DÖNGÜ

19.Bölüm Tırlar

Hello sizi baya beklettim biliyorum ama malesef bilgisayarıma ancak kavuşabildim :) Ve bölümü ancak yazabildim bu arada Döngü her salı yayında olacaktır Sınırları Aşmak kitabı da her Cuma yayında olacaktır eğer bir sorun çıkmazsa tabi asdşlkşla

Neyse yorum yapmayı unutmayınız aşkolar.

***

Annemi eski evime bırakmış güya işe gidiyorum diye evden çıkmış Beyazıtın evine gelmiştim. Annem Beyazıtın evine taşındığımı asla ama asla bilmiyordum yoksa ikimizi de eşek sudan gelinceye kadar döver hatta boğazlardı. Beyazıtın evinde dolaşırken onun odasına girmiştim aslında hep giriyordum ama o gün gözüme bir çerçeve takılmıştı çerçeveyi elime aldığımda Beyazıta döndüm.

"Burada üç çocuk var yani babanın kucağında bu çocuk da mı kardeşin hani bir ara anlatmıştın ayak üstü?"diye sorduğumda kafasını salladı.

"Evet babam sayesinde kaybolan kardeşimiz Mavinin bir diğer abisi öldü mü kaldı mı hiçbir fikrim yok bu zamana kadar da çıkmadığına göre ya ölmüştür ya da hiçbir şeyden haberi yoktur zaten kaybolduğunda çok küçüktü."yatağın yanına eğilip komodinden bir dosya aldı elinde dosyaya bakarken odadan çıkmıştı bende ardından çıktım. Merakla yanlarına ilerledim çalışma odasına girdiklerinde daha yeni gelmiş ve nefeslenmeye yeni fırsat bulan Barış da çalışma masasının önündeki koltukta oturuyordu.

"Tırlar yola çıkacak mı bir haberin var mı Barış?"diye sordu Beyazıt Barış bir an gerildiğinde Beyazıta döndü.

"Ya abi bu saatte olmaz daha kamyonların trafiğe çıkma saati değil ki."diye saçmaladığında Beyazıt göz devirdi.

"Mal mal konuşma o kadar kaçak silah götüreceğiz bundan korkmuyorsun da trafik cezasından mı korkuyorsun?"

"Ha ya abi bende kafa mı kaldı ya."diye sızlandı Barış gerçekten kafası fazla doluydu adam neye şaşıracağını bile şaşırmıştı.

"Neyse sen dediğim işi hallettin mi?"diye sordu Beyazıt ne işiydi merak etmiştim.

"Hallettim senin dediğin gibiymiş."diye mırıldandı Barış bunlar benden ne saklıyorlardı? Böyle alttan alttan üstü kapalı konuşmalar.

"Hangi iş?"diye atladığımda Beyazıt bana döndü.

"Güzelim sen benim kız arkadaşımsın iş ortağım değilsin biliyorsun öyle değil mi?"göz devirdim ve koltuğa oturup kollarımı göğsüme bağladım.

"İyi bir şey demedik sana."sinirle odadan çıktığımda arkamdan Armila girmişti içeriye.

BEYAZIT

"Kartal ölmemiş."dedim direkt içeriye giren Armilanın gözlerine bakarken.

"Biliyorum duydum."diye mırıldandı.

"Niye öldürmedin?"

"Ben vurdum o ölmemiş takdiri ilahi."yarım ağız sırıttım.

"Armila sen salak bir kadın değilsin o evde Kartal senin neden onunla kaldığını biliyordu azrailini kendi evine kendi aldı savunmasız gezecek kadar aptal bir adam mıydı Kartal? Sen onu çelik yelek giyebileceğini akıl edemeyecek kadar aptal mıydın? Ya onu kafasından vurmayacak kadar yüreksiz."ellerimi sinirle masaya vurdum. "Bana oyun oynama ya bana oyun oynamayı kes" dedim ve çalışma masasının çekmecesinde duran ilaç şişesini alıp ona fırlattım yakaladığında avuçları arasına aldı. "Ya da öl."dudaklarını ısırdığında gözleri dolmuştu kafasını salladı.

"Onurumla öleceğimden emin olabilirsin."odadan ayrıldığında Barış şok olmuş bir halde bana döndü.

"Ne yaptın lan sen?"diye soluduğunda ona döndüm.