk around..."

Umabante pa ito kunwari papalapit sa kaniya habang na nagkakalabit ng gitara. Pakiramdam niya ay para siyang nanonood ng isang guwapong artista sa k-drama na nanghaharana ng bidang babae. At pakiramdam niya siya na ang bidang-bida, hindi niya tuloy napigilan ang sariling haplusin ang buhok habang titig na titig sa asawa.

"And that's smiling face I see waking up everyday..."

Kagaya ng kanta ay napangiti siya.

"But the flashbacks starts to run again..."

Biglang seryosong pagdurugtong nito. Mas lalo siyang napangiti ng ituon nito ang paningin sa kaniya at ipinagpatuloy ang pagkanta.

"Every time in my head I felt that guilt building up
And this way I say..."

"Yes, I'm scared
Yes, I'm lonely
Yes, it's not me
Where I wish
it could be me
But, what can I do?
But to love you, with all the days left on me..."

Napapikit nitong kanta, mas lalo siyang natuwa dahil naging magana ang kanta.

"Until the scaring day comes
When you knew about this
Everyday, when guilt filled me
oh in this way, yes I say
I'm sorry, oh I'm sorry...."

Naging marahan at seryoso bigla ang pagkanta nito. Pero imbes na malungkot ay masaya niyang pinagmasdan ang asawa na nakapikit pa habang kinakanta iyon. Na para bang nagmumula sa kaniya ang mga bersa.

"Oh, oh..."nakapikit at tuloy-tuloy nitong pagkanta.

"Oh, I'm sorry
I'm sorry
Oh,oh..."

"Oh, I felt I'm sorry
I'm sorry
Oh,oh...

Oh,oh..."

Ngumiti siya at mas lalong pinagkatitigan ang asawa na tumingin sa kaniya ng diresto .

"Trust gets you killed,
love gets you hurt,
and being real gets you hated...
And I believe I mean it,
This way I said it..."

Maging ang mga mata nito ay pakiramdam niya mayroong sinasabi.

"But the flashbacks starts to run again
Every time
in my head
I felt that guilt building up
And this way I say..."