DÖNGÜ

10.Bölüm Kargaşa

Selam bölüm biraz gecikti elimde olmayan sebeplerden. Ama şimdi geldi umarım beğenirsiniz ve yorum yapmayı unutmayın :)

***

Tedirgin bakışlarımı Beyazıta çevirirken zorla yutkundum tamı tamına mekanda bizden ayrı on iki kişi vardı bizi öldürmek için bekleyen. Beyazıt uzanıp elimi tuttuğunda nazikçe gülümsedi ve mırıldandı. "Sakin ol harika bir yemek seçimi yapacaksın senin damak tadına güveniyorum ve sende benimkine güven."diye şifreli bir şekilde konuştuğunda bozuntuya vermemem gerektiğini anlamıştım bende gülümsedim.

"Biliyorum."Beyazıt hafifçe anlını kaşırken sadece benim duyacağım şekilde fısıldadı.

"Tuvalete git kabine gir ben gelene kadar çıkma."korkuyla baktım gözlerine. "Hadi!"diye tısladığında çantamı alıp sakin gözükmeye çalışarak kalkmıştım masadan. Hızlı adımlarla tuvalete girdiğimde boş olduğunu fark ettim. Tuvaletin kapısını kapatıp bir kabine girdim ve o kapıyı da kilitledim klozetin kapağını indirip üzerine oturdum ve beklemeye başladım.

İçeriden bir el silah sesi patladığında korkuyla çığlık attım. Ardı ardına gelen silah sesleriyle birlikte kulaklarımı kapattığımda titremeye başlamıştım. Gözyaşlarım bir bir akarken tek düşündüğüm Beyazıttı içeride tek başınaydı ve içeride çok fazla adam vardı.

BEYAZIT

Masadan kalktığımda bende kasaya yaklaştım kasadaki adama bir şeyler sorarken çaktırmadan da ceplerimi yokluyormuş gibi yaptım sanki hesabı ödeyip aceleyle kalkacakmış gibi bir izlenim verirken elim pantolonumun arkasına gitti ve ani bir hareketle çıkardığım silahla beraber kağıtta yazan mevkileri hedef aldım.

Saniyeler içerisinde on bir kişiyi indirdiğimde son bir tane kalmıştı oda yere düşen silahına uzanmaya çalışan sarışın bir kadındı. Yanına gelip silahın üzerine bastığımda bakışları bana dönmüştü. "O Kartala söyle bir daha ki ne kendi gelsin!"mekanda sadece Armilanın hedef olarak yazdığı masalarda oturan insanları indirmiş diğerlerine el sürmemiştim zaten korkudan kimse kafasını çıkartıp da bakmaya cesaret edememişti.

Algım çok korkmuş olmalıydı onu alıp hemen buradan çıkarmam gerekiyordu. Yerdeki silaha sert bir tekme attığımda silah göremeyeceğim bir yere uçmuştu. Lavaboların olduğu kısma ilerledi Allahtan sakin bir gece geçirmek istemiştim bu kez de Kartal Milan geceye limon sıkmıştı.

ALGIM

Ellerim titriyordu silah sesleri kesildiğinde korkarak tuvalet kabininden çıkmıştım. Tuvaletin kapısının yanında geldiğimde hafifçe kapıyı açıp kafamı dışarıya uzattım. Koridorun başında Beyazıtı gördüğümde bir an bütün korkum büyük bir rahatlamaya dönüşmüştü. Hıçkırarak ağlarken kapının ardından çıkıp neredeyse koşar adım ona sarıldığımda kollarımı sıka bildiğim kadar sıkmıştım. Onun güçlü kolları da belimden tutup beni sıkıca kavradığında kafamı onun göğsüne yasladım sakinleşmem için saçlarım arasına bir öpücük kondurduğunda titrek bir nefes çektim içime.

Tırnaklarımı sırtına geçirdim ama istemsizce yapmıştım sadece güvende hissetmek istiyordum. "Şişşt sakin ol çıkmamız gerekiyor."ondan ayrılmadığımı fark ettiğinde hızlı bir hamleyle beni kucağına almıştı ceketini bin bir çaba ile bacaklarımın üzerine örtüp eteğimi de kapatmıştı. Kollarımı boynuna sardığımda kafamı omzuna gömdüm.

Beni restorandan çıkardığını vücuduma çarpan soğuk hava ile hissetmiştim. Gözlerimi hafifçe araladığımda beni hızlıca arabanın arka koltuğuna bırakıp yanıma geçmişti. Arabanın sürücü koltuğunda saçlarını at kuyruğu yapıp şapkanın arka çıkıntısından salmış Armila oturuyordu. Dikiz aynasından bana ufak bir bakış atıp önüne döndü ve arabayı çalıştırıp sürmeye başladı. Beyazıt hala titremeye devam eden ve korkudan buz kesmiş bedenimi kendisine çektiğinde korku ve panikle ona sarılmıştım.